خودم سال‌ها در گونه كمدی كار كرده‌ام و می‌دانم اگر بخواهیم كمدی‌هایی بسازیم كه مشكلات و مسائل جامعه را طرح كند باید با دقت و نكته‌سنجی بر متن و سناریو وقت گذاشت. در تلویزیون كار كمدی كم نداریم، ولی كار كمدی كه ایده‌های روز را دستمایه خلق ماجرا كند، كم شده است.
این كم‌كاری را همكاران تلویزیونی باید پاسخگو باشند، ولی این‌كه چرا در این حیطه كم‌كار شده‌ایم می‌تواند از منظر تكنیكی دلایلی مختلف داشته باشد. یکی از این دلایل می‌تواندحجم بالای رویدادهای حاد جامعه باشد كه تا می‌خواهند روی یكی كار كنند سوژه‌ای دیگر حادث می‌شود.
هنر سازندگان باید این باشد كه با همه این مشكلات و خطوط قرمز، باز كم نگذارند و به خلق سناریوهایی بپردازند كه با زبان طنز از نواقص و كاستی‌ها می‌گویند. شوخی كردن با مشكلات اگر به دامن هزل نیفتد به یقین مخاطبان را پای تلویزیون می‌نشاند و سبب می‌شود رسانه‌های خارجی كم مخاطب شوند.
كمدی‌سازی سال‌هاست یكی از بهترین گونه‌ها برای طرح مصائب اجتماعی در تمام دنیا بوده و حساسیت برانگیزترین سوژه‌ها وقتی بناست از دریچه تصویر بازنمایی شوند این اتفاق از كانال تولید سریال و فیلم كمدی شكل می‌گیرد. در تلویزیون خودمان هم هرگاه كمدی‌سازی را جدی گرفتیم و منطبق با استانداردها به ایجاد داستان و طراحی شخصیت‌ها برای ارائه داستانك‌های اجتماعی دست زدیم موفق شدیم و هرگاه كه متن را رها كردیم و كلیشه‌گرایی كردیم شكست خوردیم.
باید این هدف را داشته باشیم كه با طرح مسأله از مجرای طنز می‌خواهیم مسأله را حل كنیم تا كسانی كه با آنها شوخی می‌شود هم از تكرار رفتارهای غلط درس بگیرند و رفتار خویش را اصلاح كنند.