گزارشی از یک سوء جریان انتخاباتی
دستها بالا
یك مجمع انتخاباتی دیگر هم برگزار شد، اما معلوم نیست تا كی باید مجامع فدراسیونهای ورزشی با ایرادات و اشكالات بزرگی كه صحت و سلامت آن را زیر سوال میبرد، برگزار شود.
آنچه دربارهاش حرف میزنیم، بند آییننامهای انتخاب ناظر از بین اعضای مجمع است؛ آن زمان كه اعضای مجمع باید دستهایشان را در حضور نامزدها بالا ببرند تا بگویند با فلان رئیس هیات یا فلان نماینده كه داوطلب رفتن پای صندوق و شمارش آرا شده، موافق هستند یا مخالف! همه میدانیم كه رأیگیری مخفی از ملزومات اساسی انتخاباتهای آزاد و منصفانه است، زیرا از تأثیر ارعاب و تهدید بر رأیدهندگان میكاهد، اما وقتی اعضای مجمع، قبل از آغاز فرآیند رایگیری مجبور میشوند برای انتخاب یك نفر به عنوان ناظر، دستها را بالا ببرند، این همان جایی است که آزادی انتخابات زیرسوال میرود و تأثیر ارعاب و تهدید بر رأیدهندگان نمایان میشود.
این باگ یا حفره امنیتی به حدی اهمیت پیدا كرده كه در واقع برنده مجامع انتخاباتی فدراسیونهای ورزشی، قبل از انداختن آرا در صندوق، با همین دست بالا كردن اعضای مجمع برای انتخاب ناظر مشخص میشود.
آنچه در مجمع وزنهبرداری رخ داد
همین مجمع انتخابات وزنهبرداری را مثال میزنیم. زمانی كه دبیر مجمع از روسای هیاتها خواست برای ناظر شدن داوطلب شوند، چهار نفر دست بلند كردند؛ تورج فرهادی (تهران)، مهران رئیسی (چهارمحال و بختیاری)، سعید امیدی (زنجان) و حسین مقامی (قزوین).
و بعد رایگیری برای انتخاب ناظر آغاز شد؛ 29 نفر برای مهران رئیسی دست بلند كردند، 12 نفر برای حسین مقامی، شش نفر برای سعید امیدی و دو نفر هم برای تورج فرهادی.
اهالی وزنهبرداری، مهران رئیسی را میشناسند، او رئیس هیات پیشرو در رای جمع كردن برای علی مرادی بود. حسین مقامی هم حامی سجاد انوشیروانی بود و تورج فرهادی هم گفته میشد قرار است از محمدرضا آخوندی حمایت كند. برنده شدن در این رقابت، حكم برنده شدن نامزد مورد حمایت را دارد، با این تفاوت كه اینجا آرا مخفی نیست و آنهایی كه دست بالا میكنند، در واقع حمایتشان را از نامزد مورد نظر اعلام میكنند و توجه چندانی به مقبولیت فرد داوطلب ندارد!
این موضوع آنقدر اهمیت دارد كه حتی همین داوطلبها هم از قبل مشخص شدهاند و اینطور نیست كه یكی از اعضای مجمع، سر خود، دستش را به عنوان داوطلب نظارت بالا ببرد!
حال بیایید نتیجه رایگیری آشكار برای انتخاب ناظر از میان روسای هیاتهای وزنهبرداری را مقایسه كنیم با رایگیری مخفی برای انتخاب رئیس. برای مهران رئیسی 29 دست بالا میرود و علی مرادی با 22 رای رئیس میشود. برای حسین مقامی 12 دست بالا میرود و سجاد انوشیروانی 11 رای میآورد. برای تورج فرهادی هم فقط دو دست بالا میرود و محمدرضا آخوندی سوم میشود!
این نتایج مشابه به هیچ وجه اتفاقی نیست. درست مثل چهار سال پیش كه حسین مقامی، به عنوان رئیس هیات وزنهبرداری قزوین از علی مرادی حمایت میكرد و وقتی به عنوان ناظر مجمع انتخاباتی داوطلب شد، بیشتر دستها برای او بالا رفت و چند دقیقه بعد، علی مرادی هم با اكثریت آرا، به عنوان فرد منتخب همان مجمع برگزیده شد!
