سید علی درباره ترور و شهادت برادرش نکات مهمی را بیان می‌کند که در ادامه بخش‌هایی از آن را با هم می‌خوانیم: حرف و سخن درباره مظلومیت شهید آیت و امثال ایشان فراوان است. دشمنی نسبت به او به‌قدری شدید بود و هنوز هم هست كه نام او را حتی از فهرست شهدا حذف كردند! او تا لحظه آخر زندگی، بدون این‌كه تحت‌تأثیر مقام مسؤول و غیرمسؤولی قرار بگیرد یا توهین و هتاكی یا تحسین و تشویق كسی كمترین تأثیری روی او بگذارد، به راهش ادامه داد و كوچك‌ترین انتظاری هم از كسانی كه سفت و سخت به پست و مقام خود چسبیده بودند، نداشت. به قول كسانی كه او را درست و عمیق می‌شناختند، كار كارستانی كرد. در مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی، اگر آیت حضور نداشت معلوم نبود اصل مهم و سرنوشت‌ساز ولایت فقیه تصویب شود. پایمردی و پافشاری او بود كه نهایتا این اصل را به سامان رساند. شهید بهشتی كه خود نابغه فوق‌العاده‌ای بود، در جلسه‌ای گفت: آیت 30 سال جلوتر از ما فكر می‌‌كند! در فتنه 88 دیدیم چگونه تمام شخصیت‌هایی كه شهید آیت نسبت به آنها حساسیت به خرج داد و افشاگری كرد، آسیب‌های جدی به نظام زدند. متأسفانه ما همواره در طول تاریخ در تشخیص نوابغ و نخبگان واقعی خود دچار كوته‌بینی و تنگ‌نظری بوده و از این بابت هزینه‌های سنگینی پرداخته‌ایم. شهید آیت انصافا یك نابغه سیاسی بود كه قدر و قیمتش آن‌گونه كه باید شناخته نشد. او در واقع كاشف خطوط و مهره‌های اصلی و بدلی انقلاب و بیش از هر كسی نسبت به نفوذ صهیونیسم، فراماسونری و مافیای قدرت در بدنه انقلاب حساس بود. افسوس كه آن‌گونه كه باید به افكارش وقعی نهاده نشد و پیش‌بینی‌های دقیقش مورد توجه قرار نگرفتند.