مهوش وقاری، بازیگر درباره دوری‌اش از فضای بازیگری و کم و کیف نقش‌هایی که به او پیشنهاد می‌شود، توضیح داد: به علت درگیری و مراقبت از همسرم زنده‌یاد محسن قاضی‌مرادی و در عین حال فراگیری کرونا، در این سال‌ها نتوانستم پیشنهادهای کاری را قبول کنم و امیدوارم به‌زودی دوباره بتوانم بیش از قبل در عرصه بازیگری فعالیت کنم.
مهوش وقاری، بازیگر باسابقه در گفت‌وگو با جام‌جم بیان کرد: دوری از بازیگری باعث نشد ارتباطم با تلویزیون قطع شود، چون اغلب سریال‌هایی را که روی آنتن می‌رود، نگاه می‌کنم و از کم و کیف کار همکاران اطلاع دارم.
بازیگر سریال‌های «هزاران چشم» و «رسم شیدایی» ادامه داد: سریال‌های تلویزیونی هم باید روزآمد باشند و از مسائل مردم حرف بزنند و هم قسمت به قسمت هیجان بیشتری داشته باشند. اگر هر یک‌ از این دو ویژگی نباشد، سریال از رمق می‌افتد‌.
این بازیگر افزود: گاهی سریالی را می‌بینیم که خوب شروع می‌شود و به‌موقع هم به نقطه اوج دراماتیک می‌رسد ولی چند قسمت سریال را در حال یکنواخت نگه می‌دارند و اتفاق جدیدی نمی‌افتد تا یکباره به پایان‌بندی برسند.
بازیگر «ستایش» و «یادآوری» گفت: شاید این نقیصه، ریشه در فیلمنامه داشته باشد و شاید ریشه در این‌که باید سریالی مثلا 40قسمته بسازند ولی کشش داستانی در حد 20قسمت است‌ که‌ اینجا هم باز با همان مساله فیلمنامه مواجه‌ایم‌. اگر فیلمنامه‌نویس از همان ابتدا فیلمنامه را برای 40 قسمت توسعه دهد، یقین بدانید در تک تک قسمت‌ها، شاهد اتفاقات مهیج خواهیم بود.
مهوش وقاری با اشاره به آخرین تجربه تلویزیونی خود گفت: آخرین سریالی که در تلویزیون بازی کردم،سریال«دیواربه‌دیوار» به کارگردانی سامان مقدم بود. آن سریال نوعی ماجراسازی‌های مختلف تقریبا برای تمام قسمت‌ها داشت و مخاطب هم از سریال استقبال کرد.
وقاری درباره نقش‌های پیشنهادی اخیرش بیان کرد: در سریال دیوار به دیوار در نقش یک مادر طبقه متوسط در کنار فرهاد آئیش و پژمان جمشیدی و گوهر خیراندیش بازی کردم و بدیهی است که به خاطر تجربیات زندگی‌ام خیلی خوب این شخصیت‌ها را می‌شناسم ولی لزوما نباید فقط چنین نقشی را بازی کنم و اتفاقا اگر فیلمنامه پرداخت مناسب داشته باشد، می‌توانم گستره متنوعی از نقش‌ها را بازی کنم. بازیگر «مدرسه بزرگ‌ها» و «زیر بازارچه» تاکید کرد:هرقدر سریال‌های تلویزیونی روی ارائه تصاویری تازه و نو از بازیگران تاکید کنند، مخاطب لذت بیشتری می‌برد. بیننده دلش می‌خواهد یک بازیگر باتجربه را در نقش‌های مختلف ببیند و این‌که او را در یک نقش محدود کنیم، چندان نفعی برای سریال‌سازان ندارد.