بی‌زحمت سفارش من رو به آقای دكتر بكنید!!
احتمالا اصطلاح «سندرم سفارشی» به گوش شما خورده است؛ به معنی بروز اتفاقات و عوارض عجیب و ناشایع در روند درمان و جراحی برخی بیماران كه توسط دوستان، آشنایان یا پزشكان دیگر سفارش شده‌اند. با رخ‌دادن این عوارض، نتیجه جراحی با توجه به سفارش انجام شده نه‌تنها بهتر نمی‌شود كه بدتر و پرعارضه‌تر هم می‌گردد. خطر بروز عارضه در هر عمل جراحی وجود دارد؛ از عمل‌های ساده‌تر مثل دیسك كمر و گردن تا پیچیده‌ترین جراحی‌های تومورهای مغزی و آنوریسم‌ها. اما تقریبا تمام پزشكان و جراحان اذعان می‌دارند كه این عوارض در «بیماران سفارشی» بیشتر اتفاق می‌افتد. در اینجا دو مساله مطرح می‌شود؛ اول این‌كه سفارش یك پزشك بر روند درمان توسط همكار دیگرش چقدر تاثیرگذار است؟ و دوم این‌كه علت رخ دادن عوارض بیشتر در این بیماران چیست؟
این روزها وقتی یكی از همكاران به اصرار بیماری برای سفارش در مورد درمان و جراحی او با من تماس می‌گیرد، معمولا خود همكارم احساس خوبی از این كار ندارد؛ چرا كه سفارش كردن به معنی آن است كه من در درمان بیمارانم ممكن است كوتاهی کرده و با این تماس می‌توان درخواست كرد كه از هیچ تلاشی فروگذار نكنم. در واقع رسالت طبابت، به‌كارگیری تمام توان برای بازگرداندن سلامتی به فرد بیمار است و اگر قرار باشد این تلاش وابسته به سفارش فرد دیگری باشد، صلاحیت طبیب زیر سوال می‌رود. برای یك پزشك نباید تفاوتی در مسؤولیت‌پذیری در انجام مراحل تشخیص و درمان بیماری یك شهروند معمولی و اقوام نزدیك مسؤولان عالی‌رتبه كشور باشد. در این صورت می‌توان نهایت اطمینان را به عملكرد او داشت و دانست كه سفارش شخص سوم كمكی به بیمار نكرده و حتی ممكن است سبب اختلال در درمان وی و بروز عارضه گردد!
اما چرا عوارض بیشتر شده و سندرم سفارشی رخ می‌دهد؟ موفقیت هر عمل جراحی در گرو بررسی‌های دقیق و كامل قبل از عمل، تمركز و ظرافت كاری حین انجام آن و مراقبت‌های صحیح بعد از اتمام عمل است. سندرم سفارشی اتفاق می‌افتد چون ممكن است جراح برای تسریع كار فرد سفارش شده از برخی اقدامات قبل عمل چشم‌پوشی كند، برای برطرف كردن مشكلات حاشیه‌ای پیش از عمل، مشكلات مهم‌تر را نبیند، در زمان جراحی دچار اضطراب در مورد رخ دادن حوادث غیرمترقبه شود، برای راحتی بیمار، او را
از آی سی یو زودتر یا برای مراقبت بیشتر دیرتر به بخش منتقل كند و بسیاری موارد دیگر كه در مجموع روند عادی و صحیح كار پزشك را منحرف می‌كند. پس چه سفارش شده‌اید و چه نه، سعی كنید حواشی را پررنگ نكنید و در مسیر درمان توسط پزشك معالج تداخلی نداشته باشید.
این روزها وقتی یكی از همكاران به اصرار بیماری برای سفارش در مورد درمان و جراحی او با من تماس می‌گیرد، معمولا خود همكارم احساس خوبی از این كار ندارد؛ چرا كه سفارش كردن به معنی آن است كه من در درمان بیمارانم ممكن است كوتاهی کرده و با این تماس می‌توان درخواست كرد كه از هیچ تلاشی فروگذار نكنم. در واقع رسالت طبابت، به‌كارگیری تمام توان برای بازگرداندن سلامتی به فرد بیمار است و اگر قرار باشد این تلاش وابسته به سفارش فرد دیگری باشد، صلاحیت طبیب زیر سوال می‌رود. برای یك پزشك نباید تفاوتی در مسؤولیت‌پذیری در انجام مراحل تشخیص و درمان بیماری یك شهروند معمولی و اقوام نزدیك مسؤولان عالی‌رتبه كشور باشد. در این صورت می‌توان نهایت اطمینان را به عملكرد او داشت و دانست كه سفارش شخص سوم كمكی به بیمار نكرده و حتی ممكن است سبب اختلال در درمان وی و بروز عارضه گردد!
اما چرا عوارض بیشتر شده و سندرم سفارشی رخ می‌دهد؟ موفقیت هر عمل جراحی در گرو بررسی‌های دقیق و كامل قبل از عمل، تمركز و ظرافت كاری حین انجام آن و مراقبت‌های صحیح بعد از اتمام عمل است. سندرم سفارشی اتفاق می‌افتد چون ممكن است جراح برای تسریع كار فرد سفارش شده از برخی اقدامات قبل عمل چشم‌پوشی كند، برای برطرف كردن مشكلات حاشیه‌ای پیش از عمل، مشكلات مهم‌تر را نبیند، در زمان جراحی دچار اضطراب در مورد رخ دادن حوادث غیرمترقبه شود، برای راحتی بیمار، او را
از آی سی یو زودتر یا برای مراقبت بیشتر دیرتر به بخش منتقل كند و بسیاری موارد دیگر كه در مجموع روند عادی و صحیح كار پزشك را منحرف می‌كند. پس چه سفارش شده‌اید و چه نه، سعی كنید حواشی را پررنگ نكنید و در مسیر درمان توسط پزشك معالج تداخلی نداشته باشید.
