گفت‌وگو با امیرحسین صدیق، بازیگر فیلم «دزد و پری 2»
خمس و زكات شهرتم را می‌دهم
امیرحسین صدیق باوجود كارنامه پرباری كه دارد هنوز هم با نام «آقای پدر» مجموعه «قصه‌های تابه تا» در ذهن بیشتر مردم باقی مانده. او از دهه 70 وارد تلویزیون شد با بازی در سریال‌های مختلف تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی در اوج جوانی به محبوبیتی رسید كه البته بخش عمده اش ناشی از همكاری با مرضیه برومند است. این روزها او را در نقش پدری شاد كه قصد تجدید فراشی دوباره دارد را در فیلم سینمایی «دزد و پری 2» به كارگردانی حسین قناعت می‌بینیم؛ نقشی كه باوجود شباهت‌های ظاهری با نقش‌های دیگری كه بازی كرده، اما تكراری نیست. با صدیق درباره این فیلم و سینمای كودك و نوجوان گفت‌وگویی انجام داده ایم كه در ادامه می‌خوانید. او معتقد است دوران طلایی سینمای کودک در دهه هفتاد دیگر در این روزها تکرار نمی‌شود.
حضور در فیلم «دزد و پری 2» چطور اتفاق افتاد؟
من آقای قناعت را از اولین كارهای كودكی كه می‌ساختند، می‌شناختم و با دغدغه‌هایشان آشنا بودم. به نظرم ایشان كارگردان توانایی هستند، اما متاسفانه گاهی در شرایطی قرار گرفتند كه به‌دلیل اوضاع و احوال بد اقتصادی سینمای ما فیلم‌هایی ساختند كه نتیجه اش آن طور كه می‌خواستند نشد و امیدوارم سینمای ما به قدری حرفه‌ای شود كه كارگردان‌هایی مثل آقای قناعت بتوانند با فراغ بال فیلم مدنظرشان را بسازند.
در ابتدا و پس از خواندن متن چه نظری درباره شخصیت پدری كه قرار بود نقش اش را بازی كنید، داشتید؟
همان‌طور كه گفتید من در فیلم «دزد و پری 2» نقش پدر دختر كوچكی را بازی می‌كنم كه در كار داروی گیاهی و طبیعی است و می‌خواهد دوباره ازدواج كند. این را هم بگویم این پدر كمی خجسته حال است و وقتی فیلمنامه را خواندم به نظرم رسید كه چقدر سرخوش است.
با نقش هایتان چطور برخورد می‌كنید باوجود شباهت‌هایی كه در ظاهر باهم دارند، اما در اجرا از هم متفاوت هستند؟
این‌كه لطف شماست، اما من تمام تلاشم را می‌كنم كه نقش هایم با هم متفاوت باشند و اگر به این هدف دست پیدا كنم كه موفق شده‌ام. البته راستش را بخواهید فكر می‌كنم هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به این هدف داشته باشم.
قبول دارید كه مسؤولان و عوامل دیگر سینما در یكی-دو دهه گذشته به سینمای كودك بی‌توجه بودند؟
بله، كاملا. سال‌هاست از این موضوع سخن گفته می‌شود كه برای تمام اركان سینمای كودكان و نوجوانان (نوع فیلم ها، محل نمایش و...) تسهیلات خاصی در نظر گرفته شود، اما متاسفانه این ژانر در كشور ما اصلا جدی گرفته نمی‌شود. در حالیكه مقوله مهمی است و توجهی كه باید از سمت مسؤولان دولتی به آن شود در حد حرف می‌ماند و این واقعا حیف است، چرا كه ما نسل آینده مان را از دست می‌دهیم. نمی‌دانم دوران طلایی سینمای كودك را به خاطر دارید یا نه! در دهه 60 و 70 سینمای كودك با همكاری نهادهای مرتبط مثل آموزش و پرورش و كانون فكری كودكان و نوجوانان توانسته بود جمعیت زیاد كودك آن روزها را طوری با سینما مانوس كند كه آنها هنوز كه هنوز است با حسرت از آن روزها یاد كنند. ما الان فیلم‌های كودك زیادی داریم كه مدت هاست در صف اكران مانده‌اند یا اگر اكران شوند شرایط خوبی برایشان در نظر گرفته نمی‌شود. با چنین شرایطی سینماداران هم به دلیل به صرفه نبودن اكران فیلم‌های كودك رغبتی برای نمایش آنها ندارند.
