امكان درمان اماس و صرع با فریب سلولهای عصبی
حتما برای شما هم پیشآمده كه هنگام بازكردن برنامهای در رایانه با پیغام خطا مواجه شده باشید. این پیغام به شما میگوید یك برنامه درست عمل نمیكند و اشكالی بهوجود آمده است. در اینجا یك سامانه مركزی در رایانه اشكالات را ردیابی كرده و اطلاع میدهد. اما چه چیزی در مغز به نورونها میگوید كه خوب عمل میكنند یا نه؟ آیا سامانهای مركزی در مغز برای بیان عملكرد طبیعی به نورونها وجود دارد؟
گروهی از دانشمندان دانشگاه میسوری به سرپرستی دیوید شولتز، استاد علوم طبیعی با استفاده از میكروسكوپی خاص تلاش كردند به این سوال پاسخ دهند.
این مطالعه بر اساس پژوهشهای قبلی آزمایشگاه دكتر شولتز در ارتباط با سنجش نورونها در خرچنگها طراحی و انجام شد. پژوهشگران در آن مطالعات، سامانه عصبی خرچنگ را به طور كامل از كار انداختند و سلولهای عصبی از ارتباطات طبیعی و فعالیت و واكنش شیمیایی طبیعی محروم ماندند. سپس یك پالس الكتریكی مصنوعی به هسته سلول عصبی اضافه شد.
آزمایش فریب سلولها
دیوید شولتز میگوید: «ما این سلولهای عصبی محرومشده را با استفاده از پردازشهای رایانهای با ایجاد پالس الكتریكی طبیعی فریب دادیم تا گمان كنند به صورت طبیعی فعالیت میكنند. نتیجه جالب بود، تغییرات خیلی جزئی در این سلولها رخ داد كه در نتیجه نشان میداد سلولها فكر میكردند همه چیز مانند قبل است.»
این یافته بسیار جالب است زیرا بدن ما سامانه كنترل مركزی ندارد كه به تك تك نورونها بازخورد دهد كه آیا آنها به صورت طبیعی كار میكنند یا نه. بنابراین سلولهای عصبی به سیگنالهای الكتریكی خودشان اتكا میكنند تا به فعالیت طبیعی ادامه دهند.
بدون این سیگنالهای الكتریكی، سلول نمیتواند مشخص كند كه آیا به صورت درست و طبیعی فعالیت میكند یا نه و این میتواند منجر به تغییراتی شود كه در نهایت موجب بروز مشكلاتی مثل اسپاسمها یا تشنجها شود. دانشمندان با مطالعه عملكرد نورونها زیر میكروسكوپ دریافتند سیگنال الكتریكی یا ولتاژ خود نورون میتواند بیانگر كاركرد طبیعی نورون باشد. این یعنی اگر این ولتاژ نباشد، هیچ چیز كار نمیكند.
سلولهای عصبی، بهویژه سلولهایی كه در راه رفتن، تنفس و جویدن نقش دارند، میتوانند با تغییرات بدن سازگار شوند اما هرگز كار خود را متوقف نمیكنند؛ مگر اینكه آسیبی كشنده و مهلك وجود داشته باشد.
با وجود اینكه چه سیگنالهایی سلولهای عصبی را فعال نگه میدارد هنوز شناخته و بررسی نشده است. اما در مطالعات جدید، دانشمندان دانشگاه میسوری متوجه شدهاند سیگنالها و پالسهای سلولهای عصبی میتواند نشانگر این باشد كه سلول عصبی به طور طبیعی كار میكند و چنانچه این سیگنال وجود نداشته باشد، به معنای این است كه هیچچیز كار نمیكند.
این یافته چه اهمیتی دارد؟
برای افرادی كه از بیماریهای نورولوژیكی مختلف مانند اماس، صرع یا آسیبهای نخاعی رنج میبرند، این یافته میتواند شیوههای درمان برای كم یا حذفكردن چنین نشانههایی را تحتتاثیر قرار داده و كمككننده باشد. در حالی كه هنوز هیچ درمانی برای بیماران با آسیبهای نخاعی وجود ندارد، محققان معتقدند براساس این یافتهها پزشكان میتوانند به شیوهای عمل كنند تا سلولهای عصبی گمان كنند هنوز همهچیز به طور طبیعی كار میكند.
منبع: medicalxpress