مغز و قلب برخلاف هم كار می‌كنند. مشهور است كه از قدیم می‌گفتند مغز مركز استدلال و منطق و قلب مركز احساسات و الهام‌های درونی است. درواقع فعالیت این دو اندام حیاتی بدن، با وجود تفاوت‌هایی كه با هم دارند، بسیار به هم وابسته‌اند. زمانی كه به چیزی ترسناك یا هیجان‌انگیز فكر می‌كنیم، قلب ما تندتر می‌زند. مطالعات جدید نشان می‌دهد حساسیت مغز به محرك حسی خارجی با ضربان قلب تغییر می‌كند. دانشمندان آلمانی حدود 960 آزمایش روی 37 داوطلب انجام دادند. آنها در 800 آزمایش به انگشت میانی یا اشاره دست چپ افراد شركت‌كننده شوك الكتریكی خفیفی دادند و آنها زمان احساس این شوك را در انگشتشان اعلام كردند. با وجود آن‌كه محققان از قبل، فرآیند اعمال شوك را به انگشت آنها توضیح داده بودند، اما داوطلبان در 160 آزمایش هیچ محركی را حس نكردند.
محققان در هر آزمایش از دستگاه شوك الكتریكی برای ثبت فعالیت الكتریكی مغز افراد و از دستگاه الكتركاردیوگراف برای ثبت فعالیت الكتریكی قلب آنها استفاده كردند. آنها در فرآیند بررسی‌های خود به دو مكانیسم رسیدند و معتقدند قلب ادراك حسی مغز را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. محققان سپس به مطالعه ضربان‌های قلب پرداختند تا بیابند در كدام ضربان، افراد تجربه متفاوتی پیدا می‌كنند.
نتایج تحقیقات قبلی نشان داده بود در سیستول و زمانی كه قلب، خون را به تمام بدن پمپاژ می‌كند، داوطلبان مورد آزمایش، شوك الكتریكی وارد شده به انگشت دست خود را كمتر و ضعیف‌تر از زمان دیاستول كه قلب، خون پمپاژ شده به بدن را از آن جمع‌آوری می‌كند، حس كرده‌اند.
مكانیسم دیگری كه محققان در ارتباط میان قلب و ادراك حسی كشف كردند به توجه ما به داخل یا بیرون برمی‌گردد. مغز دارای نوعی فعالیت الكتریكی است كه با پتانسیل برانگیختگی ضربان قلب شناخته می‌شود و نشان‌دهنده آن است كه چقدر در آن لحظه از ضربان قلب خود آگاه هستیم. محققان دریافتند زمانی كه این پتانسیل در داوطلبان بالا باشد، كمترین احساس را از درك شوك الكتریكی اعمال شده به انگشت خود داشتند. به عبارتی، مغز به‌سرعت بین احساس‌های داخلی مانند تنفس و ضربان قلب و احساس‌های خارجی به طور آگاهانه تغییر می‌كند و به نظر می‌رسد مغز به طور همزمان قادر به انجام هر دو نیست.                                     منبع: Medical News Today