وقتی فدریكو فلینی، كارگردان بزرگ سینمای ایتالیا و سازنده آثاری چون جاده، هشت و نیم و زندگی شیرین برای دریافت اسكار افتخاری از دستان مارچلو ماسترویانی و سوفیا لورن، روی صحنه حاضر شد، از همسرش جولیتا ماسینا (بازیگر چند فیلم فلینی از جمله جاده)، قدردانی كرد و او را والاترین منبع الهام خودش در آثار هنری دانست. فلینی البته حتی در آن لحظه هم، شوخ طبعی اش را از دست ندارد و خطاب به جولیتا گفت كه گریه نكن. اما اتفاقا جولیتا داشت گریه می‌كرد و اشك‌هایش جلوی دوربین‌هایی كه صورت او را نشانه رفته بودند، بند نمی‌آمد. شوخی نیست، در سینمای پرزرق و برقی كه سینماگران سرشناس اندكی موفق به حفظ زندگی مشتركشان شده بودند و می‌شوند، فلینی و ماسینا، 50 سال یعنی نیم‌قرن را عاشقانه با هم زندگی كرده بودند و تاثیر بسزایی هم در كارنامه هنری یكدیگر داشتند. عشق و شیفتگی این دو هنرمند به اندازه‌ای بود كه نتوانستند بیش از چند ماه دوری همدیگر را تاب بیاورند و ماسینا تنها مدتی بعد از مرگ همسرش از دنیا رفت.