فكر می‌كرد جنگ تمام شده و آسوده در سالن تئاتری به تماشای نمایشی مشغول بود كه از جنوب آمدند و او را كشتند. آبراهام لینكلن را می‌گوییم كه سال 1856 رئیس‌جمهور ایالات متحده بود؛ ایالاتی كه بخش جنوبی‌شان، كینه او را به دل داشتند چون علیه برده‌داری‌شان جنگیده بود. ایالات جنوبی آمریكا طرفدار برده‌داری بوده و حتی اعلام استقلال و خودمختاری كرده و ارتباط خود را با قدرت مركزی و آمریكای شمالی قطع كرده بودند. به دنبال این رویداد، جنگ‌های بزرگ داخلی كه به جنگ‌های انفصال شهرت یافت میان ایالات شمال و جنوب درگرفته بود. آبراهام لینكلن اما بعد از جنگ‌های طولانی با ایالات جنوبی و پیروزی بر آنان در سال 1853 اعلامیه الغای برده‌داری را انتشار داده بود.
تجارت برده‌داری اروپا از آفریقا نیز همواره به عنوان حرفه‌ای قانونی رسمیت داشت و برده‌داری به عنوان سیستمی اقتصادی و اجتماعی شناخته می‌شد. برده دستمزدی در ازای كار دریافت نمی‌كرد و حق كناره‌گیری نیز نداشت. از نظر تاریخی، یونان باستان پیشتاز تجارت برده‌داری بوده و امپراطور روم پدیده برده‌داری را به اوج رساند و تمام مردم سرزمینش را به برده تبدیل كرد. ضمنا كشورگشایی‌ها باعث شد ملت‌ها به بردگی درآیند تا این‌كه تلاش‌ها برای لغو برده‌داری شروع شد. سال 1960میلادی نخستین تاریخ لغو برده‌داری است اما سازمان ملل سال 1971 لغو برده‌داری را رسما اعلام كرد. زمانی بود كه تجار برده‌داری انگلیسی 50 هزار برده را با 200 كشتی در یك وعده برای فروش جابه‌جا می‌كردند.
امروز جهان با وجود انتشار اعلامیه لغو برده‌داری با شكل نوینی از برده‌داری مواجه است. افتخار داریم كه كشور ما ایران در تاریخ چند هزارساله خود هیچ‌وقت بنا بر برده‌داری نداشته و این پدیده شوم هیچ‌وقت در فرهنگ‌ ما ایرانیان رسوخ نكرده است. ما جزو معدود كشورهایی هستیم كه هرگز در طول تاریخ مستعمره هیچ ابرقدرتی نبوده‌ایم مگر در مواردی كه برخی زمام‌داران نالایق و ناشایست برای حفظ تاج و تخت خود به جای استفاده از قدرت مردم در مواجهه با زورگویان غلام حلقه به گوش روس و انگلیس و آمریكا می‌شدند؛ البته آن را نیز نمی‌توان مستعمره‌بودن نام گذاشت. به امید روزی كه تمام مظاهر برده‌داری و بردگی تحت هرعنوان و اشكال مختلف از جهان رفع شود.