«اشك‌ها و لبخندها» از 6 مرداد در تالار وحدت روی صحنه رفته است. نمایشی كه هادی قضات كارگردان آن می‌گوید، سعی كرده در سطح استانداردهای جهانی آن را روی صحنه بیاورد.
به گزارش جام‌جم، قضات در نمایش موزیكال «اشك‌ها و لبخندها» از بازیگران سرشناس استفاده نكرده است. او در این باره اظهار می‌كند: در درجه اول كیفیت اجرا برای من خیلی مهم بود. می‌خواستم كیفیت اجرا از نظر آوازی و موزیكال به كیفیت اجراهای جهانی نزدیك باشد.
او ادامه می‌دهد: اگر قرار بود این نمایش موزیكال هم مثل اكثر اجراهای این روزها با گروهی از بازیگران سرشناس روی صحنه می‌رفت، بی شك به لحاظ آوازی و موزیكال توقعات من برآورده نمی‌شد و همه تلاشم بر این بود در انتخاب‌هایم طوری عمل كنم كه بتوانم به استانداردهای جهانی نزدیك‌تر شوم. كارگردان اشك‌ها و لبخندها كه پیشتر در سال 1392 این نمایش را در تهران روی صحنه برد و با استقبال خوبی نیز رو‌به‌رو شد درباره اولویت‌بندی موسیقی و نمایش در این اثر گفت: هر دو وجه یعنی موسیقی و آواز و بخش نمایشی به یك میزان برای من در اشك‌ها و لبخندها مهم است. هرگز در این تیپ كارها نمی‌توان یكی از وجوه یك نمایش موزیكال را به دیگری اولویت داد و به بالاترین كیفیت ممكن فكر كرده‌ایم. همه بازیگران اشك‌ها و لبخندها حرفه اصلی‌شان خوانندگی است و در این زمینه بسیار مستعد هستند. به لحاظ بازیگری هم همه استانداردهای لازم را دارند و به‌خوبی در تمرینات توانسته‌اند از پس هر دو بخش بر برآیند. این كارگردان درباره مقوله «تئاتر لاكچری» در سال‌های اخیر اظهار می‌كند: هرگز مفهوم تئاتر لاكچری كه این روزها در ادبیات نمایشی ما وارد شده را درك نكرده‌ام. لاكچری بودن را همیشه در كیفیت و محتوا
دیده‌ام.
نمایش موزیكال اشك‌ها و لبخندها با رهبر اركستری به نام نصیر حیدریان و بازیگرانی كه آواز و موسیقی را به شكل حرفه‌ای پیگیری كرده‌اند، بسیار لاكچری‌تر از خیلی از این آثار است كه به اسم لاكچری در فضای هنری این روزها روی صحنه رفته‌اند. فكر و مفهوم درست و كیفیت قوی مفهوم لاكچری بودن یك اثر را دارد.
لاكچری یعنی كیفیت بالا. ولی آیا برخی آثار پرزرق و برق اكران شده در سال‌های اخیر كیفیت فوق‌العاده‌ای داشته‌اند؟