بخشی از تحلیل‌هایی که درباره تفاوت‌ نامزدهای انتخاباتی آمریکا و تأثیر پیروزی هرکدام از آنها بر وضعیت ایران ارائه می‌شود، ناشی از فضای سیاسی کشور ماست. فراموش نکنیم ما انتخابات 1400 ریاست‌جمهوری ایران را در پیش داریم و بخشی از جریان‌های سیاسی داخل کشور به دنبال این هستند که فضای افکار عمومی و ذائقه رأی‌دهندگان داخل را به سمت و سویی سوق بدهند تا بتوانند از آن بهره سیاسی ببرند. بنابراین بخش خیلی جدی گفتمانی که بر این اساس مطرح می‌شود، معطوف به تحولات انتخابات ریاست جمهوری 1400 است و ازاین‌رو برخی جریان‌های سیاسی روی کار آمدن یک رئیس‌جمهور جدید در ایالات‌متحده آمریکا و حتی نیامدن رئیس‌جمهور سابق را یک فرصت و تهدید برای خود می‌بینند و سعی می‌کنند در قبال آن ذائقه عمل کنند. بخش دیگری از تحلیل‌ها ناشی از درک ناصحیحی است که ما از مشکلات موجود در داخل کشور داریم. دوستانی که تحلیل می‌کنند این تصور را دارند که اگر مشکل رابطه با آمریکا حل شود و ما وارد یک فضای مراودات سیاسی و اقتصادی با ایالات‌متحده شویم، مشکلات جامعه حل خواهد شد. کسانی که دقیق‌تر به این مساله نگاه می‌کنند کاملاً در جریانند که ما مشکلات زیرساختی در اقتصاد کشورمان داریم و بخشی از مشکلات کشورمان که مربوط به تحریم است نسبت به مشکلات اقتصادی که ریشه داخلی دارد درصد خیلی کمی را در برمی‌گیرد. بنابراین بخش مهمی از این تحلیل ناشی از همین عدم شناخت است. نکته سوم به نظر من آشنا نبودن باسیاست خارجی و شیوه سیاست ورزی آمریکایی‌هاست. ما در ساحت سیاست ورزی آمریکایی‌ها یک ساختار و یک کارگزار داریم. کسانی که بعضاً به‌عنوان کارگزار و تحت عنوان رئیس‌جمهور وارد عرصه سیاسی آمریکا می‌شوند هیچ اقدامی در مواجهه با ساختار صورت نمی‌دهند. تاکنون سابقه نداشته که در عرصه سیاست ورزی آمریکا، کارگزار بتواند ساختار را تغییر دهد یا ساختار دنباله‌روی کارگزار باشد. شخصی که به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا کارش را شروع می‌کند، دقیقاً مشخص است که چه تاریخی باید تحلیف او صورت بگیرد و در اولین روز کاری با چه اشخاصی باید گفت‌وگو کند و ... این رویه تا آخر دوره ریاست جمهوری او باقی خواهد ماند. بنابراین سیستمی در آمریکا کار را پیش می‌برد که اگر شخصی به تصور دوستان، شخصی ایدئولوژیک باشد و بخواهد سیاست متفاوتی را پیش ببرد، وزن مشخصی در عرصه سیاستگذاری دارد و این‌گونه نیست که از فردای ریاست‌جمهوری بخواهد سیاستی را 180 درجه متفاوت باسیاستی که منافع آمریکا را تأمین می‌کرده، اعمال کند.