گفت‌وگو با آقا معلم روستایی كه در دوران كرونا به خانه دانش‌آموزانش می‌رود
«شاد» به كودكان روستایی خط نمی‌دهد
كرونا تغییرات زیادی به وجود آورد، بسیاری از كسب و كارها را تعطیل كرد و به صاحبان مشاغل كوچك ضربات سختی زد. خیلی‌ها را خانه‌نشین كرد و معیشت آنها را دشوار. اما به نظرم در این میان دانش‌آموزان و سیستم آموزش و پرورش با جدی‌ترین چالش روبهرو شد. دانش‌آموزان در حالی باید خود را با آموزش آنلاین و تلویزیونی عادت دهند كه پیش از این هیچ‌گونه آموزشی در این زمینه ندیده بودند. این چالش معلمان را هم با مشكلات زیادی روبهرو كرده است. معلمانی كه باید هم با شبكه‌های اجتماعی و نوع كاركرد آنها آشنا باشند و هم بتوانند دانش‌آموزان را علاوه بر آموزش مدیریت هم بكنند. در این شرایط هم دانش‌آموزان و كادر آموزشی دچار اضطرابی می‌شوند كه بعدها خود را جدی‌تر نشان می‌دهد. همه اینها البته برای دانش‌آموزان و معلمانی است كه در شهرها زندگی می‌كنند و ابزار ارتباط آنلاین را دارند. اینترنت، گوشی هوشمند یا تبلت یا رایانه‌ای پیشرفته كه بتواند شبكه‌های اجتماعی مورد نیاز یا سایت‌های آموزشی را پشتیبانی كند.
همه دانش‌آموزان و معلمان، اما ساکن شهر نیستند. تعداد زیادی دانش‌آموز در روستاهای دور و نزدیك زندگی می‌كنند. برخی از خانوارهای روستایی گوشی هوشمند یا رایانه ندارند یا فقط یكی از اعضای خانواده چنین امكاناتی دارد به همه اینها باید این نكته را هم اضافه كرد كه برخی از خانواده‌ها بیشتر از یك دانش‌آموز دارند كه در مقاطع مختلف تحصیل می‌كنند.
فقط یك معلم روستایی میداند كه كرونا و درس خواندن آنلاین چه مشكلاتی را برای بچه‌های روستا به وجود آورده به‌خصوص، روستاهای محروم كه حتی در شرایط عادی هم شرایط آنها ویژه است و كودكان این مناطق برای تحصیل مشكلات زیادی دارند. چند روز قبل اسماعیل آذری‌نژاد كه سال‌هاست به روستاهای دور و نزدیك كهگیلویه و بویراحمد می‌رود و برای بچهها كتاب داستان می‌‌خواند در توییترش از معلمی اهل روستای دره خواجه‌شهر از توابع شهرستان قلعه ویسی نوشت در روزهایی كه مدارس به دلیل كرونا تعطیل است، خانه به خانه می‌رود و به دانش‌آموزانش درس می‌دهد. آقای عادل آماده، معلمی است كه چند دانش‌آموز پایه اول و پایه چهارم دارد. او میداند كه بچه‌های روستای دره خواجه‌شهر، هر‌چند درسخوان و مستعد‌ند اما آموزش آنلاین بنا به شرایط روستا، به كار آنها نمی‌آید.
معلم وظیفه‌شناس
آقای آماده می‌گوید: اینترنت در روستاها آنتن نمی‌دهد و بچهها نمی‌توانند از كلاس‌های آنلاین استفاده كنند. من معلم هستم و بنا به وظیفه‌ای كه دارم هر چند مدارس تعطیل است اما هفته‌ای دو سه روز با مجوزی كه از مدیر مدرسه گرفته‌ام، به در خانه دانش‌آموزانم می‌روم و به آنها درس میدهم، بسته‌های آموزشی هم برایشان می‌برم. علاوه بر این توصیه‌های بهداشتی دوره كرونا را هم برایشان توضیح میدهم و خودم هم فاصله ایمن با دانش‌آموزان را رعایت كرده و وارد خانه آنها نمی‌شوم. چهار دانش‌آموز پایه اول دارم و هفت دانش‌آموز پایه چهارم و برای هر كدام از آنها 20 دقیقه تا نیم ساعت وقت می‌گذارم.
