چندراهكار متفاوت
محمد مهدینژادنوری، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی
مالك اشتر و معاون سابق پژوهشی و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری كارشناس دیگری است كه به ما از راهكار متفاوت‌تری برای حل اختلاف نظر بین دانشگاه‌ها و دولت می‌گوید.
مهدینژادنوری با توجه به گلایه دانشگاه‌ها از صرف بودجه برای هزینه‌های جاری و نرسیدن آن به مباحث پژوهشی می‌گوید: یك راه این است كه دولت زمینه‌ای را فراهم كند تا بخش مهمی از فعالیت‌های پژوهشی دستگاه‌های اجرایی با مشاركت دانشگاه‌ها انجام شود و برای این هدف هم بودجه‌ای جداگانه در نظر گرفته شود. در مقابل بودجه كه به دانشگاه تعلق می‌گیرد به صورتی درنظر گرفته شود كه فقط به هزینه‌های اجباری مثل حقوق و آب و برق و ...تخصیص داده شود.
راه حل دیگری كه این كارشناس حوزه آموزش عالی پیشنهاد می‌دهد، باز كردن فضا برای بخش‌های غیردولتی و مشاركت آنها با دانشگاه هاست.
به این ترتیب كه دولت سازوكاری در نظر بگیرد كه بخش‌های غیردولتی در سفارش كارهای پژوهشی به دانشگاه‌ها انگیزه بیشتری پیدا كنند، برای مثال 50 درصد هزینه فعالیت‌های پژوهشی این چنینی را دولت بپردازد و مابقی را بخش خصوصی.
سومین پیشنهاد معاون سابق پژوهشی و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، كمك گرفتن از مشـــاركت‌های خیــــرین در حوزه علمی - دانشگاهی كشور
است.
مهدینژادنوری با اشاره به این موضوع می‌گوید: با این‌كه در چندسال اخیر، خیرین عرصه دانشگاهی بیشتر از قبل به میدان آمده‌اند، اما باز هم می‌توان روی كمك‌های آنها حساب كرد.
راه حل آخر این عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی مالك اشتر، راهكاری است كه به گفته او در سطح جهان امتحان شده و جواب هم داده.
مهدی نژاد نوری در این باره می‌گوید: دانشگاه‌های كشور ما هم می‌توانند مثل نمونه‌های خارجی‌شان، با مطالعه بازار براساس دانشی كه دارند، طرح‌های بزرگی را در دست اجرا بگذارند و بر این اساس وام هم دریافت كنند و از محل تولید این محصول و خدماتی كه ایجاد می‌كنند، به بودجه‌هایشان اضافه كنند.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد دانشگاه‌ها باید از این بعد دست روی زانوی خودشان بگذارند و خودكفاتر از امروز به مسیرشان ادامه بدهند.
مهدی نژاد نوری می‌گوید: من قاطعانه پیش بینی می‌كنم اگر این افق را در نظر نگیریم، خیلی از دانشگاه‌هایمان در آینده به مشكل خواهند خورد، دولت هم رفته رفته با معضلات بیشتری دست به گریبان می‌شود و حتی شاید از اختصاص همین بودجه هم عاجز بماند.
مالك اشتر و معاون سابق پژوهشی و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری كارشناس دیگری است كه به ما از راهكار متفاوت‌تری برای حل اختلاف نظر بین دانشگاه‌ها و دولت می‌گوید.
مهدینژادنوری با توجه به گلایه دانشگاه‌ها از صرف بودجه برای هزینه‌های جاری و نرسیدن آن به مباحث پژوهشی می‌گوید: یك راه این است كه دولت زمینه‌ای را فراهم كند تا بخش مهمی از فعالیت‌های پژوهشی دستگاه‌های اجرایی با مشاركت دانشگاه‌ها انجام شود و برای این هدف هم بودجه‌ای جداگانه در نظر گرفته شود. در مقابل بودجه كه به دانشگاه تعلق می‌گیرد به صورتی درنظر گرفته شود كه فقط به هزینه‌های اجباری مثل حقوق و آب و برق و ...تخصیص داده شود.
راه حل دیگری كه این كارشناس حوزه آموزش عالی پیشنهاد می‌دهد، باز كردن فضا برای بخش‌های غیردولتی و مشاركت آنها با دانشگاه هاست.
به این ترتیب كه دولت سازوكاری در نظر بگیرد كه بخش‌های غیردولتی در سفارش كارهای پژوهشی به دانشگاه‌ها انگیزه بیشتری پیدا كنند، برای مثال 50 درصد هزینه فعالیت‌های پژوهشی این چنینی را دولت بپردازد و مابقی را بخش خصوصی.
سومین پیشنهاد معاون سابق پژوهشی و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، كمك گرفتن از مشـــاركت‌های خیــــرین در حوزه علمی - دانشگاهی كشور
است.
مهدینژادنوری با اشاره به این موضوع می‌گوید: با این‌كه در چندسال اخیر، خیرین عرصه دانشگاهی بیشتر از قبل به میدان آمده‌اند، اما باز هم می‌توان روی كمك‌های آنها حساب كرد.
راه حل آخر این عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی مالك اشتر، راهكاری است كه به گفته او در سطح جهان امتحان شده و جواب هم داده.
مهدی نژاد نوری در این باره می‌گوید: دانشگاه‌های كشور ما هم می‌توانند مثل نمونه‌های خارجی‌شان، با مطالعه بازار براساس دانشی كه دارند، طرح‌های بزرگی را در دست اجرا بگذارند و بر این اساس وام هم دریافت كنند و از محل تولید این محصول و خدماتی كه ایجاد می‌كنند، به بودجه‌هایشان اضافه كنند.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد دانشگاه‌ها باید از این بعد دست روی زانوی خودشان بگذارند و خودكفاتر از امروز به مسیرشان ادامه بدهند.
مهدی نژاد نوری می‌گوید: من قاطعانه پیش بینی می‌كنم اگر این افق را در نظر نگیریم، خیلی از دانشگاه‌هایمان در آینده به مشكل خواهند خورد، دولت هم رفته رفته با معضلات بیشتری دست به گریبان می‌شود و حتی شاید از اختصاص همین بودجه هم عاجز بماند.
