گفت و گو با سامان کجوری، خبرنگار پرس تی وی درباره همه سال های فعالیتش در این شبکه
پرتاب ماهواره امید را فراموش نمی کنم!
گاهی اوقات از خبرنگار تحت عنوان «نخستین پیش‌نویس تاریخ» یاد می‌شود. خبرنگاری در هر حوزه‌ای از ظرافت‌های خاصی برخوردار است. خبرنگار حوادث با خبرنگار سیاسی تجربیات متفاوتی را در طول دوره كاری‌شان خواهند داشت، اما وقتی وارد حوزه بین‌الملل می‌شویم، خبرنگار قرار است به عنوان یك پیش‌نویس تاریخ، تصویری از كشورش برای جهانیان رقم بزند كه بر آن اساس دیدگاه خیلی از افراد را نسبت به سرزمینش در بر خواهد گرفت. سامان كجوری در بین هموطنانش بیش از آن‌كه به عنوان خبرنگار شبكه برون‌مرزی پرس‌تی‌وی به شهرت رسیده باشد، به عنوان گوینده دكلمه‌های عاشقانه شناخته شده است. وی كه از ابتدای راه‌اندازی پرس‌تی‌وی با این شبكه همراه بوده است، با ما از تجربیات سال‌ها حضورش در عرصه خبر در حوزه بین‌الملل گفته است.
چند سال از همكاری‌تان با پرس‌تی‌وی می‌گذرد؟
از بدو تاسیس شبكه در سال 2007 در همین سمت به عنوان خبرنگار حضور داشتم و مشغول فعالیت بودم. هر چند در مدتی كه به عنوان خبرنگار به انجام وظیفه مشغول بودم، در بخش ساخت فیچرها و مستندهای كوتاه هم با موضوع برنامه «ایران» پرس‌تی‌وی فعالیت داشتم. این كار در واقع به جهان بینی من كمك كرد و بیشتر حتی كشورم ایران را شناختم و دقیق‌تر و ریزتر به وقایع نگاه كردم. هر چند كار خبری در نگاه خودش یك ظرافت طبع و یك دقت نظر والایی را می‌طلبد، عجین شدن این دو امر با یكدیگر به من یك تجربه گرانبها و تكرار نشدنی را بخشیده و همه اینها را مدیون كار در شبكه پرس‌تی‌وی هستم.
كار كردن برای پرس‌تی‌وی به عنوان یك رسانه برون‌مرزی نسبت به رسانه‌های دیگر
چه تفاوتی دارد؟
با توجه به مخاطب بین‌المللی و جهانی كه در كشورهای مختلف ما را رصد می‌كنند و به عنوان مخاطبان همیشگی ما هستند، قطعا این شناخت بین‌المللی متفاوت از آن چیزی است كه دوستان ما در رسانه‌های داخلی دنبال آن هستند. رسانه‌های ملی با رویكرد ملی خودشان صرفا برای مردمی خبر و محتوا تولید می‌كنند كه هم فرهنگ آنها هستند و دیدگاه و جهان‌بینی آنها كاملا یكسان است؛ در نتیجه با كمی تغییر در كلیات كار می‌توان یك برنامه، خبر و محتوای خوب را تحویل داد. اما وقتی كه بحث بین‌المللی پیش می‌آید و فراتر از مرزهای كشورمان می‌خواهیم خبری را پوشش دهیم و به دنبال كسب رضایت و علاقه‌مندی مخاطبان بین‌المللی هستیم، جنبه‌های مختلف را باید لحاظ كنیم، مثلا باید شناخت بین‌المللی داشته باشیم و اخبار را دقیقا فراتر از یك خبر ملی ببینیم و تمامی جوانب را برای انتشار آن رعایت كنیم. در این خصوص باید چند نكته را بگویم این‌كه خود شبكه هم معتقد بوده و از ابتدا شعارش این بوده كه انعكاس و بیان دیدگاه‌های فراموش شده بخش عمده‌ای از مردم جهان، از اهداف اصلی پرس‌تی‌وی است و ایجاد كردن زمینه و پلی برای درك متقابل فرهنگ‌های گوناگون جهان هم از اولویت‌های دیگر شبكه پرس‌تی‌وی بوده است. تشویق و ترغیب ملل و اقوام مختلف نسبت به دیدگاه‌ها و اعتقادات دینی مختلف به برقراری ارتباط با یكدیگر هم به هر حال یكی از راهكارهایی است كه شبكه پرس مدنظر داشته تا این‌كه نقش این پل ارتباطی را برقرار كند.
