حسین، نوجوان ۱۰ ساله اهل شوش‌دانیال قربانی جدید انفجار مین شد
پس‌لرزه‌های جنگ، ادامه دارد
با گذشت 32 سال از جنگ تحمیلی، هنوز هم مین‌های انفجاری کاشته‌شده در دل زمین تلفات میگیرد. بعد از سه نفری که تیرماه امسال، در منطقه مهران در اثر برخورد با مین جان خود را از دست دادند و نوجوان 12ساله دیگری که آبان امسال بر اثر انفجار مین باقیمانده در غرب کرخه یک پای خود را از دست داد، این‌بار نوبت یک کودک 10ساله به نام حسین لطیفی بود که در برخورد با مین کاشته‌شده در زمین کشته شود.
چهار روز از فوت حسین می‌گذرد. هنوز هم تصویر لحظه‌ای که بدن خونین و تکه‌پاره او در میان زمین‌های کشاورزی افتاده بود، از ذهن اهالی روستا پاک نشده است. محل حادثه، منطقه سرخه، بخش عملیاتی فتح‌المبین شوش دانیال است. بعد از انفجار مین، ناگهان جمعیت زیادی به سمت محلی که صدای انفجار را از آن شنیده بودند، حرکت کردند. آنهایی که زودتر رسیده بودند، روی جسد حسین را با یک پلاستیک پوشاندند تا کسی نبیند. اینجا قبلا منطقه جنگی بود و هنوز هم مشخص نیست باز هم مین داشته باشد یا نه. حالا چیزی که خیلی به چشم اهالی و پسربچه‌های روستا می‌آید، جای خالی حسین است که دیگر نیست.
پدر حسین عزادار پسرش است و دل و دماغ حرف‌زدن ندارد. او با همان بی‌حوصلگی از روز حادثه برای جام‌جم تعریف می‌کند: «ما چون بیرون از آبادی زندگی می‌کنیم، خانه و زمین کشاورزی‌مان کنار هم است. روز حادثه من و فرزندانم در خانه بودیم، اما حسین در خانه نبود و مشغول بازی در زمین‌های کشاورزی‌مان بود. در خانه بودم که یک‌دفعه صدای وحشتناک انفجار آمد. مثل صدای توپ جنگی خیلی قوی و شدید بود. به‌سرعت خودم را به بیرون از خانه رساندم. وقتی دور و اطرافم را گشتم، ناگهان چشمم به حسین افتاد که روی زمین افتاده و به‌شدت زخمی شده بود.»
عموی حسین در ادامه گفت: «این انفجار پشت خانه برادرم و یک جای خاکریز مانند اتفاق افتاد. شدت انفجار به حدی بود که همان لحظه جان حسین را گرفت و دیگر زمانی برای رساندن او به بیمارستان و نجات جانش نداشتیم. حسین همان لحظه انفجار فوت شده بود. قدرت انفجار بدنش را تکه‌تکه کرده و حتی باعث شد یک پای او را گم کنیم و هرچه گشتیم، نتوانستیم آن را پیدا کنیم. یک روز بعد از حادثه از طرف پاسگاه منطقه‌ای آمدند تا با ما صحبت کنند که ما مشغول برگزاری مراسم عزا بودیم و رفتند. اگر این مین‌ها پاکسازی شده بود، حالا برادرم عزادار فرزند 10 ساله‌اش نبود و چنین اتفاق تلخی را تجربه نمی‌کرد.»
علی نصیرپور، دهیار روستای شهرک قدس فتح‌المبین در مورد این‌که ممکن است در زمین کشاورزی این منطقه هنوز هم مین وجود داشته باشد، می‌گوید: «منطقه سرخه در گذشته یک منطقه جنگی بود. چند سال پیش هم یکی از اقوام‌مان زمانی که داشت با تراکتور روی زمینش کار می‌کرد، با مین برخورد کرد و دچار حادثه شد. واقعا نمی‌دانیم هنوز هم مین باشد یا نه. الان 32 سال از جنگ گذشته است. شرایط طوری شده است که بعضی از مین‌ها به‌خاطر گذشت این همه سال، به‌‌دلیل آبیاری یا فرسودگی از دل زمین خارج شده و با کوچک‌ترین ضربه‌ای منفجر می‌شود و جان عده‌ای را میگیرد.»