من روی گوشی‌ام سامانه شاد را نصب كرده و گروه تشكیل داده‌‌ام و بچهها را عضو كرده‌ام، اما مساله این است كه روستاها اینترنت ندارند و دانش‌آموزان یا والدینشان باید برای دریافت مطالبی كه در گروه منتشر می‌كنم به قلعه ویسی یا دهدشت بروند تا بتوانند از اینترنت استفاده كنند. این را هم اضافه كنم كه برخی از والدین دانش‌آموزان كم‌سواد یا بیسواد هستند و دانش‌آموزانی كه خواهر یا برادر بزرگ‌تر و تحصیلكرده ندارند با مشكلات جدی رو‌به‌رویند. من زمانی كه به روستا می‌روم با والدین دانش‌آموزان صحبت می‌كنم و برنامه شبكه آموزش را به آنها میدهم و تاكید می‌كنم كه از برنامه‌های آموزشی تلویزیون استفاده كنند. وقتی به روستا می‌روم برای این كه مطمئن شوم كه بچهها برنامه‌های شبكه آموزش را دیده‌اند، از آنها سؤالاتی را می‌پرسم و اگر بچهها سؤال و ابهامی داشته باشند به آنها توضیح میدهم و درس‌ها را با آنها مرور می‌كنم.
هزینه‌‌هایی كه از جیب پرداخت می‌شود
آقای آماده درباره بسته‌های كمك آموزشی كه تهیه و توزیع می‌كند، می‌گوید: همه هزینه‌ها را خودم میدهم، من معلم روستاهای محروم هستم و وظیفه خودم می‌دانم به دانش‌آموزان كمك كنم. اداره آموزش و پرورش هم قول داده كه بسته‌های آموزشی را آماده كند و در روستاهایی كه دسترسی به اینترنت ندارند، توزیع كند، اما تا آن زمان من خودم برای دانش‌آموزانم این كار را انجام میدهم. نظر شخصی‌ام این است كه در روستاها و مناطق محروم باید آموزش حضوری باشد و آموزش آنلاین در این مناطق سطح آموزش را پایین می‌آورد. بیشتر معلمان این روستاها بومی هستند و تعداد دانش‌آموزان كم است و می‌توان به رعایت فاصله‌گذاری ایمن مدارس را دایر نگه‌داشت، اما با پیشنهادم موافقت نشد من هم پایبند سلسله مراتب و دستورات هستم.
از این معلم می‌پرسم، وضعیت فراگیری كرونا در روستاها و شهرهای استان شما چگونه است؟
می‌گوید: خوشبختانه در روستاها، كرونا كم است و بیشتر آنها در طرح غربالگری شركت كرده‌اند. مسؤولان بهداشت و نهادهای مختلف مواد ضدعفونی‌كننده و صابون مایع به روستاییان رسانده‌‌اند و ما هم مدام به بچهها و بزرگ‌ترها یادآوری می‌كنیم كه بهداشت فردی و اجتماعی را رعایت كنند. به هرحال روستاییان سبك زندگی خاص خود را دارند، كشاورز و دامدارند و ما امیدواریم كه كرونا به آنها آسیب نزند.
همه دانش‌آموزان و معلمان، اما ساکن شهر نیستند. تعداد زیادی دانش‌آموز در روستاهای دور و نزدیك زندگی می‌كنند. برخی از خانوارهای روستایی گوشی هوشمند یا رایانه ندارند یا فقط یكی از اعضای خانواده چنین امكاناتی دارد به همه اینها باید این نكته را هم اضافه كرد كه برخی از خانواده‌ها بیشتر از یك دانش‌آموز دارند كه در مقاطع مختلف تحصیل می‌كنند.
فقط یك معلم روستایی میداند كه كرونا و درس خواندن آنلاین چه مشكلاتی را برای بچه‌های روستا به وجود آورده به‌خصوص، روستاهای محروم كه حتی در شرایط عادی هم شرایط آنها ویژه است و كودكان این مناطق برای تحصیل مشكلات زیادی دارند. چند روز قبل اسماعیل آذری‌نژاد كه سال‌هاست به روستاهای دور و نزدیك كهگیلویه و بویراحمد می‌رود و برای بچهها كتاب داستان می‌‌خواند در توییترش از معلمی اهل روستای دره خواجه‌شهر از توابع شهرستان قلعه ویسی نوشت در روزهایی كه مدارس به دلیل كرونا تعطیل است، خانه به خانه می‌رود و به دانش‌آموزانش درس می‌دهد. آقای عادل آماده، معلمی است كه چند دانش‌آموز پایه اول و پایه چهارم دارد. او میداند كه بچه‌های روستای دره خواجه‌شهر، هر‌چند درسخوان و مستعد‌ند اما آموزش آنلاین بنا به شرایط روستا، به كار آنها نمی‌آید.