لزوم اصلاح آییننامه
آقای وزیر! آقای معاون! اگر دنبال برقراری صحت و سلامت در مجامع انتخابی فدراسیونهای ورزشی هستید، قبل از هر چیز باید جلوی این سوء جریان گرفته شود. شاید برایتان عجیب باشد، اما شخصی كه به عنوان ناظر از میان روسای هیاتها، پای صندوق میرود و برگههای رای را میشمارد، تا حد زیادی میفهمد كدامیك از اعضا به رئیس (نامزد مورد حمایت) رای داده اند و كدام یك رای ندادهاند! و همین میشود پایه و اساس اختلافات بزرگی كه گاهی دامن آن رشته ورزشی را برای چهار سال میگیرد!
نوع تا كردن برگه رای (دوتا باشد یا چهارتا، یا اینكه برگهها بهصورت افقی تا شود یا عمودی)، علامتگذاری نامحسوس روی برگه رای، باز گذاشتن برگه رای برای اینكه ناظر فقط برای یك لحظه آن را ببیند یا نوع انداختن برگه به داخل صندوق از جمله حربههایی است كه با هماهنگی قبلی، بین حامیان هر یك از نامزدها قرارداد میشود تا از این طریق مشخص شود، چه كسانی به فرد برنده رای دادهاند و كدام نفرات رایشان دیگر نامزدها بوده است!
سوای این مجرای تخلفزا، رایگیری آشكار برای انتخاب ناظر، تاثیر منفی و بدی بر روند اصلی رای گیری مجمع میگذارد. بهطوری كه برخی از ترس رئیس قبلی، دستشان را بالا میبرند و همین افزایش تعداد دستهای بالا رفته، روی برخی آرای 50 درصدی یا همان آرای خاكستری اثر میگذارد.
راهکار
البته راهكار مقابله با چنین سوء جریان آشكاری در مجامع انتخاباتی فدراسیونهای ورزشی بسیار ساده است. در واقع فقط كافی است افرادی امین از خود وزارتخانه یا حراست بهعنوان ناظر شمارش آرا انتخاب شوند تا دیگر نیاز نباشد، دستها بالا برود و خدشهای بزرگ به صحت و سلامت انتخابات وارد شود.
آنچه دربارهاش حرف میزنیم، بند آییننامهای انتخاب ناظر از بین اعضای مجمع است؛ آن زمان كه اعضای مجمع باید دستهایشان را در حضور نامزدها بالا ببرند تا بگویند با فلان رئیس هیات یا فلان نماینده كه داوطلب رفتن پای صندوق و شمارش آرا شده، موافق هستند یا مخالف! همه میدانیم كه رأیگیری مخفی از ملزومات اساسی انتخاباتهای آزاد و منصفانه است، زیرا از تأثیر ارعاب و تهدید بر رأیدهندگان میكاهد، اما وقتی اعضای مجمع، قبل از آغاز فرآیند رایگیری مجبور میشوند برای انتخاب یك نفر به عنوان ناظر، دستها را بالا ببرند، این همان جایی است که آزادی انتخابات زیرسوال میرود و تأثیر ارعاب و تهدید بر رأیدهندگان نمایان میشود.
این باگ یا حفره امنیتی به حدی اهمیت پیدا كرده كه در واقع برنده مجامع انتخاباتی فدراسیونهای ورزشی، قبل از انداختن آرا در صندوق، با همین دست بالا كردن اعضای مجمع برای انتخاب ناظر مشخص میشود.
آنچه در مجمع وزنهبرداری رخ داد
همین مجمع انتخابات وزنهبرداری را مثال میزنیم. زمانی كه دبیر مجمع از روسای هیاتها خواست برای ناظر شدن داوطلب شوند، چهار نفر دست بلند كردند؛ تورج فرهادی (تهران)، مهران رئیسی (چهارمحال و بختیاری)، سعید امیدی (زنجان) و حسین مقامی (قزوین).
و بعد رایگیری برای انتخاب ناظر آغاز شد؛ 29 نفر برای مهران رئیسی دست بلند كردند، 12 نفر برای حسین مقامی، شش نفر برای سعید امیدی و دو نفر هم برای تورج فرهادی.
