پسینگاه نوزدهم آبان سعادتی دست داد تا با جناب آقای حسین قرایی، مدیر فرهنگی و کوشای روابط‌عمومی سازمان، جناب هوشمند و تنی چند از خبرنگاران گرامی به دیدار استاد امیر نوری، گوینده پیشکسوت و ادیب رادیو برویم و دیداری تازه کنیم. دقایقی چند در محضر‌ مغتنمش به‌سر بردیم، البته با رعایت شیوه‌نامه‌ها و محذورات بهداشتی. امیر نوری از نادره‌های دوران است، از نسل دُردانه‌ها و سرمایه‌های ارزشمند صداوسیما که سواد، زبان‌دانی، آگاهی و آداب‌دانی‌اش زبانزد است. او بر گردن اهالی رادیو حق استادی دارد و در برنامه‌های بی‌شمارش، بسیار نکته‌ها به مخاطبان و گویندگان آموخته‌است.
در این دیدار ابتدا دکتر قرایی، سلام دکتر جبلی را ابلاغ کرد سپس از احوال استاد جویا شد. امیر نوری به خانه‌نشینی و قرنطینه دوران کرونا اشاره کرد و مراقبت‌های خانواده از ایشان، سپس از مهر و محبت رئیس سازمان سپاسگزاری کرد که به یادش بوده‌اند.
وی از تاثیرات کار فرهنگی گفت و به داستان ورودش به رادیو و تلویزیون اشاره کرد و این‌که بعد از گویندگی در بخش‌های مختلف، به توصیه استاد انجوی‌شیرازی به برنامه‌های ادبی و فرهنگی روی می‌آورد و به علت تسلطش بر متون، روایتگر فرهنگ و هنر می‌شود.
 امیر نوری در آغاز دهه 40 وارد رادیو شد و بیش از 50سال در صداوسیما خدمت کرد. بیش از 30 هزار برنامه از او پخش شده‌است. وی از آغاز جوانی، می‌سرود و می‌نوشت ازاین‌رو به خاطر داشته‌های ادبی و احاطه بر دانشِ عروض، توانمندی اجرای آثار بزرگان ادب کهن را یافته، موضوعی که کمتر کسی از پس آن برآمده است.
برنامه‌های در انتهای شب، سیمای فرزانگان، شاخه طوبا، نگارستان سخن، گلستانه و گویندگی مجموعه‌های شاهنامه، مثنوی مولانا، دیوان حافظ، کلیات سعدی، آفاق عشق نظامی و غزل‌های امام‌خمینی(ره) از جمله آثار صوتی و تصویری استاد نوری است.
صدای او بر پیشانی برنامه‌های بی‌شماری خوش نشسته‌است. گوینده مشهور ابیات مولانا در غروب‌های رمضان اوست و نیوشندگان ِمعنویت جرعه‌نوش صدای او بودند که می‌گفت: «همه از خداییم، به سوی خدا برویم» آنگاه زمزمه می‌کرد: «این دهان بستی، دهانی باز شد / تا خورنده لقمه‌های راز شد...»
امیر نوری در میانه دیدار از لزوم آگاهی بیشتر گویندگان و توجه به زبان فارسی گفت و خاطره‌ای را ذکر کرد که  آن نگاشتن کتابی است با نام «غلط نخوانیم، غلط نگوییم» بر اقتفای کتاب مشهور «غلط ننویسیم». وی کتاب دیگر خود را با نام «گویندگی و فن بیان» به جمع هدیه داد. جناب‌قرایی که خود اهل قلم است از استاد خواست  ابیاتی از سروده‌هایش بخواند و او هم از تضمینش بر غزل حافظ، ابیاتی دلنشین می‌خواند.
یکی از تلاش‌های فرهنگی استاد که با کمک همسرش به انجام رسیده خوانش متون ادبی برای مدارس است که در دهه 70 به اجرا درآمده است. وی آرزو دارد این کار دوباره منتشر شود.
محضر امیر نوری بسی مغتنم است، اما رعایت حال استاد در فضای پساکرونا واجب، ازاین رو با امیر نوری خداحافظی کردیم و دعاگوی تندرستی‌اش هستیم.