همیشه اولین و آخرین اتفاقات به شکل خوشایند یا تلخی در ذهن آدم‌ها باقی می‌ماند. هر چقدر هم زمان بگذرد، آن اتفاق رنگ و بوی کهنگی به خودش نمی‌گیرد. از آنجا که به قول خیلی‌ها فوتبال عین زندگی است، این مساله نیز در مورد آن صدق می‌کند. اولین گلی که یک بازیکن برای تیمش می‌زند، اولین قهرمانی یک تیم که هواداران را تا بی‌نهایت خوشحال می‌کند و یا آخرین باری که یک اسطوره روی چمن سبز ورزشگاه قدم می‌زند، همگی مثال‌هایی است که هر هوادار فوتبالی بارها و بارها به چشمش دیده و با هر کدام‌شان خندیده یا گریه کرده است. طی 10 سال اخیر که فوتبال جهان زیر سیطره بی‌چون و چرای رونالدو و مسی بود، هواداران منچستریونایتد با افتخار به روزهایی اشاره می‌کردند که شماره 7 تیم‌شان زیر نظر سِر‌الکس هنرنمایی می‌کرد. این یادآوری خاطرات خوش گذشته تنها برای قسمت قرمز شهر منچستر بود. قسمت آبی یا همان طرفداران منچسترسیتی هر بار اسم رونالدو به گوش‌شان می‌خورد، ناخودآگاه به این مساله فکر می‌کردند که آخرین گل کریس برای رقیب همشهری در دربی منچستر و به آنها زده شد.

بعد از می سال 2009 که خاطره تلخی از آخرین گل رونالدو در ذهن سیتیزن‌ها باقی مانده بود، 12 سال پر افتخار برای اعجوبه پرتغالی گذشت. طی یک هفته اخیر و پس از شایعاتی که در مورد رفتن رونالدو به جمع سیتیزن‌ها مطرح شد، خیلی از طرفداران من‌سیتی با خودشان فکر کردند که شاید آن آخرین گل با پیراهن یونایتد به تیم محبوب‌شان دیگر فراموش شود. اما حالا با خبری که تمام رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی را پر کرده و می‌گویند رونالدو با قراردادی دو ساله با گزینه تمدید یک سال دیگر به جمع شیاطین سرخ پیوسته، طرفداران من سیتی حالا به این فکر می‌کنند که آخرین ضربه کریس به آنها همین چرخش 180 درجه‌ای در عرض تنها چند روز بود. بد نیست به همین بهانه به اتفاقات چند روز اخیر و همچنین سال‌های دوری رونالدو از منچستر نگاهی بیاندازیم.
ماجرای یک انتقال
برای آن‌که بدانیم ماجرای جدایی رونالدو از یووه و رفتن به یک تیم دیگر چه زمانی کلید خورد، باید به روزی برگردیم که تیم ملی پرتغال در مرحله یک هشتم نهایی یورو حذف شد. چند روز بعد از آن بازی، رونالدو به خورخه مندز مدیر برنامه‌هایش اعلام کرد که به دنبال یک چالش جدید است. پیشنهادهای غیررسمی از سوی رئال، پاری‌سن ژرمن، یونایتد، من‌سیتی و حتی چلسی به گوش مندز رسید اما هیچ کدام‌شان شکل رسمی به خودش نگرفته بود. حتی حدود یک ماه پیش که خبر بازگشت رونالدو به مادرید پخش شد، کریس در پستی اینستاگرامی اعلام کرد که داستانش در مادرید به پایان رسیده است.
همه چیز در همین حد حرف و شایعه باقی مانده بود تا این‌که مدیران من‌سیتی حدود دو هفته پیش متوجه شدند هیچ شانس برای به خدمت گرفتن هری کین ندارند. آنجا بود که مذاکرات شکل جدی‌تری به خودش گرفت. کریس که حالا متوجه شده بود یک مشتری جدی دارد، یک روز مانده به اولین بازی یووه در فصل جدید با آلگری صحبت کرد و به او گفت که قصد دارد تورین را ترک کند. حضور 30 دقیقه‌ای کریس در بازی مقابل اودینزه، شایعات خروج او را جدی‌تر کرد، اما پاول ندود، معاون باشگاه یوونتوس اعلام کرد که رونالدو این فصل هم در یووه می‌ماند.
اما اتفاقات دیگری پشت پرده در جریان بود. مندز متوجه شده بود که مدیران سیتی به دنبال انتقال رایگان کریس هستند و می‌خواهند رحیم استرلینگ و برناردو سیلوا را در عوض به یووه بدهند. اما مدیران یووه به مندز گفتند که برای رعایت فیر‌پلی مالی باشگاه حتما باید کریس را با مبلغی حدود 30 میلیون بفروشد. سیتیزن‌ها که روی خواسته خود اصرار داشتند حتی گابریل ژسوس را نیز وارد این پروسه کردند، اما مرغ مدیران یووه یک پا داشت. با وجود این، مندز صبح پنجشنبه تلاش کرد جلسه‌ای با حضور دو طرف برگزار شود، اما وقتی این کارش به نتیجه نرسید، سراغ کاری رفت که می‌دانست زودتر به نتیجه می‌رسد.
او تلفنش را برداشت و این بار با مدیران یونایتد تماس گرفت. خیلی زودتر از آن چیزی که تصور می‌شد، مذاکرات به بار نشست. البته در این میان، نمی‌توان از نقش پررنگ چند نفر هم به راحتی گذشت. برونو فرناندز، هافبک پرتغالی من‌یو و ریو فردیناند مدافع سابق منچستر دو بازیکنی بودند که در روز پنجشنبه چندین نوبت با کریس صحبت کردند. همچنین گفته می‌شود که مکالمه حدودا یک ساعته الکس فرگوسن با رونالدو در این میان بسیار مهم بوده است.




