بزرگ‌ترین اعتصاب تاریخ انگلیس رقم خورد
یخ زدگی سوناک در زمستان لندن
گرچه برخی مقامات انگلیسی از هفته گذشته، وعده پایان یافتن اعتصاب‌های سراسری در این کشور و پیروزی دولت ریشی سوناک بر معترضان را می‌دادند اما وقوع بزرگ‌ترین اعتصاب پرستاران و اعضای کادر درمان در طول تاریخ انگلیس، شوک بسیار سختی را به دولت ناتوان لندن وارد ساخته است. استمرار اعتصاب‌ها، نقطه آشکارساز عزم اعتصاب‌کنندگان بر دستیابی به حقوق خود است، دقیقا همان چیزی که خط قرمز ساکنان خانه شماره10 داونینگ استریت محسوب می‌شود.
آغاز ماجرا از دوشنبه سیاه
د ه‌ها هزار پرستار و پرسنل آمبولانس از روز دوشنبه در انگلیس کار خود را ترک کردند که اتحادیه‌ها آن را بزرگ‌ترین اعتصاب در تاریخ سیستم بهداشت عمومی این کشور خوانده‌اند. این موضوع جدیدترین مورد از موج اعتصاباتی است که ماه‌ها زندگی انگلیسی‌ها را مختل کرده، چون کارگران به‌ویژه در بخش دولتی این کشور خواهان افزایش دستمزد در مواجهه با افزایش تورم هستند. معلمان، رانندگان قطار، کارکنان حمل و نقل فرودگاه، کارکنان مرزی، مربیان رانندگی، رانندگان اتوبوس و کارکنان پست نیز در ماه‌های اخیر کار خود را ترک کرده‌اند و خواهان دستمزد بیشتری هستند. معلمان، نیروهای بخش بهداشت و بسیاری دیگر می‌گویند دستمزدهای‌شان در یک دهه گذشته به‌قدر کافی نبوده و بحران هزینه‌های زندگی به‌واسطه افزایش بهای مواد غذایی و حامل‌های انرژی شدیدتر شده است.نرخ تورم سالانه انگلیس در دسامبر گذشته میلادی 10.5درصد بود که بالاترین میزان در ۴۱سال گذشته محسوب می‌شود.همچنین دولت محافظه‌کار این کشور می‌گوید، افزایش دستمزد بخش دولتی تا ۱۰درصد یا بیشتر به افزایش تورم منجر می‌شود. اعتصاب اخیر در انگلیس بر روند کاری بخش سلامت و درمان ولز و اسکاتلند نیز تاثیر گذاشته و اتحادیه‌ها در این دو منطقه نیز کارهای خود را متوقف کرده و مذاکرات ادامه دارد.
قلدری نخست وزیر ناتوان
در این‌میان، رویکرد «ریشی سوناک» در قبال معترضان و اعتصاب کنندگان بسیار جالب توجه است. بدیهی است که دولت بریتانیا با اعتصاب مخالف است، اعتصاب‌کنندگان را برای اختلالی که در زندگی شهروندان ایجاد می‌شود سرزنش و آنها را متهم می‌کند که از مذاکره برای رسیدن به راه حل استفاده نمی‌کنند اما بر اساس گزارش بی‌بی‌سی، اتحادیه‌ها می‌گویند دولت در رسانه‌ها از مذاکره صحبت می‌کند اما در عمل راه هر مذاکره‌ای را بسته و حتی حاضر به ملاقات با نمایندگان صنفی نیست. آنها دولت را متهم می‌کنند به‌جای حمایت از آنها از صاحبان سرمایه و کارفرماها حمایت می‌کند. دولت بریتانیا که در چهار دهه گذشته قوانین اعتصاب قانونی را دائم محدودتر و امکان رسیدن به حد نصاب را سخت‌تر کرده، امسال (شمسی) خود را با گستردگی کم‌سابقه‌ای مواجه دید. رأی به اعتصاب با درصدهای بسیار بالا در اتحادیه‌ها تصویب می‌شد که برخی مشاغلی که دهه‌ها کسی اعتصاب‌شان را ندیده بود به اعتصاب پیوستند، مثل پرستاران.
