گروه جهادی منتظران ظهور از سال۸۶ با یک تیم پنج‌نفره از دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی کار خودش را شروع کرد.
آنها روزهای اول هنوز دندانپزشکانی به معنای واقعی نشده و چند دانشجوی جوان بودند که نیت می‌کنند و با هدف اطلاع‌رسانی بهداشت دهان و دندان راهی اردوهای جهادی می‌شوند و به مناطقی می‌روند که کمترین اطلاعی درباره نگهداری و مراقبت از دندان‌هایشان نداشتند.
آنها کتاب‌های کودکانه آموزش بهداشت در یک دستشان و مسواک و نخ دندان هم در دست دیگرشان می‌گیرند و در میان بچه‌های روستا راه می‌افتند و مراقبت از دهان و دندان را به آنها یاد می‌دهند تا حواسشان بیشتر به دندان‌های خوش آب و رنگشان باشد.
 اما از آن روزها تا امروز همه‌چیز فرق کرده  و تنها چیزی که بدون تغییر مانده، همان راه و هدف روزهای اول است که همچنان استوار ایستاده است. حالا همان دانشجوهای پزشکی آن روزها، دندانپزشکان متخصص امروز هستند و پایشان را فراتر از آموزش گذاشته‌ و به درمان دندان‌های آسیب‌دیده مردم نیازمند می‌پردازند.
 آنقدر اوضاع فرق کرده که برای راهی‌شدن به اردوهای جهادی همیشگی‌شان باید مطب‌هایشان را چند روزی ببندند و وقت بیمارانشان را به روزهای بعد موکول کنند؛ البته دیگر نه‌تنها آن پنج نفر که گروه‌شان تقریبا ۵۰۰عضو فعال دارد که در ۲۰استان کشور بیشتر از ۲۰۰اردوی جهادی دندانپزشکی رفته‌اند.
حالا آنها با برنامه‌تر از همیشه راهی مقصد خاصی می‌شوند. آنها ابزارها و هر آن چیزی که برای درمان و ترمیم دندان‌‎های آسیب‌دیده به آن نیاز دارند با خودشان برمی‌دارند و راهی مناطقی می‌شوند که تا پیش از شکل‌گیری این گروه جهادی شاید قدم به آنجا نگذاشته بودند؛ حتی جایی مثل زندان‌ها.  دکتر عادلی، سرپرست گروه می‌گوید: «در طول این سال‌ها به مناطق محروم و دورافتاده مختلفی سر زده‌ایم اما در ماه‌های اخیر به این فکر کردیم که اهالی در بند و زندانیان هم از جمله کسانی هستند که به حضور ما نیاز دارند.»  دندان‌هایشان جرم‌گرفته و آسیب‌دیده است. این‌طور که معلوم است، نه‌تنها در این روزهای محکومیت در زندان که در روزهای آزادی هم، پرداخت‌کردن هزینه بابت دندانپزشکی جزو اولویت‌های زندگی‌شان نبوده اما انگار برای اعضای گروه جهادی، موضوع فقط دندان نیست؛ بلکه ریشه دواندن امید در قلب آنهاست: «در اکثر اوقات موضوع نه‌تنها دندان که همدردی و همراهی است. موضوع کنار همدیگر بودن است، چه اینجا و در بند این زندان‌های دلگیر و تاریک و چه در نقاط دورافتاده و مرزی کشور؛ آنجا که تا کیلومترها از محل زندگی مردم، اورژانسی برای بیماری‌های ضروری وجود ندارد چه برسد به یونیت‌های دندانپزشکی.» و این ماجرای دندانپزشکانی جهادی است که این روزها، حال‌وهوای برخی از زندان‌های شهرهای مختلف کشور را تغییر‌داده‌اند.