اهالی وزنهبرداری، مهران رئیسی را میشناسند، او رئیس هیات پیشرو در رای جمع كردن برای علی مرادی بود. حسین مقامی هم حامی سجاد انوشیروانی بود و تورج فرهادی هم گفته میشد قرار است از محمدرضا آخوندی حمایت كند. برنده شدن در این رقابت، حكم برنده شدن نامزد مورد حمایت را دارد، با این تفاوت كه اینجا آرا مخفی نیست و آنهایی كه دست بالا میكنند، در واقع حمایتشان را از نامزد مورد نظر اعلام میكنند و توجه چندانی به مقبولیت فرد داوطلب ندارد!
این موضوع آنقدر اهمیت دارد كه حتی همین داوطلبها هم از قبل مشخص شدهاند و اینطور نیست كه یكی از اعضای مجمع، سر خود، دستش را به عنوان داوطلب نظارت بالا ببرد!
حال بیایید نتیجه رایگیری آشكار برای انتخاب ناظر از میان روسای هیاتهای وزنهبرداری را مقایسه كنیم با رایگیری مخفی برای انتخاب رئیس. برای مهران رئیسی 29 دست بالا میرود و علی مرادی با 22 رای رئیس میشود. برای حسین مقامی 12 دست بالا میرود و سجاد انوشیروانی 11 رای میآورد. برای تورج فرهادی هم فقط دو دست بالا میرود و محمدرضا آخوندی سوم میشود!
این نتایج مشابه به هیچ وجه اتفاقی نیست. درست مثل چهار سال پیش كه حسین مقامی، به عنوان رئیس هیات وزنهبرداری قزوین از علی مرادی حمایت میكرد و وقتی به عنوان ناظر مجمع انتخاباتی داوطلب شد، بیشتر دستها برای او بالا رفت و چند دقیقه بعد، علی مرادی هم با اكثریت آرا، به عنوان فرد منتخب همان مجمع برگزیده شد!
لزوم اصلاح آییننامه
آقای وزیر! آقای معاون! اگر دنبال برقراری صحت و سلامت در مجامع انتخابی فدراسیونهای ورزشی هستید، قبل از هر چیز باید جلوی این سوء جریان گرفته شود. شاید برایتان عجیب باشد، اما شخصی كه به عنوان ناظر از میان روسای هیاتها، پای صندوق میرود و برگههای رای را میشمارد، تا حد زیادی میفهمد كدامیك از اعضا به رئیس (نامزد مورد حمایت) رای داده اند و كدام یك رای ندادهاند! و همین میشود پایه و اساس اختلافات بزرگی كه گاهی دامن آن رشته ورزشی را برای چهار سال میگیرد!
نوع تا كردن برگه رای (دوتا باشد یا چهارتا، یا اینكه برگهها بهصورت افقی تا شود یا عمودی)، علامتگذاری نامحسوس روی برگه رای، باز گذاشتن برگه رای برای اینكه ناظر فقط برای یك لحظه آن را ببیند یا نوع انداختن برگه به داخل صندوق از جمله حربههایی است كه با هماهنگی قبلی، بین حامیان هر یك از نامزدها قرارداد میشود تا از این طریق مشخص شود، چه كسانی به فرد برنده رای دادهاند و كدام نفرات رایشان دیگر نامزدها بوده است!
سوای این مجرای تخلفزا، رایگیری آشكار برای انتخاب ناظر، تاثیر منفی و بدی بر روند اصلی رای گیری مجمع میگذارد. بهطوری كه برخی از ترس رئیس قبلی، دستشان را بالا میبرند و همین افزایش تعداد دستهای بالا رفته، روی برخی آرای 50 درصدی یا همان آرای خاكستری اثر میگذارد.
راهکار
البته راهكار مقابله با چنین سوء جریان آشكاری در مجامع انتخاباتی فدراسیونهای ورزشی بسیار ساده است. در واقع فقط كافی است افرادی امین از خود وزارتخانه یا حراست بهعنوان ناظر شمارش آرا انتخاب شوند تا دیگر نیاز نباشد، دستها بالا برود و خدشهای بزرگ به صحت و سلامت انتخابات وارد شود.