دپوی زباله در میراث جهانی
نجات هیركانی با روند كنونی ممكن نیست
رئیس انجمن جنگلبانی ایران گفت: این كه بخواهیم همین روند كنونی را ادامه دهیم و فكر كنیم با ثبت جهانی كسی خواهد آمد و جنگل‌های هیركانی را از مرگ حتمی نجات خواهد داد به هیچ عنوان درست نیست.
به گزارش مهر،هادی كیادلیری افزود: جنگل‌های هیركانی در سال‌های اخیر به شكل‌ها و انحای مختلف مورد بهره‌برداری قرار گرفته و گاه بهره‌برداری‌ها آن‌قدر زیاد شده كه شكلی از استثمار یا بهره‌كشی از این منابع اتفاق افتاده و اغلب هم متاسفانه به شكل بهره‌برداری ماده اولیه یعنی چوب و نگاه تك‌بعدی اقتصادی به منابع باارزشی كه چند برابر توان بازیابی جنگل هم انجام شد.
كیادلیری عنوان كرد: از سوی دیگر تغییر كاربری در سطح وسیع مشاهده می‌شود كه اگر سفری به شمال داشته باشید به سادگی می‌بینید چقدر ویلاسازی‌ها و آپارتمان‌سازی‌ها انجام شده و ساختمان‌ها عوارض متعدد خودش را هم دارد مثل نیاز به آوردن برق و آب و جاده و امكانات این‌چنینی ضمن تهدید تمام فرهنگ‌های روستایی و محلی كه خود آنها هم سرمایه جنگل‌های هیركانی محسوب می‌شدند و در سازگاری كامل با طبیعت بودند و شاید می‌توانستند بزرگ‌ترین عامل جذب گردشگر در آینده باشند و می‌توانست یكی از روش‌های درمانی برای نجات جنگل‌های هیركانی هم باشد.
وی ادامه داد: واگذاری اراضی به شكل‌ها، اسم‌ها، بهانه‌ها و توجیه‌های مختلف از جمله اشتغال‌زایی و درآمدزایی و حتی به اسم كاهش فشار از روی دوش جنگل‌ها انجام شده بدون هیچ گونه ارزیابی فنی و ارزیابی‌های بعدی كه باید انجام شود و این مسائل را تعیین تكلیف كند.
رئیس انجمن جنگلبانی ایران تأكید كرد: متأسفانه یك نوع نگاه بسیار سطح پایین و شرم‌آور به جنگل‌ها حاكم بود از این بابت كه ما حتی آنها را محل زباله كرده بودیم.
یعنی جنگلی كه الان ثبت جهانی شده و یك اثر طبیعی و میراث جهانی به شمار می‌رود، دپوی زباله ما هم هست.
كیادلیری گفت: عدم توسعه یافتگی باعث شده كه دستبردهای بزرگی به طبیعت زده شود و از طرف دیگر توسعه‌یافتگی بی‌قاعده كه اصلا برای آن نباید واژه توسعه را به كار ببریم در نابودی این جنگل‌ها نقش داشته است.
وی در توضیح مصداق‌های توسعه بی‌قاعده گفت: احداث بزرگراه‌ها، سدهایی كه زدیم، تكه‌تكه كردن جنگل‌ها به شكل‌های مختلف، كارهای عمرانی بی‌برنامه و بی‌ضابطه و
شلختگی زیاد در این عرصه‌ها و دلایل متعدد دیگر همه نمونه‌هایی از توسعه‌یافتگی بی‌قاعده هستند.
رئیس انجمن جنگلبانی ایران ادامه داد: نمونه بارز توسعه بی‌قاعده احداث همین كارخانه‌هایی است كه الان برای تنفس جنگل باید شبانه‌روزمان را بگذاریم تا به اینها پاسخگو باشیم. كارخانه‌هایی كه احداث‌شان از پایه و اساس غلط بوده و به خاطر قدرتی كه حالا گرفته‌اند بحث‌های علمی ما را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند. كیادلیری عنوان كرد: وقتی همه این موارد را كنار هم بگذاریم شاهد یك اضمحلال و فروپاشی در طبیعت جنگل‌های هیركانی هستیم كه نمودش همین مرگ و میر دسته‌جمعی درختان در سطوح بسیار وسیع در جنگل‌های شمال است.
وی در پاسخ به این‌كه ثبت جهانی چه اندازه می‌تواند نجات‌بخش جنگل‌های هیركانی از این وضعیت باشد، گفت: ثبت جهانی این میراث طبیعی به تنهایی نمی‌تواند نجات دهنده باشد و تنها می‌تواند كمك‌كننده باشد، اما در عین حال مسؤولیت ما را هزاربار بیشتر می‌كند، زیرا ما تا الان درباره این‌كه این جنگل‌ها هیركانی هستند به صورت منطقه‌ای فكر می‌كردیم. مثلا قوانینی كه در این راستا وضع می‌شد بیشتر برای حل مشكلات منطقه‌ای بود و ما اصلا ملی نگاه نمی‌كردیم.
