فرامز قریبیان را كه می‌شناسید، عمر بازیگری‌اش از سن ما جوان‌ترها و نسل‌های تازه بیشتر است و این یعنی یك عمر فعالیت مستمر در عرصه بازیگری. او از ۱۳۴۷ و با فیلم «بیگانه بیا» فعالیتش را در سینمای ایران آغاز كرد و طی پنج دهه در سطح اول سینمای ایران حضور داشته است.
بازیگری كه در این 52 سال توانسته در میان مخاطبان برای خود جا باز كند و به چهره‌ای آشنا بدل شود.
قریبیان با حضور مستمر 52 ساله در سطح اول سینمای ایران كه گاهی در فراز بوده و گاهی در نشیب از چهره‌ها و یكی از ستون‌ها و وزنه‌های این سینماست.
 او تاكنون سه‌بار در سال‌های ۱۳۶۶، ۱۳۷۱ و ۱۳۷۸ برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر شده و می‌توان گفت سیمرغی كه برای بازی درخشانش در نقش دكتر هادی بارانی در فیلم مرد بارانی گرفت، در ذهن همه پررنگ‌تر است.
«خاك»، «گوزن‌ها»، «سفیر»، «كانی مانگا»، «رد پای گرگ»، «رقص در غبار»، «شهر زیبا»، «گناهكاران» و «خروج» تعدادی از نقش‌های ماندگار قریبیان طی سال‌های فعالیتش هستند، بازیگری كه البته در نشست خبری آخرین فیلمی كه از او دیده‌ایم یعنی «خروج» حاتمی‌كیا اعلام كرد دیگر بازی نخواهد كرد و از این عرصه خداحافظی می‌كند، اما یكی دو هفته پیش گفت اگر مسعود كیمیایی به او نقشی را پیشنهاد بدهد، آن را می‌پذیرد. طبیعی هم هست، این دو نفر یكی از بهترین همكاری‌هایشان را در «گوزن‌ها» با هم داشته‌اند.
روز گذشته خبر رسید كه قرار است در بیستمین جشن «حافظ» جایزه یك عمر فعالیت هنری به قریبیان اهدا و از او قدردانی می‌شود.
جشن حافظ را زنده‌یاد علی معلم، منتقد و فعال سینمایی كشورمان راه‌اندازی كرده بود و حالا چند سالی است در غیابش هم با پیگیری جدی خانواده و همكارانش برگزار می‌شود.
این جشن به عنوان تنها جشن خصوصی حوزه سینما و تلویزیون ایران، امسال مانند بقیه رویدادها تحت‌تاثیر شیوع كرونا قرار گرفته و به شكل آنلاین برگزار
می‌شود.
قریبیان تاکنون موضع‌گیری درباره دریافت این جایزه نداشته‌ است، اما جایزه جشن حافظ اصولا به‌علت مستقل بودنش مورد علاقه‌و توجه اهالی سینما و تلوزیون است.