خانه ساختن در ظاهر آجر روی آجر گذاشتن است برای زدن سقفی که زیر آن آرامش خاطر بیشتری داشته باشی اما در واقع معانی دیگری هم دارد. مثلا آدم دلش می‌خواهد در محلی که آجر روی آجر می‌گذارد و خانه بنا می‌کند سال‌ها بماند، لااقل آن‌قدر بماند که به زحمت خانه ساختنش بیارزد. کشور ما پر است از خانه‌هایی که ساخته شدند تا سال‌های سال سقف روی سر صاحبان‌شان باشند؛صاحبانی که حالا خبری از آنها نیست و اگر زیر خاک هم رفته باشند، معلوم نیست سودای ماندن‌شان در این سرزمین را با خود کجا برده‌اند. از پرتغالی‌هایی که آن‌قدر از ماندن‌شان مطمئن بودند که در جزیره هرمز قلعه ساخته بودند بگیر تا پایگاه‌های دیگری از کشورهای اروپایی که در جزایر دیگر نظیر تنب بزرگ وجود دارد.
یکی از بناهایی که از دوران اشغال ایران به جا مانده، برج مراقبت آمریکایی در روستایی در همدان است که حالا ده‌ها سال است بین زمین‌های کشاورزی اطراف همدان متروکه افتاده است. بعد از ماجراهای سال 1320 و کشیده شدن آتش جنگ جهانی به خاک ایران، نظامیان کشورهای زیادی پا به این خاک گذاشتند.
رد چکمه سربازان آمریکایی در همدان هنوز خودش را نشان می‌دهد. مثل همین ساختمانی که روزگاری کنار باند فرودگاه آمریکایی‌ها در همدان احداث و قرار بود سقفی باشد بر سر کسانی که فکرش را هم نمی‌کردند روزی این ساختمان وسط زمین‌های کشاورزی ایران رها شود.
اگر سرمان را کمی بالاتر بگیریم و وسیع‌تر و دقیق‌تر نگاه کنیم، جای جای خاورمیانه پر است از این بناهای رها شده‌ای که قرار بوده روزگاری پایگاه یک اشغالگر باشد. اشغالگری که فکر می‌کرده دارد جای پایش را در این منطقه سفت می‌کند. عراق را که بگردید ساختمان‌های آمریکایی زیادی را می‌بینید که حالا خالی افتاده‌اند. حالا افغانستان را هم که نگاه کنید پر است از ساختمان‌ها و پایگاه‌هایی که تا همین چند روز پیش سقف امن سربازان آمریکایی بود.