بی توجهی مسؤولان اصفهان به هنرمندان
مهدی باقربیگی بازیگر
حدود 20 سالی است که کارمند شهرداری اصفهان هستم. البته در مقطعی هم در شورای شهر بودم و بعد از آن مجددا به شهرداری برگشتم و به عنوان کارمند معاونت فرهنگی فعالیت میکنم. در زمینه بازیگری هم آخرین کارم در تلویزیون سریال «خاتون» به کارگردانی مرتضی آتش زمزم بود و در سینما فیلم «پاستاریونی» به کارگردانی سهیل موفق. البته کم و بیش پیشنهادهایی شده اما آنقدر کارهای ضعیفی بودند که ترجیح دادم کار نکنم و به جایش درس بخوانم. در کل یا عوامل گروه خوب نبوده یا فیلمنامه و نقشی که به من پیشنهاد شده راضی کننده و خوب نبوده تا من را به بازی در آن کار مشتاق کند. بنابراین ترجیح دادم در این مدت تحصیل کنم که حدود یک سال پیش مدرک کارشناسی ارشد مدیریت دولتی را کسب کردم و در حال حاضردر زمینه دکترای همین رشته مشغول تحصیل هستم. با این که بازیگری جزو علایق و دلبستگیهای من از دوران کودکی و نوجوانی است و بهشدت دوست دارم مثل گذشته کارهای خوبی را بازی کنم که مردم دوست داشتهباشند و در ذهنشان بماند؛ اما کارها و پیشنهادها به قدری ضعیف است که ترجیح میدهم کار نکنم. وقتی بازیگر خودش یک کار و نقش را دوست نداشتهباشد، قطعا بیننده و مخاطب هم دوست نخواهندداشت. البته من همچنان با خاطرات شیرین مجید و قصههایش زندگی میکنم. سعی میکنم در این مدت که پیشنهاد خوب و راضی کنندهای ندارم، درس بخوانم و در کاری که انجام میدهم، موفق باشم تا سرانجام روزهای خوب باز هم از راه برسند. با این حال از این که مردم هنوز من را با نام مجید میشناسند و مورد لطف و محبت خود قرار میدهند، احساس خوبی دارم.
واقعیت این است که شهر ما مهد هنر است و هنرمندان بسیاری دارد که بدون حمایت و توجهی کار میکنند؛ اما برای اینکه پیشرفت کنند، حتما باید به تهران بیایند. متاسفانه مسؤولان محترم اصفهان کوچکترین ارزشی برای هنر و هنرمندان و حتی ورزشکاران قائل نیستند و همه چیز باندبازی و سیاسی بازی شده. البته مردم اصفهان هنردوست هستند و در حد توان خود هنرمندان را حمایت میکنند. امکانات هم وجود دارد، اما مدیران ارشد مثل فرماندار و استاندار توجهی به هنر و هنرمند ندارند. فکر میکنم هر چیزی که دست مردم باشد، به بهترین شکل با آن برخورد میشود. یعنی مردم همواره به هنر و هنرمندان احترام میگذارند. اما فقط در توانشان حمایت معنوی است که البته آن هم خیلی باارزش است. اما همین که مدیران ارشد اجازه بدهند ما زندگی خودمان را بکنیم، کافی است.