آنتون فوکوآ، فیلمساز سیاهپوست سینما که سال‌هاست برای احقاق حقوق اقلیت‌های نژادی و قومی مبارزه اجتماعی می‌کند، کارگردانی فیلم تازه اسمیت را به عهده دارد. او ساخت این فیلم را یک وظیفه برای خودش به عنوان یک هنرمند اعلام کرد و گفت چند سال بود که به دنبال ساخت آن بوده‌است.  داستان فیلم نگاهی به یکی از بخش‌های تلخ و سیاه اما غرورآفرین و الهام‌بخش مبارزات سیاهان آمریکا علیه بردگی و قوانین دولتی آن دارد. این داستان ماجراهای زندگی پیتر (اسمیت) مردی را به تصویر می‌کشد که از بردگی و محل کار خود فرار می‌کند تا به آزادی دست پیدا کند. عشق عمیق او به خانواده و آزادی، مشکلات زیادی را پیش پای او قرار می‌دهد و پیتر باید با رد کردن تمامی سدها و موانع به آرزوی دیرین خود برسد. فرار پیتر از دست شکارچیان انسان و نژادپرستان ایالت لوئیزیانا که حق و حقوقی برای سیاهان قائل نیستند، او را به شناختی تازه از زندگی در آمریکا می‌رساند و عزمش را برای ادامه مبارزه جزم می‌کند.

 درباره پیتر شلاق خورده
آنچه در رابطه با داستان فیلمنامه این فیلم جالب است، انتشار و محبوب شدنش پس از پخش عمومی و وسیع یک عکس سیاه و سفید است که سال 1863 گرفته شد. این عکس که با نام «پیتر شلاق خورده» معروف شد، در دورانی گرفته شد که ارتش آمریکا در کنار نژادپرستان افراطی مشغول پاکسازی قوم سیاهان در خاک کشور بودند. زمانی که برای اولین بار این عکس تکان‌دهنده در هفته‌نامه هارپر ویکلی چاپ شد، جامعه آمریکا و مردم عادی شوکه شدند. تا آن زمان بسیاری از مردم عادی نمی‌دانستند چه بلایی دارد بر سر سیاهان کشور می‌آید؛ زیرا تبلیغات حکومتی تمام اخبار واقعی درباره سیاهان و سرکوب و نابودی آنها را سانسور می‌کرد و اخبار دروغین خود را به خورد مردم می‌داد. انتشار عکسی از پیتر برده با پشتی خمیده در حالی که برده‌دارش بالای سر او با یک شلاق می‌خواست او را کتک بزند، مردم عادی را متوجه این حقیقت کرد که دولتمردان آمریکا به دنبال اجرایی کردن سیاست سیاه‌زدایی از کشور هستند. به گفته تاریخ‌نویسان، انتشار همین عکس باعث خشم عمومی و رشد تظاهرات همگانی علیه سیستم برده‌برداری شد. به گفته فوکوآ «وقتی برای اولین بار فیلمنامه را خواندم، به شدت تحت تاثیر قرار گرفتم. داستان پیتر باید به شکلی جذاب و زبانی فراگیر و مردم‌پسند تعریف شود. این یک داستان معمولی نیست و در تاریخ مبارزه با برده‌داری از جایگاهی خاص برخوردار است. به همین دلیل، ساخت فیلمی براساس آن، هم شجاعت و هم دقت خاصی می‌طلبید. برای من در مقام فیلمساز، کارگردانی فیلمی در باره دوران بردگی و برده‌داری کاری مخاطره‌انگیز و دلهره‌آور بود. شما می‌خواهید واقعیت‌ها را بیان کنید و این کار سختی است. می‌خواستم به واقعیت‌ها وفادار بمانم و در همان حال، داستان را به زبانی سینمایی و تصویری و مردم‌پسند تعریف کنم. آن عکس تاریخی از دیرباز تاکنون الهام‌بخش همگانی بوده است. الهام‌بخش من و ویل اسمیت هم شد که این فیلم را بسازیم.»/ ورایتی

کیکاوس زیاری - گروه فرهنگ و هنر