اگر آیین‌نامه‌های سكونت در خوابگاه‌های دانشجویی را بررسی كنیم، می‌بینیم كه زوجین باید مدارك و شرایط خاصی داشته باشند كه اگر مشمول این شرایط و ضوابط خاص بودند، می‌توانند در صف دریافت واحد مسكونی مخصوص برای زوج‌های دانشجو قرار بگیرند، اما واقعیت این است كه زندگی در خوابگاه بدون مشكل نیست. من صحبت‌های زیادی از زوجین دانشجو و كسانی كه روزهایی را در خوابگاه‌های متاهلی گذرانده‌اند، شنیده‌ام. چیزی كه مشخص است این است كه آنها از لحاظ سكونت تحت فشار شدید هستند. آن‌قدر كه باید شیرآلات را عوض كنند، واحد را رنگ كنند و لوازم زیربنایی واحد مسكونی را خودشان تهیه كنند تا آن واحد قابلیت سكونت یك زوج جوان را پیدا كند و خب طبیعتا این موضوع فشاری اضافه بر زوج دانشجو تحمیل می‌كند.
 معضلات دیگری هم وجود دارد؛ مثلا گاهی اوقات آقا یا خانم درسش تمام می‌شود و طبق یكی از شرط‌ها، باید خوابگاه را به زوج بعدی تحویل بدهند. حالا تصور كنید باید دنبال خانه دیگری برای زندگی باشند، در حالی كه یكی از زوجین، درسش هنوز تمام نشده است و قطعا فشار و استرس زیادی را متحمل می‌شود. حالا باید دنبال كار و خانه بگردند تا بتوانند شرایط را برای ادامه زندگی در حالی كه یكی همچنان به تحصیل ادامه می‌دهد، مهیا كنند. در این میان، دانشجوهای متاهل در دو گروه قرار می‌گیرند. طبق صحبت‌هایی كه من با زوج‌های دانشجوی ساكن در خوابگاه‌ها داشتم، بعضی از آنها می‌گویند كه این شرایط سخت زندگی، ما را آبدیده و استحكام زندگی‌مان را بیشتر می‌كند؛ باعث می‌شود خانه‌دار شویم و برای ایجاد شرایط بهتر، بیشتر از قبل تلاش كنیم. اما در مقابل گروهی هم هستند كه تحمل شرایط این چنینی را ندارند و نمی‌توانند آن را تحمل كنند و در مواردی، كارشان به متاركه هم می‌كشد.
واقعیت این است بودجه‌هایی كه مسؤولان برای دانشجوها از لحاظ اقتصادی در نظر می‌گیرند، كفاف زندگی متاهلی‌شان را نمی‌دهد، اما براساس آیین‌نامه، توانشان در همین حد است. راه‌حلی كه وجود دارد این است كه زوجین باید سعی كنند در این چند سال دانشجویی، توقع‌شان را به حد معقول برسانند  تا این سال‌ها را به‌خوبی و خوشی سپری‌ کنند. بهتر است از لحاظ روحی، دانشجوهای متاهل را برای فشاری كه قرار است تا حدودی آن را تحمل كنند، آماده كنند تا بتوانند در طول این چند سال، با دید بهتری آن را بگذرانند.