چهار روز از فوت حسین می‌گذرد. هنوز هم تصویر لحظه‌ای که بدن خونین و تکه‌پاره او در میان زمین‌های کشاورزی افتاده بود، از ذهن اهالی روستا پاک نشده است. محل حادثه، منطقه سرخه، بخش عملیاتی فتح‌المبین شوش دانیال است. بعد از انفجار مین، ناگهان جمعیت زیادی به سمت محلی که صدای انفجار را از آن شنیده بودند، حرکت کردند. آنهایی که زودتر رسیده بودند، روی جسد حسین را با یک پلاستیک پوشاندند تا کسی نبیند. اینجا قبلا منطقه جنگی بود و هنوز هم مشخص نیست باز هم مین داشته باشد یا نه. حالا چیزی که خیلی به چشم اهالی و پسربچه‌های روستا می‌آید، جای خالی حسین است که دیگر نیست.
پدر حسین عزادار پسرش است و دل و دماغ حرف‌زدن ندارد. او با همان بی‌حوصلگی از روز حادثه برای جام‌جم تعریف می‌کند: «ما چون بیرون از آبادی زندگی می‌کنیم، خانه و زمین کشاورزی‌مان کنار هم است. روز حادثه من و فرزندانم در خانه بودیم، اما حسین در خانه نبود و مشغول بازی در زمین‌های کشاورزی‌مان بود. در خانه بودم که یک‌دفعه صدای وحشتناک انفجار آمد. مثل صدای توپ جنگی خیلی قوی و شدید بود. به‌سرعت خودم را به بیرون از خانه رساندم. وقتی دور و اطرافم را گشتم، ناگهان چشمم به حسین افتاد که روی زمین افتاده و به‌شدت زخمی شده بود.»
عموی حسین در ادامه گفت: «این انفجار پشت خانه برادرم و یک جای خاکریز مانند اتفاق افتاد. شدت انفجار به حدی بود که همان لحظه جان حسین را گرفت و دیگر زمانی برای رساندن او به بیمارستان و نجات جانش نداشتیم. حسین همان لحظه انفجار فوت شده بود. قدرت انفجار بدنش را تکه‌تکه کرده و حتی باعث شد یک پای او را گم کنیم و هرچه گشتیم، نتوانستیم آن را پیدا کنیم. یک روز بعد از حادثه از طرف پاسگاه منطقه‌ای آمدند تا با ما صحبت کنند که ما مشغول برگزاری مراسم عزا بودیم و رفتند. اگر این مین‌ها پاکسازی شده بود، حالا برادرم عزادار فرزند 10 ساله‌اش نبود و چنین اتفاق تلخی را تجربه نمی‌کرد.»
علی نصیرپور، دهیار روستای شهرک قدس فتح‌المبین در مورد این‌که ممکن است در زمین کشاورزی این منطقه هنوز هم مین وجود داشته باشد، می‌گوید: «منطقه سرخه در گذشته یک منطقه جنگی بود. چند سال پیش هم یکی از اقوام‌مان زمانی که داشت با تراکتور روی زمینش کار می‌کرد، با مین برخورد کرد و دچار حادثه شد. واقعا نمی‌دانیم هنوز هم مین باشد یا نه. الان 32 سال از جنگ گذشته است. شرایط طوری شده است که بعضی از مین‌ها به‌خاطر گذشت این همه سال، به‌‌دلیل آبیاری یا فرسودگی از دل زمین خارج شده و با کوچک‌ترین ضربه‌ای منفجر می‌شود و جان عده‌ای را میگیرد.»
