در حالی که بحران برق امرار معاش مردم بیروت را دشوار کرده ، زندگی خانگی آنها نیز در امان نمانده است.  در غیبت شرکت ملی برق لبنان، رقم کنتور برق بسیاری از ساختمان‌های آپارتمانی منجمد و روی یک عدد ثابت مانده است. البته خیلی از بیروتی‌ها به ژنراتورهای خصوصی متصل هستند اما حتی ارائه‌دهندگان خصوصی برق مجبور شده‌اند به دلیل کمبود سوخت، حداقل شش ساعت در روز برق خود را قطع کنند. البته عده‌ای که ثروتمندتر هستند هنگامی که برق دولتی و خصوصی در دسترس نیست از واحدهای پشتیبان منبع تغذیه بدون وقفه (UPS)، باتری و تنظیم کننده ولتاژ استفاده می‌کنند.
سوزان شارافالدین، تکنیسین آزمایشگاه 60ساله در یکی از بیمارستان‌های خصوصی بیروت که ساکن حومه جنوبی است تا 4 سال دیگر بازنشسته می‌شود‌، اما با سقوط آزاد پوند لبنان، حقوق بازنشستگی وی تقریبا به طور کامل از بین رفته است.
محرومیت از یک شبکه ایمنی، ترسناک است‌، اما این چیزی نیست که او را هر روز نگران می‌کند. او می‌گوید: بزرگترین نگرانی روزانه من این است که چگونه از پله‌ها بالا بروم تا بعد از یک روز طولانی و خسته‌کننده به آپارتمانم در طبقه هفتم برسم. با کنار گذاشتن یارانه‌های سوخت توسط دولت، برق آنقدر گران شده است که ما مجبور شده‌ایم برای این‌که تمام حقوق خود را صرف پرداخت قبض برق نکنیم آمپر برق را کاهش دهیم. او توضیح می‌‌دهد: ‌همسایگان من نیز همین کار را کردند و هیات مدیره ساختمان تصمیم گرفت برق آسانسور را قطع کند. یک سال و نیم پس از آغاز همه‌گیری کووید -19  سرانجام مدارس لبنان در ماه سپتامبر بازگشایی شد اما بازگشت کلاس‌های حضوری هیچ کمکی در ایجاد احساس عادی در خانواده‌ها نکرده است.
کودکان لبنانی این روزها چیزهایی را تجربه می‌کنند که پدران و مادرانشان در طول جنگ داخلی 15 ساله لبنان که در سال 1990 به پایان رسید تجربه کردند. آنها مجبورند زیر نور شمع درس بخوانند.
مادر یک دانش‌آموز می‌گوید: من هرگز فکر نمی‌کردم فرزندانم آنچه را که نسل من تجربه کرد از نزدیک ببیند. ما آن زمان در این بدبختی زندگی می‌کردیم، اما جنگ بود. ولی ما اکنون در زمان صلح زندگی می‌کنیم، اما طبقه سیاسی حاکم علیه ما و فرزندانمان جنگ می‌کند.
منبع: میدل‌ایست‌آی