نولیبرالیسم بدون روتوش
اما برخی تحلیلگران، نگاه کلان‌تر وحتی نظری‌تری نسبت به تحولات جاری در انگلیس و دیگر کشورها دارند. بسیاری از کارشناسان ازجمله اقتصاددانان برجسته این شرایط را که در دیگر کشورهای غربی هم می‌توان دید، محصول چهار دهه سیاست‌‌گذاری نولیبرال تلقی می‌کنند که اکنون باطل بودن بسیاری از فرضیه‌های آن ثابت شده است.یکی از فرضیاتی که در این خصوص مطرح بوده،سرریزشدن پول و سرمایه ثروتمندان به سوی اقشار فقیر جامعه است. پایه‌های نولیبرالیسم (خصوصی‌سازی، کاهش مالیات برای سرمایه‌های بزرگ، حذف یارانه و کمک‌های دولتی و برچیدن خدمات عمومی مثل بهداشت، درمان و آموزش، تضعیف اتحادیه‌های صنفی و...جملگی درجریان اعتصاب‌ها و اعتراض‌های اخیر به چالش کشیده شده‌اند.
سقوط سوناک یا سقوط نظام سرمایه‌داری انگیس؟!
رسانه‌های وابسته به حزب کارگر انگلیس نسبت به آنچه امروز درکشورشان رخ می‌دهد بسیار خرسند هستند. آنها معتقدند طی هفته‌های آینده دولت ریشی سوناک، نخست وزیر پرادعا اما بی‌عمل محافظه کار در انگلیس سقوط خواهد کرد و این بار دیگر راهی جز برگزاری انتخابات زودهنگام برای اعضای مجلس عوام باقی نخواهد ماند. در چنین شرایطی به‌دلیل کاهش شدید محبوبیت محافظه‌کاران،حزب کارگر پیروزی آسان و بدون دردسری را در انتخابات سراسری تجربه خواهد کرد و حزب محافظه کار نیز شاید تا یک دهه (یا حتی بیشتر) از قدرت دور بماند. با این حال، حذف محافظه‌کار از قدرت و جایگزینی حزب کارگر، قطعا به معنای گذار لندن از وضعیت آشفته اقتصادی، اجتماعی و زیرساختی کنونی نخواهد بود. اعتصاب‌ها در انگلیس حتی در صورت سقوط دولت سوناک تمامی نخواهد داشت، زیرا بسیاری از معترضان و اعتصاب کنندگان اساسا اصالت و اهمیتی برای هیچ یک از دوحزب سنتی انگلیس که اتفاقا هر دو از نمادهای سلطه جریان نئولیبرالیسم اقتصادی در لندن هستند، قائل نبوده و گردش قدرت میان دو حزب را نیز موضوعی بیهوده قلمداد می‌کنند. بی‌دلیل نیست که بسیاری از سیاستمداران سابق انگلیسی نسبت به آینده کشورشان، آن هم با فرض سقوط حزب محافظه کار و جایگزینی حزب کارگر در مسند قدرت، هشدارهای سختی را به افکار عمومی مخابره کرده‌اند: انگلیس روزها و سال‌های آرامی را در پیش نخواهد داشت!
د ه‌ها هزار پرستار و پرسنل آمبولانس از روز دوشنبه در انگلیس کار خود را ترک کردند که اتحادیه‌ها آن را بزرگ‌ترین اعتصاب در تاریخ سیستم بهداشت عمومی این کشور خوانده‌اند. این موضوع جدیدترین مورد از موج اعتصاباتی است که ماه‌ها زندگی انگلیسی‌ها را مختل کرده، چون کارگران به‌ویژه در بخش دولتی این کشور خواهان افزایش دستمزد در مواجهه با افزایش تورم هستند. معلمان، رانندگان قطار، کارکنان حمل و نقل فرودگاه، کارکنان مرزی، مربیان رانندگی، رانندگان اتوبوس و کارکنان پست نیز در ماه‌های اخیر کار خود را ترک کرده‌اند و خواهان دستمزد بیشتری هستند. معلمان، نیروهای بخش بهداشت و بسیاری دیگر می‌گویند دستمزدهای‌شان در یک دهه گذشته به‌قدر کافی نبوده و بحران هزینه‌های زندگی به‌واسطه افزایش بهای مواد غذایی و حامل‌های انرژی شدیدتر شده است.نرخ تورم سالانه انگلیس در دسامبر گذشته میلادی 10.5درصد بود که بالاترین میزان در ۴۱سال گذشته محسوب می‌شود.همچنین دولت محافظه‌کار این کشور می‌گوید، افزایش دستمزد بخش دولتی تا ۱۰درصد یا بیشتر به افزایش تورم منجر می‌شود. اعتصاب اخیر در انگلیس بر روند کاری بخش سلامت و درمان ولز و اسکاتلند نیز تاثیر گذاشته و اتحادیه‌ها در این دو منطقه نیز کارهای خود را متوقف کرده و مذاکرات ادامه دارد.
