رئیس‌جمهور محترم چندی قبل* درباره لغو تحریم‌های تسلیحاتی گفته است: «این توافق اگر تا سال آینده باقی بماند تمام تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران به طور كامل برداشته می‌شود و این یعنی هر سلاحی را می‌خریم و می‌فروشیم و آماده هستیم برای خرید هر نوع سلاح.»
در این زمینه نكاتی وجود دارد:
اولا: رئیس‌جمهور محترم با این سخنان خیال اروپا و آمریكا را راحت كرد كه حداقل تا یك سال آینده هر اتفاقی كه بیفتد، ایران از برجام خارج نخواهد شد. در حقیقت این پیام به طرف مقابل منتقل شد كه حتی اگر اروپا برای تامین منافع اقتصادی ایران هیچ اقدامی هم انجام ندهد، اگر هیچ نفتی از ایران خریداری نشود، اگر هیچ كانالی برای پرداخت‌های ایران ایجاد نشود، كشورمان از برجام خارج نخواهد شد، چرا كه چسبندگی ایران به برجام در حدی است كه یك سال دیگر هم به امید لغو تحریم‌های تسلیحاتی در این توافق بماند.
به‌خصوص بیان این جملات در این برهه زمانی در تعارض با كاهش تعهدات برجامی بود و اعتبار تهدیدات و اقدامات ایران را برای طرف غربی از بین می‌برد؛ یعنی اگر ایران هم اقدامی در راستای كاهش تعهدات هسته‌ای انجام دهد، طرف اروپایی و آمریكایی این اقدامات را جدی نخواهند گرفت، چرا كه آخر بازی را از هم‌اكنون می‌دانند.
ثانیا: مسأله اصلی كشور در حال حاضر تحریم‌های تسلیحاتی است یا معیشت مردم؟ مگر برجام برای رفع مشكلات نظامی ایران بسته شد؟ مگر هدف برجام، حل مسائل معیشتی مردم نبود؟ در شرایطی كه مردم مشكل معیشتی دارند و اقتصاد مسأله اصلی كشور است، چرا باید یك سال دیگر فشارهای معیشتی را تحمل كنند به امید این‌كه شاید پس از آن بتوانیم تسلیحات بخریم؟ اتفاقا در نتیجه تحریم‌های تسلیحاتی و موشكی، كشورمان به توانمندی‌های فوق‌العاده‌ای دست یافته است كه نتیجه آن در مبارزه با داعش و گروه‌های تروریستی در سوریه و عراق مشاهده شد. آخرین نمونه موفقیت ایران در خودكفایی تسلیحاتی، مواجهه با پهپاد آمریكایی بود كه اقتدار زیادی برای كشورمان ایجاد كرد.
منظور نگارنده این نیست كه ایران به خرید تسلیحات نیازی ندارد، اما در حال حاضر نقطه ضعف كشور ما، نه مسائل نظامی و تسلیحاتی، بلكه اقتصاد و معیشت مردم است. درصورت عقب‌نشینی از كاهش تعهدات هسته‌ای، پیام ضعف و انفعال به طرف مقابل مخابره خواهد شد كه می‌تواند به افزایش فشار منجر شود.
*جلسه شورای اداری تبریز در تاریخ 10 مرداد