اگر جای انتخاب داشته باشید باز هم حاضرید پرس‌تی‌وی را برای فعالیت انتخاب كنید؟
قطعا. شبكه پرس‌تی‌وی همواره در اولویت‌های كاری من بوده است و اگر جای انتخاب داشته باشم باز هم این شبكه را انتخاب می‌كنم. از زمانی كه در این شبكه مشغول به كار شدم تجربیاتم در بعد بین‌الملل افزایش پیدا كرده، هر چند من قبل از این‌كه بخواهم وارد شبكه پرس‌تی‌وی شوم 9 سال گوینده رادیو انگلیسی برون‌مرزی بوده‌ام و پخش زنده اجرا می‌كردم، اما وقتی كه با دنیای تصویر از طریق این شبكه كار كردم و بازخوردهای بین‌المللی و اثرگذاری این شبكه را در نگاه مخاطبان دیدم یقین پیدا كردم كه اگر مجدد باز هم فرصتی باشد كه بخواهم برگردم قطعا باز هم این شبكه را انتخاب می‌كنم. یك اعتقادی داریم جدا از تمامی حرفه‌گری‌ها، این‌كه شما با چه نیتی برای یك شبكه كار می‌كنید، خیلی مهم است. در دنیا، شبكه‌های متفاوتی است كه قطعا به مراتب بیشتر از این شبكه پول می‌دهند و پیشنهادای متفاوتی هم به همكاران ما به عنوان خبرنگار می‌شود، چرا كه وقتی خبرنگار، حرفه‌ای كار كند همیشه در معرض قضاوت و پیشنهادات مختلف است، اما نیت خیلی مهم است. این‌كه شبكه پرس اصالتا و ذاتا با این هدف ایجاد شده كه صدای بی‌صدایان باشد و به نوعی همواره كمك كند به افرادی كه مظلوم بودند و صدایشان هیچ‌وقت به گوش بقیه نمی‌رسید، عاملی است كه ما را كنار هم نگه می‌دارد.
زمانی بوده كه به واسطه همكاری با پرس‌تی‌وی به ایرانی بودن خودتان افتخار كنید و حس غرور ملی داشته باشید؟
بله. من خیلی خوشبخت هستم از این بابت كه از وقتی شبكه پرس‌تی‌وی راه افتاد شاید از معدود خبرنگارانی در ایران هستم كه همواره در خیلی از موقعیت‌های حساس و تاریخ‌ساز ایرانمان حضور داشته‌ام، بارزترین آنها كه من هیچ‌وقت فراموش نمی‌كنم پرتاب ماهواره امید به فضا بود كه به عنوان خبرنگار شبكه در كنار این موشك بودم و آن لحظه تاریخ‌ساز و فراموش‌نشدنی را به یاد دارم و شاهد آن لحظه بودم. زمانی كه داشتند با شمارش معكوس ماهواره امید را به فضا پرتاپ می‌كردند آن لحظه واقعا شوق و هیجان همه وجود من و تمامی همكارانم را فراگرفته بود، در عین حال كه مخاطرات بسیاری هم داشت چون اولین پرتاب بود و ما نمی‌دانستیم چه اتفاقی می‌افتد. گفته بودند ممكن است موفقیت‌آمیز هم نباشد و شاید اتفاقات دیگری بیفتد اما آن لحظه برای ما غرورآفرین بود، وقتی این ماهواره با صلابت از زمین كنده شد و همه با دوربین‌ها با چشم‌های مسلح و غیرمسلح دیدیم كه ابرها را می‌شكافد و بالا می‌رود و بعدا كه فیلم‌ها رسید و دیدیم در مدار قرار گرفته، واقعا تكرارنشدنی بود.
از بدو تاسیس شبكه در سال 2007 در همین سمت به عنوان خبرنگار حضور داشتم و مشغول فعالیت بودم. هر چند در مدتی كه به عنوان خبرنگار به انجام وظیفه مشغول بودم، در بخش ساخت فیچرها و مستندهای كوتاه هم با موضوع برنامه «ایران» پرس‌تی‌وی فعالیت داشتم. این كار در واقع به جهان بینی من كمك كرد و بیشتر حتی كشورم ایران را شناختم و دقیق‌تر و ریزتر به وقایع نگاه كردم. هر چند كار خبری در نگاه خودش یك ظرافت طبع و یك دقت نظر والایی را می‌طلبد، عجین شدن این دو امر با یكدیگر به من یك تجربه گرانبها و تكرار نشدنی را بخشیده و همه اینها را مدیون كار در شبكه پرس‌تی‌وی هستم.