با توجه به این‌كه شما سال‌ها پیش فیلم سینمایی «دربه درها» را ساختید كه در جشنواره كودك اصفهان آن سال هم برنده جوایزی شد، آیا قصد دارید كه فیلمسازی در این ژانر را ادامه دهید؟
من یك فیلم سینمایی به نام «در به درها» ساختم كه در جشنواره اصفهان برنده سه جایزه اصلی شد. راستش را بخواهید فیلمسازی در این ژانر بسیار مشكل است. به این دلیل كه كسانی كه تصمیم گیرنده این حوزه هستند و سرمایه‌های تولیدی دست شان است، سینمای كودك را دست كم می‌گیرند و این لطمه زننده است. در حالیكه سینمای كودك و نوجوان در تمام دنیا مهم است و از طرف دولت در تمامی اركان آن از تولید گرفته تا اكران مورد توجه قرار می‌گیرد. ما امروز سینمای سرگرم كننده برای دنیای كودكان امروزمان نداریم و این در حالی است كه بچه‌های ما قابل قیاس با بچه‌های دهه‌های گذشته نیستند.
در واقع فیلم‌های گذشته برای بچه‌های زمان ما مناسب نیست. چون بدیهی است وقتی آنها «هری پاتر» را می‌بینند دیگر علاقه‌ای به فیلم‌های داخلی كه در آن از هیچ جذابیت و تكنولوژی استفاده نشده، ندارند. همین سختی‌ها باعث شده كه من دیگر زیاد به فكر فیلمسازی نباشم.
چه بازخوردهایی برای فیلم «دزد و پری 2» از سوی مردم دریافت كردید؟
در نمایش مردمی و افتتاحیه فیلم «دزد و پری 2» بچه‌ها همراه با خانواده هایشان به تماشای فیلم نشسته بودند و در آنجا دیدم كه بچه‌ها راضی سالن را ترك می‌كردند. حتی بی رودربایستی این را بگویم كه اگر خودم فرزند كودك یا نوجوانی داشتم حتما او را به تماشای این فیلم می‌بردم و حتی به دوستان بزرگسالم هم پیشنهاد می‌كنم برای این‌كه ساعت خوشی را در سینما بگذرانند به دیدن این فیلم بروند.
در حال حاضر مشغول چه كاری هستید؟
الان برای بازی در یك فیلم سینمایی صحبت‌هایی كردم و همین‌طور صحبت‌هایی هم برای بازی در یك سریال نوروزی داشتم كه البته هنوز قطعی نشده. از آن‌طرف ترویج كتاب هم می‌كنم كه خمس و زكات شهرتم را داده باشم. واقعا این كار را می‌كنم. شعار و ریا هم نیست، عین خمس و زكات است. من فكر می‌كنم همه باید كتاب بخوانند. چون مشكلات ما همه ناشی از بی فرهنگی است. مشكل فرهنگی هم از جایی شروع می‌شود كه دیگر كسی، چیزی نمی‌خواند.
من آقای قناعت را از اولین كارهای كودكی كه می‌ساختند، می‌شناختم و با دغدغه‌هایشان آشنا بودم. به نظرم ایشان كارگردان توانایی هستند، اما متاسفانه گاهی در شرایطی قرار گرفتند كه به‌دلیل اوضاع و احوال بد اقتصادی سینمای ما فیلم‌هایی ساختند كه نتیجه اش آن طور كه می‌خواستند نشد و امیدوارم سینمای ما به قدری حرفه‌ای شود كه كارگردان‌هایی مثل آقای قناعت بتوانند با فراغ بال فیلم مدنظرشان را بسازند.
در ابتدا و پس از خواندن متن چه نظری درباره شخصیت پدری كه قرار بود نقش اش را بازی كنید، داشتید؟
همان‌طور كه گفتید من در فیلم «دزد و پری 2» نقش پدر دختر كوچكی را بازی می‌كنم كه در كار داروی گیاهی و طبیعی است و می‌خواهد دوباره ازدواج كند. این را هم بگویم این پدر كمی خجسته حال است و وقتی فیلمنامه را خواندم به نظرم رسید كه چقدر سرخوش است.
با نقش هایتان چطور برخورد می‌كنید باوجود شباهت‌هایی كه در ظاهر باهم دارند، اما در اجرا از هم متفاوت هستند؟
این‌كه لطف شماست، اما من تمام تلاشم را می‌كنم كه نقش هایم با هم متفاوت باشند و اگر به این هدف دست پیدا كنم كه موفق شده‌ام. البته راستش را بخواهید فكر می‌كنم هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به این هدف داشته باشم.
