گندم به‌دلیل اهمیت آن در سفره غذایی خانوار، مهم‌ترین كالای اساسی است كه از دیرباز در زمین‌های زراعی كشور كشت شده است و حدود ۳۸ درصد از پروتئین و بیش از ۴۳ درصد از كالری مصرفی خانوارها را به طور روزانه تأمین می‌كند. به همین منظور دسترسی مردم به این ماده غذایی كه معمولا به شكل نان مورد مصرف قرار می‌گیرد، برای سیاست‌گذاران از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.  با این حال تولیدكنندگان این كالای استراتژیك به انحای مختلف مورد بی‌مهری مسؤولان قرار گرفته‌اند. در سال جاری نیز با تعیین نرخ 1700تومان برای خرید تضمینی گندم بسیاری از كشاورزان از تحویل محصول تولیدی خود به دولت ممانعت ورزیده و آن را با قیمت بیشتری به دلالان فروختند. به همین دلیل در سال جاری كشورمان با كاهش سه میلیون تنی ذخایر گندم مورد نیاز خود روبه‌رو خواهد شد. اگر قیمت خرید تضمینی گندم برای سال آینده هم پایین‌تر از نرخ مورد انتظار كشاورزان باشد و وقایع امسال تكرار شود، آن‌گاه راهی به‌جز واردات آن هم با قیمت بسیار بالاتری نسبت به نرخ خرید تضمینی برای مسؤولان امر باقی نمی‌ماند. این در حالی است كه ایران با منطقی كردن نرخ خرید تضمینی می‌توانست به‌راحتی نیاز خود را مرتفع سازد. به‌این ترتیب علاوه بر سال جاری در سال آینده نیز باید شاهد كاهش تولید این كالای استراتژیك در كشور باشیم چون به احتمال فراوان دولت هم مطالبات گندم‌كاران را دیر پرداخت خواهد كرد و هم به مثابه عادت همیشگی خود نرخ خرید تضمینی گندم را كمتر از میزان تورم
تعیین می‌كند.