شاید معروف‌ترین رویداد برخورد سیارکی به زمین مربوط به سیارک ۱۰کیلومتری باشد که احتمالا دایناسورها پس از برخورد آن با سیاره‌مان منقرض شدند. در طول دهه‌های گذشته نیز بارها برخورد سیارک‌ها به زمین موجب به‌وجود آمدن خساراتی شده‌است.
در نهم تیر 1287 هجری شمسی بر فراز منطقه دورافتاده تونگوسکای سیبری سیارکی با ابعاد ۴۰ تا ۵۰ متر پس از ورود به جو زمین بر اثر اصطکاک شدید با هوا منفجر شد. اگرچه این سیارک هیچ‌وقت به سطح زمین نرسید اما موج ضربه حاصل از همان انفجار مساحتی به ابعاد ۲۱۵۰ کیلومتر مربع از منطقه جنگلی تونگوسکا را ویران کرد.
27 بهمن 1391 نیز سیارکی با اندازه تقریبی ۲۰ متر در نزدیکی شهر چلیابینسک روسیه قبل از رسیدن به زمین منفجر شد. در پی آن انفجار تقریبا ۱۲۰۰ نفر مصدوم شدند و خسارات بسیاری به آن شهر وارد شد. نگرانی اصلی دانشمندان، برخورد سیارک‌هایی هستند که قطرشان بزرگ‌تر از ۱۴۰متر باشد.
در صورت برخورد سیارکی با چنین ابعادی به زمین نه تنها یک منطقه خاص، بلکه کل سیاره وارد بحرانی
جدی می‌شود.
طبق بررسی‌ها تا به امروز احتمالا تا صد سال آینده از جانب هیچ یک از سیارک‌های شناخته‌شده تهدید نمی‌شویم؛ این در حالی است که تاکنون فقط ۴۰درصد سیارک‌های نزدیک به زمین شناسایی شده‌اند. با این حال راه‌های مختلفی برای رفع تهدید سیارک‌ها وجود دارد که محققان چند دهه روی آنها کار کرده‌اند. طبق برآوردها کوبیدن یک فضاپیما به سیارک که با نام روش «برخورد فیزیکی» (kinetic impact) شناخته می‌شود بهترین راه برای تغییر مسیر
یک سیارک است.