كار كردن برای پرس‌تی‌وی به عنوان یك رسانه برون‌مرزی نسبت به رسانه‌های دیگر
چه تفاوتی دارد؟
با توجه به مخاطب بین‌المللی و جهانی كه در كشورهای مختلف ما را رصد می‌كنند و به عنوان مخاطبان همیشگی ما هستند، قطعا این شناخت بین‌المللی متفاوت از آن چیزی است كه دوستان ما در رسانه‌های داخلی دنبال آن هستند. رسانه‌های ملی با رویكرد ملی خودشان صرفا برای مردمی خبر و محتوا تولید می‌كنند كه هم فرهنگ آنها هستند و دیدگاه و جهان‌بینی آنها كاملا یكسان است؛ در نتیجه با كمی تغییر در كلیات كار می‌توان یك برنامه، خبر و محتوای خوب را تحویل داد. اما وقتی كه بحث بین‌المللی پیش می‌آید و فراتر از مرزهای كشورمان می‌خواهیم خبری را پوشش دهیم و به دنبال كسب رضایت و علاقه‌مندی مخاطبان بین‌المللی هستیم، جنبه‌های مختلف را باید لحاظ كنیم، مثلا باید شناخت بین‌المللی داشته باشیم و اخبار را دقیقا فراتر از یك خبر ملی ببینیم و تمامی جوانب را برای انتشار آن رعایت كنیم. در این خصوص باید چند نكته را بگویم این‌كه خود شبكه هم معتقد بوده و از ابتدا شعارش این بوده كه انعكاس و بیان دیدگاه‌های فراموش شده بخش عمده‌ای از مردم جهان، از اهداف اصلی پرس‌تی‌وی است و ایجاد كردن زمینه و پلی برای درك متقابل فرهنگ‌های گوناگون جهان هم از اولویت‌های دیگر شبكه پرس‌تی‌وی بوده است. تشویق و ترغیب ملل و اقوام مختلف نسبت به دیدگاه‌ها و اعتقادات دینی مختلف به برقراری ارتباط با یكدیگر هم به هر حال یكی از راهكارهایی است كه شبكه پرس مدنظر داشته تا این‌كه نقش این پل ارتباطی را برقرار كند.
اگر جای انتخاب داشته باشید باز هم حاضرید پرس‌تی‌وی را برای فعالیت انتخاب كنید؟
قطعا. شبكه پرس‌تی‌وی همواره در اولویت‌های كاری من بوده است و اگر جای انتخاب داشته باشم باز هم این شبكه را انتخاب می‌كنم. از زمانی كه در این شبكه مشغول به كار شدم تجربیاتم در بعد بین‌الملل افزایش پیدا كرده، هر چند من قبل از این‌كه بخواهم وارد شبكه پرس‌تی‌وی شوم 9 سال گوینده رادیو انگلیسی برون‌مرزی بوده‌ام و پخش زنده اجرا می‌كردم، اما وقتی كه با دنیای تصویر از طریق این شبكه كار كردم و بازخوردهای بین‌المللی و اثرگذاری این شبكه را در نگاه مخاطبان دیدم یقین پیدا كردم كه اگر مجدد باز هم فرصتی باشد كه بخواهم برگردم قطعا باز هم این شبكه را انتخاب می‌كنم. یك اعتقادی داریم جدا از تمامی حرفه‌گری‌ها، این‌كه شما با چه نیتی برای یك شبكه كار می‌كنید، خیلی مهم است. در دنیا، شبكه‌های متفاوتی است كه قطعا به مراتب بیشتر از این شبكه پول می‌دهند و پیشنهادای متفاوتی هم به همكاران ما به عنوان خبرنگار می‌شود، چرا كه وقتی خبرنگار، حرفه‌ای كار كند همیشه در معرض قضاوت و پیشنهادات مختلف است، اما نیت خیلی مهم است. این‌كه شبكه پرس اصالتا و ذاتا با این هدف ایجاد شده كه صدای بی‌صدایان باشد و به نوعی همواره كمك كند به افرادی كه مظلوم بودند و صدایشان هیچ‌وقت به گوش بقیه نمی‌رسید، عاملی است كه ما را كنار هم نگه می‌دارد.
زمانی بوده كه به واسطه همكاری با پرس‌تی‌وی به ایرانی بودن خودتان افتخار كنید و حس غرور ملی داشته باشید؟
بله. من خیلی خوشبخت هستم از این بابت كه از وقتی شبكه پرس‌تی‌وی راه افتاد شاید از معدود خبرنگارانی در ایران هستم كه همواره در خیلی از موقعیت‌های حساس و تاریخ‌ساز ایرانمان حضور داشته‌ام، بارزترین آنها كه من هیچ‌وقت فراموش نمی‌كنم پرتاب ماهواره امید به فضا بود كه به عنوان خبرنگار شبكه در كنار این موشك بودم و آن لحظه تاریخ‌ساز و فراموش‌نشدنی را به یاد دارم و شاهد آن لحظه بودم. زمانی كه داشتند با شمارش معكوس ماهواره امید را به فضا پرتاپ می‌كردند آن لحظه واقعا شوق و هیجان همه وجود من و تمامی همكارانم را فراگرفته بود، در عین حال كه مخاطرات بسیاری هم داشت چون اولین پرتاب بود و ما نمی‌دانستیم چه اتفاقی می‌افتد. گفته بودند ممكن است موفقیت‌آمیز هم نباشد و شاید اتفاقات دیگری بیفتد اما آن لحظه برای ما غرورآفرین بود، وقتی این ماهواره با صلابت از زمین كنده شد و همه با دوربین‌ها با چشم‌های مسلح و غیرمسلح دیدیم كه ابرها را می‌شكافد و بالا می‌رود و بعدا كه فیلم‌ها رسید و دیدیم در مدار قرار گرفته، واقعا تكرارنشدنی بود.