قلدری نخست وزیر ناتوان
در این‌میان، رویکرد «ریشی سوناک» در قبال معترضان و اعتصاب کنندگان بسیار جالب توجه است. بدیهی است که دولت بریتانیا با اعتصاب مخالف است، اعتصاب‌کنندگان را برای اختلالی که در زندگی شهروندان ایجاد می‌شود سرزنش و آنها را متهم می‌کند که از مذاکره برای رسیدن به راه حل استفاده نمی‌کنند اما بر اساس گزارش بی‌بی‌سی، اتحادیه‌ها می‌گویند دولت در رسانه‌ها از مذاکره صحبت می‌کند اما در عمل راه هر مذاکره‌ای را بسته و حتی حاضر به ملاقات با نمایندگان صنفی نیست. آنها دولت را متهم می‌کنند به‌جای حمایت از آنها از صاحبان سرمایه و کارفرماها حمایت می‌کند. دولت بریتانیا که در چهار دهه گذشته قوانین اعتصاب قانونی را دائم محدودتر و امکان رسیدن به حد نصاب را سخت‌تر کرده، امسال (شمسی) خود را با گستردگی کم‌سابقه‌ای مواجه دید. رأی به اعتصاب با درصدهای بسیار بالا در اتحادیه‌ها تصویب می‌شد که برخی مشاغلی که دهه‌ها کسی اعتصاب‌شان را ندیده بود به اعتصاب پیوستند، مثل پرستاران.
نولیبرالیسم بدون روتوش
اما برخی تحلیلگران، نگاه کلان‌تر وحتی نظری‌تری نسبت به تحولات جاری در انگلیس و دیگر کشورها دارند. بسیاری از کارشناسان ازجمله اقتصاددانان برجسته این شرایط را که در دیگر کشورهای غربی هم می‌توان دید، محصول چهار دهه سیاست‌‌گذاری نولیبرال تلقی می‌کنند که اکنون باطل بودن بسیاری از فرضیه‌های آن ثابت شده است.یکی از فرضیاتی که در این خصوص مطرح بوده،سرریزشدن پول و سرمایه ثروتمندان به سوی اقشار فقیر جامعه است. پایه‌های نولیبرالیسم (خصوصی‌سازی، کاهش مالیات برای سرمایه‌های بزرگ، حذف یارانه و کمک‌های دولتی و برچیدن خدمات عمومی مثل بهداشت، درمان و آموزش، تضعیف اتحادیه‌های صنفی و...جملگی درجریان اعتصاب‌ها و اعتراض‌های اخیر به چالش کشیده شده‌اند.
سقوط سوناک یا سقوط نظام سرمایه‌داری انگیس؟!
رسانه‌های وابسته به حزب کارگر انگلیس نسبت به آنچه امروز درکشورشان رخ می‌دهد بسیار خرسند هستند. آنها معتقدند طی هفته‌های آینده دولت ریشی سوناک، نخست وزیر پرادعا اما بی‌عمل محافظه کار در انگلیس سقوط خواهد کرد و این بار دیگر راهی جز برگزاری انتخابات زودهنگام برای اعضای مجلس عوام باقی نخواهد ماند. در چنین شرایطی به‌دلیل کاهش شدید محبوبیت محافظه‌کاران،حزب کارگر پیروزی آسان و بدون دردسری را در انتخابات سراسری تجربه خواهد کرد و حزب محافظه کار نیز شاید تا یک دهه (یا حتی بیشتر) از قدرت دور بماند. با این حال، حذف محافظه‌کار از قدرت و جایگزینی حزب کارگر، قطعا به معنای گذار لندن از وضعیت آشفته اقتصادی، اجتماعی و زیرساختی کنونی نخواهد بود. اعتصاب‌ها در انگلیس حتی در صورت سقوط دولت سوناک تمامی نخواهد داشت، زیرا بسیاری از معترضان و اعتصاب کنندگان اساسا اصالت و اهمیتی برای هیچ یک از دوحزب سنتی انگلیس که اتفاقا هر دو از نمادهای سلطه جریان نئولیبرالیسم اقتصادی در لندن هستند، قائل نبوده و گردش قدرت میان دو حزب را نیز موضوعی بیهوده قلمداد می‌کنند. بی‌دلیل نیست که بسیاری از سیاستمداران سابق انگلیسی نسبت به آینده کشورشان، آن هم با فرض سقوط حزب محافظه کار و جایگزینی حزب کارگر در مسند قدرت، هشدارهای سختی را به افکار عمومی مخابره کرده‌اند: انگلیس روزها و سال‌های آرامی را در پیش نخواهد داشت!
