امام رضا(ع) در نامه‌ای به حضرت عبدالعظیم مجموعه‌ای كوتاه از اندرزهای نغز را برای زندگی اجتماعی ارائه فرمودند كه این منشور یكی از بهترین نمونه‌های عملی برای زندگی است. حجت‌الاسلام محمدباقر پورامینی، مدیر گروه كلام پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی كه به مناسبت میلاد امام رضا(ع) با مهر حرف می‌زده درباره این نامه گفته: «امام رضا(ع) در نامه خود به عبدالعظیم چند نكته محوری را یادآور شدند تا او به مردم ابلاغ كند. روح كلی این نامه حاكمیت فضای صمیمیت در روابط اجتماعی جامعه دینی است. صمیمیت احساس نزدیكی است. یعنی توانایی ایجاد رابطه عمیق و ایجاد هم دلی با دیگران. وقتی به صمیمیت اشاره می‌شود حوزه‌های مختلفی را می‌تواند شامل گردد كه حوزه اجتماعی از اهمیت خاصی برخوردار است. نكته محوری فرمایش امام رضا‌(ع) این فراز است: «فَإِنَّ ذَلِك قُرْبَةٌ إِلَی ا...» یعنی تلاش برای صمیمیت با مؤمنان و دوری از اختلال در این صف و حقیقت یكپارچه، زمینه نزدیكی به امام را فراهم می‌سازد.