معلم وظیفه‌شناس
آقای آماده می‌گوید: اینترنت در روستاها آنتن نمی‌دهد و بچهها نمی‌توانند از كلاس‌های آنلاین استفاده كنند. من معلم هستم و بنا به وظیفه‌ای كه دارم هر چند مدارس تعطیل است اما هفته‌ای دو سه روز با مجوزی كه از مدیر مدرسه گرفته‌ام، به در خانه دانش‌آموزانم می‌روم و به آنها درس میدهم، بسته‌های آموزشی هم برایشان می‌برم. علاوه بر این توصیه‌های بهداشتی دوره كرونا را هم برایشان توضیح میدهم و خودم هم فاصله ایمن با دانش‌آموزان را رعایت كرده و وارد خانه آنها نمی‌شوم. چهار دانش‌آموز پایه اول دارم و هفت دانش‌آموز پایه چهارم و برای هر كدام از آنها 20 دقیقه تا نیم ساعت وقت می‌گذارم.
من روی گوشی‌ام سامانه شاد را نصب كرده و گروه تشكیل داده‌‌ام و بچهها را عضو كرده‌ام، اما مساله این است كه روستاها اینترنت ندارند و دانش‌آموزان یا والدینشان باید برای دریافت مطالبی كه در گروه منتشر می‌كنم به قلعه ویسی یا دهدشت بروند تا بتوانند از اینترنت استفاده كنند. این را هم اضافه كنم كه برخی از والدین دانش‌آموزان كم‌سواد یا بیسواد هستند و دانش‌آموزانی كه خواهر یا برادر بزرگ‌تر و تحصیلكرده ندارند با مشكلات جدی رو‌به‌رویند. من زمانی كه به روستا می‌روم با والدین دانش‌آموزان صحبت می‌كنم و برنامه شبكه آموزش را به آنها میدهم و تاكید می‌كنم كه از برنامه‌های آموزشی تلویزیون استفاده كنند. وقتی به روستا می‌روم برای این كه مطمئن شوم كه بچهها برنامه‌های شبكه آموزش را دیده‌اند، از آنها سؤالاتی را می‌پرسم و اگر بچهها سؤال و ابهامی داشته باشند به آنها توضیح میدهم و درس‌ها را با آنها مرور می‌كنم.
هزینه‌‌هایی كه از جیب پرداخت می‌شود
آقای آماده درباره بسته‌های كمك آموزشی كه تهیه و توزیع می‌كند، می‌گوید: همه هزینه‌ها را خودم میدهم، من معلم روستاهای محروم هستم و وظیفه خودم می‌دانم به دانش‌آموزان كمك كنم. اداره آموزش و پرورش هم قول داده كه بسته‌های آموزشی را آماده كند و در روستاهایی كه دسترسی به اینترنت ندارند، توزیع كند، اما تا آن زمان من خودم برای دانش‌آموزانم این كار را انجام میدهم. نظر شخصی‌ام این است كه در روستاها و مناطق محروم باید آموزش حضوری باشد و آموزش آنلاین در این مناطق سطح آموزش را پایین می‌آورد. بیشتر معلمان این روستاها بومی هستند و تعداد دانش‌آموزان كم است و می‌توان به رعایت فاصله‌گذاری ایمن مدارس را دایر نگه‌داشت، اما با پیشنهادم موافقت نشد من هم پایبند سلسله مراتب و دستورات هستم.
از این معلم می‌پرسم، وضعیت فراگیری كرونا در روستاها و شهرهای استان شما چگونه است؟
می‌گوید: خوشبختانه در روستاها، كرونا كم است و بیشتر آنها در طرح غربالگری شركت كرده‌اند. مسؤولان بهداشت و نهادهای مختلف مواد ضدعفونی‌كننده و صابون مایع به روستاییان رسانده‌‌اند و ما هم مدام به بچهها و بزرگ‌ترها یادآوری می‌كنیم كه بهداشت فردی و اجتماعی را رعایت كنند. به هرحال روستاییان سبك زندگی خاص خود را دارند، كشاورز و دامدارند و ما امیدواریم كه كرونا به آنها آسیب نزند.
