استاد سیدرضا مؤید از شعرای ولایی و آیینی و بنام خطه خراسان هستند که بیش از 70 سال در آستان حضرات معصومین(ع) هم قلم زدند و هم نفس.  از ویژگی‌های سه مجلدی که تحت عنوان دیوان مؤید منتشر شده، این است که دسته‌بندی متنوعی دارد. به این ترتیب که آغاز دیوان با اشعار مربوط به حضرت باریتعالی است، بعد از آن اشعار نبوی، علوی، فاطمی و اشعار حسینی، یک‌یک معصومین(ع) تا شعر مهدوی(عج). بعد از اشعار مهدوی تمام منسوبین به اهل‌بیت(ع) که استاد برای آنها شعر و عرض ادب داشتند، در یک فصل قرار گرفتند. بعد از مخدرات کربلا ازجمله حضرت سکینه(س)، حضرت رقیه(س) و... اشعار مربوط به شهدای کربلا ازجمله حضرت آقا علی‌اکبر(ع)، آقا علی‌اصغر(ع) و کل اصحاب سید‌الشهدا نیز در یک فصل جای گرفته‌اند. چون استاد مؤید برای هر یک از شهدای کربلا، شعر سروده‌اند.  فصل بعدی مربوط است به اشعار امامزادگان. شخصیت‌های صدر اسلام مانند جناب جعفر طیار، میثم تمار، آقا حضرت ابوطالب(ع) و دیگر بزرگوارن نیز در یک فصل آمده‌اند.  بعد از تمام این بزرگواران در یک فصل با عنوان متفرقه، اشعار استاد درباره موضوعاتی مانند ازدواج، قرض‌الحسنه، مسائل اخلاقی را گنجانده‌ایم.  در نهایت بعد از این فصل‌ها، دو فصل 39 و 40 کتاب باقی می‌ماند که یکی مربوط است به اخوانیه یا دوستانه‌هایی که استاد برای افراد قلم زده است؛ مثلا برای علامه امینی، شهید محسن حججی، فقیر اصفهانی،‌ حاج محمود اکبرزاده مداح پیشکسوت که سال 1399 به رحمت خدا رفتند.  فصل آخر کتاب هم مربوط است به اشعاری که دیگران در توصیف و تمجید و تکریم استاد مؤید داد سخن داده‌اند مانند حاج احمدآقا واعظی، احمد علوی و دیگران شاعران مشهد و شهرهای دیگر.  گام بعدی این بود که در داخل هر فصل هم دسته‌بندی داشته باشیم. هر فصل را به بخش‌های متعددی تقسیم کرده‌ایم؛ مثلا در فصل اشعار علوی، ابتدا اشعار ولادتی را در یک بخش آوردیم، بعد اشعاری که در مدح منقبت ایشان سروده‌اند و در نهایت اشعار مربوط به شهادت و مصیبت ایشان بوده‌است. در مواردی مانند اشعار علوی، ایشان فقط یکی دو شعر ولادتی برای امام علی(ع) نسروده‌اند که بخواهیم بی‌هیچ ترتیبی در یک بخش بگنجانیم؛ در نتیجه قالب‌های شعری را مد نظر قرار دادیم و غزل، قصیده، قطعه را در ابتدا و در ادامه ترکیب‌بند، ترجیع‌بند و بعد مسمط و رباعی و دوبیتی و به ترتیب و بعد از پایان این قالب‌های شعری، بخش بعدی در هر فصل آغاز می‌شود.  کتاب در هزار مجلد بسیار منقح و نفیس  منتشر شده و بزرگانی مانند محمدعلی مجاهدی، محمدرضا سنگری، مهدی حسینی رکن‌آبادی و علی‌اکبر مهدی‌پور بر این دیوان مقدمه یا تقریظ نوشته‌اند. مقدمه مبسوطه نیز برای این کتاب نوشته‌ام که تمام مراحل گردآوری و تدوین کتاب را با جزئیات تشریح کرده‌ام.