معمای پیراهن شماره 7
حالا که رونالدوی 36 ساله با دستمزد هفتگی 480 هزار پوند به منچستر ملحق شده، این سوال مطرح است که تکلیف شماره 7 این فصل منچستر چه می‌شود. در حال حاضر شماره 7 منچستر برای ادینسون کاوانی رزرو شده است حتی چند هفته پیش هم که جیدون سانچو به منچستر آمد، صحبت از پوشیدن پیراهن شماره 7 بود که در نهایت سانچو پیراهن شماره 25 را انتخاب کرد.
در دو حالت رونالدو می‌تواند شماره 7 را بپوشد. اول این‌که کاوانی از منچستر برود که با توجه به تمدید یک ساله‌‌اش، این موضوع خیلی دور از ذهن است. دومین مساله استثنایی این است که مدیران لیگ‌برتر باید قائل شوند. در صورتی که شماره پیراهن یک بازیکن لیگ‌برتر در ابتدای فصل مشخص شود، تا پایان باید با همان شماره باشد. اگر آن بازیکن با آن شماره وارد زمین شود، دیگر نمی‌توان پیراهن او را تا پایان فصل عوض کرد. اگر هم بازی نکرده باشد، در صورت موافقت خود بازیکن، مدیران لیگ‌برتر می‌توانند چنین اجازه‌ای را صادر کنند.
در دو بازی ابتدایی که منچستر بازی کرده، کاوانی هنوز یک دقیقه هم وارد زمین نشده است. حالا همه چیز به خود کاوانی و سپس تصمیم مدیران لیگ جزیره بستگی دارد. دو هفته پیش که رافائل واران به منچستر آمد، فیل جونز از دادن شماره 4 به او امتناع کرد. گفته می‌شود اگر رونالدو موفق به پوشیدن شماره 7 نشود، ممکن است شماره 28 را بر تن کند؛ این همان شماره‌ای است که کریس، فوتبالش را در اسپورتینگ لیسبون آغاز کرد.




تغییرات 12 ساله

از زمانی که رونالدو در سال 2009 اولدترافورد را ترک کرد، 551 گل باشگاهی به ثمر رساند، چهار بار در لیگ قهرمانان جام بالای سرش برد، چهار بار توپ طلا گرفت، چهار بار با تیم‌هایش قهرمان لیگ شد ( دو بار با رئال و دو بار با یووه ) و چندین مرتبه نیز آقای گل شد. بد نیست نگاهی بیاندازیم و ببینیم CR7 در این سال‌ها چه تغییراتی داشته است.
گل‌ها
رونالدو سه فصل در دوران حضورش در رئال، تعداد گل‌هایش از 40 گل نیز بیشتر شد.  فصل
15-2014 بود که در 54 بازی برای مادریدی‌ها در تمام رقابت‌ها، 61 گل به ثمر رساند. البته در یووه نتوانست در حد استاندارد‌های خودش باشد. با این حال او در 134 بازی در لباس یووه، 101 گل زد. این در حالی است که در شش سال حضورش در منچستر، در 292 بازی توانست 118 گل بزند.
او فصل گذشته و در 36 سالگی توانست با زدن
29 گل، آقای گل سری A شود. این برای پنجمین‌‌بار بود که کریس در لیگ‌های مختلف به آقای گلی رسیده بود. در واقع از سال 2018 که رونالدو به یووه پیوسته، فقط لواندوفسکی و مسی توانسته‌اند در این مدت بیشتر از او گل بزنند. یعنی ستاره‌هایی همچون هری کین، امباپه و هالند گلزنی‌شان در این مدت از کریس کمتر بوده است.
جام‌ها
در شش سالی که رونالدو در منچستر بود، 7 جام مختلف را برد که سه تای آن به سه قهرمانی متوالی در لیگ جزیره مربوط می‌شد. در 9 سالی که در رئال بود، 8 جام اصلی و 8 جام غیر‌اصلی را به تالار افتخاراتش اضافه کرد ( منظور از جام غیر‌اصلی، بازی‌هایی مثل سوپر کاپ‌ها یا جام باشگاه‌های جهان است ). در سه سال حضور در جمع بیانکونری‌ها هم او سه جام اصلی و دو جام غیر اصلی را با هم تیمی‌هایش بالای سر برد.
پاس‌ گل
یکی از ویژگی‌های شاخص رونالدو در کنار گلزنی، آمار پاس گل‌هایی است که او به هم تیمی‌هایش می‌دهد. او در منچستر به طور میانگین در هر فصل، 67/5 پاس گل را به نام خودش ثبت کرده بود. این آمار در رئال به مراتب بهتر بود. او در 9 فصل توانست 87 پاس گل بدهد و این یعنی هر فصل به طور میانگین 6/9 پاس گل. این آمار در یووه تفاوت بیشتری با رئال داشت که شاید دلیل اصلی آن نیز نوع بازی تیمی بیانکونری باشد. کریس در این سه سال 16 پاس گل به دیگر بازیکنان یووه داد و این یعنی میانگین 3/5 پاس گل در هر فصل.