چرا شناخت چگونگی رمز‌گذاری كلمات در مغز برای ما مهم است؟ پیش از پاسخ به این سوال بیایید به زندگی استیون هاوكینگ، كیهان‌شناس نامدار انگلیسی نگاه كنیم. خیلی‌ها او را به‌خاطر پژوهش‌هایش درباره سیاهچاله‌های فضایی می‌شناسند. اما شاید دلیل دیگر مشهور بودن هاوكینگ، شرایط خاص ارتباطی او با علاقه‌مندانش بوده باشد. هاوكینگ وقتی ۲۱ساله بود به بیماری نادر اِی‌ال‌اس مبتلا شد كه به‌تدریج قدرت ماهیچه‌هایش را از دست داد و فلج شد. اما او برای ارائه نظریاتش به كمك دانشمندان از ابزاری استفاده كرد كه در علوم شناختی به آن دستگاه رابط مغز و ماشین یا رابط مغز و رایانه (BMI) می‌گوییم؛ ابزاری دیجیتال با تركیبی از دانش مهندسی و علوم اعصاب در خدمت رفاه و زندگی بشر است و كار آن در این مورد به خصوص، برقراری ارتباط كلامی فرد مبتلا به فلج با مخاطبان براساس شناسایی حركات چشم، گونه و كلماتی است كه فرد به آن فكر می‌كند. بدون این رابط احتمالا تفكرات استیون هاوكینگ برای همیشه در ذهنش باقی می‌ماند. اما این ابزار به او كمك كرد تا فقط نظاره‌گر نباشد و بتواند با دنیا ارتباط برقرار كند. هر چند این ارتباط تا حدود زیادی غیرطبیعی و شبیه یك ربات بود. به همین دلیل دانشمندان در تلاش هستند تا بتوانند بیان كلمات این بیماران را با رابط مغز و ماشین طبیعی‌تر كنند. طبیعی‌تر بودن این ابزار منوط به شناخت ابزارهای رابط و گسترش آنهاست و این امر ممكن نمی‌شود مگر با مطالعه بیشتر درباره مغز و شناخت چگونگی رمزگشایی كلمات در آن.
اكنون دو گروه از محققان دانشگاه پزشكی و دانشگاه علم و هنر وینبرگ گرد هم آمدند تا برای ساخت یك ابزار مداخله‌كننده انسان و ماشین نوین بر اساس اطلاعات جدید درباره نحوه رمز‌گذاری مغز اقدام كنند.