تلویزیون در ماه‌های اخیر ‌مانند سابق به تولید ادامه داده ولی واقعا کارش برای جذب مخاطب خیلی سخت و دشوار شده است.
زمانی تنها رقیب تلویزیون، سینما و شبکه خانگی بود ولی حالا به لطف فضای مجازی، انواع و اقسام محتواهای طنز و غیرطنز آماتوری یا حرفه‌ای تولید می‌شود و در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد. در این میان کار تلویزیون برای آن‌که بتواند بیننده را سریع جذب کند مثل قبل نیست و مخاطب دیگر تمرکز و انگیزه آن را ندارد که مثلا 10 قسمت از یک سریال را ببیند بلکه اتفاقی دراماتیک روی دهد. نهایتا یکی دو قسمت را می‌بیند و اگر ارتباط گرفت که چه بهتر وگرنه یا شبکه را عوض می‌کند یا کلا سراغ رسانه دیگری می‌رود.همین حالا شبکه خانگی هم در حال تولید سریال است و کلی هم هزینه می‌کند برای این سریال‌ها ولی در میان همین سریال‌های پرهزینه شبکه خانگی نیز به‌سختی بتوان یک یا دو سریال استاندارد یافت اما به‌هرحال همین تولیدات بر رقابت صنعت سریال‌سازی افزوده است.
سریال‌‌سازان ما به‌خصوص سریال‌سازان تلویزیون باید بدانند اگر بخواهند سریال‌های جذاب و ماندگار بسازند باید کاملا با قدرت عمل کنند. دیگر دوره این‌که بتوان بدون خط داستانی غنی یک سریال خوب یا معمولی ساخت، گذشته است‌.
بیننده روزگار ما حق دارد که از تلویزیون خودش، بهترین سریال‌ها را بخواهد و هرچقدر سازندگان سریال‌های ما برای برآورده کردن این خواسته مخاطب بکوشند باز هم کافی نیست چون سرعت و شتاب تحولات روزگار ما بسیار بیشتر از یک‌سال و دو سال و حتی یک ماه قبل است. باید طوری تولید محتوا کنیم که یک سال آینده را ببینیم.تولید محتوای خوب منوط به استفاده درست از منابعی است که در اختیارمان قرار داده شده. اگر ارزش و اهمیت و پتانسیل تلویزیون را بشناسیم یقینا خواهیم توانست سریال‌هایی تولید کنیم که هم امروز دیدنی باشند و هم در آینده با دیده احترام به آنها نگریسته شود.