به گزارش مهر،هادی كیادلیری افزود: جنگل‌های هیركانی در سال‌های اخیر به شكل‌ها و انحای مختلف مورد بهره‌برداری قرار گرفته و گاه بهره‌برداری‌ها آن‌قدر زیاد شده كه شكلی از استثمار یا بهره‌كشی از این منابع اتفاق افتاده و اغلب هم متاسفانه به شكل بهره‌برداری ماده اولیه یعنی چوب و نگاه تك‌بعدی اقتصادی به منابع باارزشی كه چند برابر توان بازیابی جنگل هم انجام شد.
كیادلیری عنوان كرد: از سوی دیگر تغییر كاربری در سطح وسیع مشاهده می‌شود كه اگر سفری به شمال داشته باشید به سادگی می‌بینید چقدر ویلاسازی‌ها و آپارتمان‌سازی‌ها انجام شده و ساختمان‌ها عوارض متعدد خودش را هم دارد مثل نیاز به آوردن برق و آب و جاده و امكانات این‌چنینی ضمن تهدید تمام فرهنگ‌های روستایی و محلی كه خود آنها هم سرمایه جنگل‌های هیركانی محسوب می‌شدند و در سازگاری كامل با طبیعت بودند و شاید می‌توانستند بزرگ‌ترین عامل جذب گردشگر در آینده باشند و می‌توانست یكی از روش‌های درمانی برای نجات جنگل‌های هیركانی هم باشد.
وی ادامه داد: واگذاری اراضی به شكل‌ها، اسم‌ها، بهانه‌ها و توجیه‌های مختلف از جمله اشتغال‌زایی و درآمدزایی و حتی به اسم كاهش فشار از روی دوش جنگل‌ها انجام شده بدون هیچ گونه ارزیابی فنی و ارزیابی‌های بعدی كه باید انجام شود و این مسائل را تعیین تكلیف كند.
رئیس انجمن جنگلبانی ایران تأكید كرد: متأسفانه یك نوع نگاه بسیار سطح پایین و شرم‌آور به جنگل‌ها حاكم بود از این بابت كه ما حتی آنها را محل زباله كرده بودیم.
یعنی جنگلی كه الان ثبت جهانی شده و یك اثر طبیعی و میراث جهانی به شمار می‌رود، دپوی زباله ما هم هست.
كیادلیری گفت: عدم توسعه یافتگی باعث شده كه دستبردهای بزرگی به طبیعت زده شود و از طرف دیگر توسعه‌یافتگی بی‌قاعده كه اصلا برای آن نباید واژه توسعه را به كار ببریم در نابودی این جنگل‌ها نقش داشته است.
وی در توضیح مصداق‌های توسعه بی‌قاعده گفت: احداث بزرگراه‌ها، سدهایی كه زدیم، تكه‌تكه كردن جنگل‌ها به شكل‌های مختلف، كارهای عمرانی بی‌برنامه و بی‌ضابطه و
شلختگی زیاد در این عرصه‌ها و دلایل متعدد دیگر همه نمونه‌هایی از توسعه‌یافتگی بی‌قاعده هستند.
رئیس انجمن جنگلبانی ایران ادامه داد: نمونه بارز توسعه بی‌قاعده احداث همین كارخانه‌هایی است كه الان برای تنفس جنگل باید شبانه‌روزمان را بگذاریم تا به اینها پاسخگو باشیم. كارخانه‌هایی كه احداث‌شان از پایه و اساس غلط بوده و به خاطر قدرتی كه حالا گرفته‌اند بحث‌های علمی ما را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند. كیادلیری عنوان كرد: وقتی همه این موارد را كنار هم بگذاریم شاهد یك اضمحلال و فروپاشی در طبیعت جنگل‌های هیركانی هستیم كه نمودش همین مرگ و میر دسته‌جمعی درختان در سطوح بسیار وسیع در جنگل‌های شمال است.
وی در پاسخ به این‌كه ثبت جهانی چه اندازه می‌تواند نجات‌بخش جنگل‌های هیركانی از این وضعیت باشد، گفت: ثبت جهانی این میراث طبیعی به تنهایی نمی‌تواند نجات دهنده باشد و تنها می‌تواند كمك‌كننده باشد، اما در عین حال مسؤولیت ما را هزاربار بیشتر می‌كند، زیرا ما تا الان درباره این‌كه این جنگل‌ها هیركانی هستند به صورت منطقه‌ای فكر می‌كردیم. مثلا قوانینی كه در این راستا وضع می‌شد بیشتر برای حل مشكلات منطقه‌ای بود و ما اصلا ملی نگاه نمی‌كردیم.