قبول دارید كه مسؤولان و عوامل دیگر سینما در یكی-دو دهه گذشته به سینمای كودك بی‌توجه بودند؟
بله، كاملا. سال‌هاست از این موضوع سخن گفته می‌شود كه برای تمام اركان سینمای كودكان و نوجوانان (نوع فیلم ها، محل نمایش و...) تسهیلات خاصی در نظر گرفته شود، اما متاسفانه این ژانر در كشور ما اصلا جدی گرفته نمی‌شود. در حالیكه مقوله مهمی است و توجهی كه باید از سمت مسؤولان دولتی به آن شود در حد حرف می‌ماند و این واقعا حیف است، چرا كه ما نسل آینده مان را از دست می‌دهیم. نمی‌دانم دوران طلایی سینمای كودك را به خاطر دارید یا نه! در دهه 60 و 70 سینمای كودك با همكاری نهادهای مرتبط مثل آموزش و پرورش و كانون فكری كودكان و نوجوانان توانسته بود جمعیت زیاد كودك آن روزها را طوری با سینما مانوس كند كه آنها هنوز كه هنوز است با حسرت از آن روزها یاد كنند. ما الان فیلم‌های كودك زیادی داریم كه مدت هاست در صف اكران مانده‌اند یا اگر اكران شوند شرایط خوبی برایشان در نظر گرفته نمی‌شود. با چنین شرایطی سینماداران هم به دلیل به صرفه نبودن اكران فیلم‌های كودك رغبتی برای نمایش آنها ندارند.
با توجه به این‌كه شما سال‌ها پیش فیلم سینمایی «دربه درها» را ساختید كه در جشنواره كودك اصفهان آن سال هم برنده جوایزی شد، آیا قصد دارید كه فیلمسازی در این ژانر را ادامه دهید؟
من یك فیلم سینمایی به نام «در به درها» ساختم كه در جشنواره اصفهان برنده سه جایزه اصلی شد. راستش را بخواهید فیلمسازی در این ژانر بسیار مشكل است. به این دلیل كه كسانی كه تصمیم گیرنده این حوزه هستند و سرمایه‌های تولیدی دست شان است، سینمای كودك را دست كم می‌گیرند و این لطمه زننده است. در حالیكه سینمای كودك و نوجوان در تمام دنیا مهم است و از طرف دولت در تمامی اركان آن از تولید گرفته تا اكران مورد توجه قرار می‌گیرد. ما امروز سینمای سرگرم كننده برای دنیای كودكان امروزمان نداریم و این در حالی است كه بچه‌های ما قابل قیاس با بچه‌های دهه‌های گذشته نیستند.
در واقع فیلم‌های گذشته برای بچه‌های زمان ما مناسب نیست. چون بدیهی است وقتی آنها «هری پاتر» را می‌بینند دیگر علاقه‌ای به فیلم‌های داخلی كه در آن از هیچ جذابیت و تكنولوژی استفاده نشده، ندارند. همین سختی‌ها باعث شده كه من دیگر زیاد به فكر فیلمسازی نباشم.
چه بازخوردهایی برای فیلم «دزد و پری 2» از سوی مردم دریافت كردید؟
در نمایش مردمی و افتتاحیه فیلم «دزد و پری 2» بچه‌ها همراه با خانواده هایشان به تماشای فیلم نشسته بودند و در آنجا دیدم كه بچه‌ها راضی سالن را ترك می‌كردند. حتی بی رودربایستی این را بگویم كه اگر خودم فرزند كودك یا نوجوانی داشتم حتما او را به تماشای این فیلم می‌بردم و حتی به دوستان بزرگسالم هم پیشنهاد می‌كنم برای این‌كه ساعت خوشی را در سینما بگذرانند به دیدن این فیلم بروند.
در حال حاضر مشغول چه كاری هستید؟
الان برای بازی در یك فیلم سینمایی صحبت‌هایی كردم و همین‌طور صحبت‌هایی هم برای بازی در یك سریال نوروزی داشتم كه البته هنوز قطعی نشده. از آن‌طرف ترویج كتاب هم می‌كنم كه خمس و زكات شهرتم را داده باشم. واقعا این كار را می‌كنم. شعار و ریا هم نیست، عین خمس و زكات است. من فكر می‌كنم همه باید كتاب بخوانند. چون مشكلات ما همه ناشی از بی فرهنگی است. مشكل فرهنگی هم از جایی شروع می‌شود كه دیگر كسی، چیزی نمی‌خواند.
ضمیمه کلیک
