حكیمی در پایان ترم كارگاه‌های حكمت و سیاست، مریدان را گرد‌آورد تا از آنان پرسش‌هایی بپرسد و با توجه به پاسخ‌های ایشان، علاوه‌بر سنجش هوش و ذوق ایشان، تعدادی از ایشان را در راستای انجام فریضه جوانگرایی به تصمیم‌سازان، تصمیم‌گیران و مسؤولان پایه‌بلند اجرایی معرفی کند. وقتی مریدان همه گرد آمدند، پس از سلام و تحیت و آرزوی موفقیت برای ایشان، گفت: پرسش‌هایی كه اینك مطرح می‌كنم، حاصل سال‌ها پژوهش اندیشمندان در معتبرترین آكادمی‌های علوم انسانی دنیاست كه برای سنجش هوش سیاسی و ذوق ادبی دانشجویان رشته‌های فلسفه سیاسی و مریدان حكمای برجسته طراحی شده است. من اینك پرسش‌ها را یكی‌یكی مطرح می‌كنم، اما پاسخ صحیح را در انتهای همه پرسش‌ها بیان می‌كنم، تا نخست نظر شما را بشنوم.  سپس پرسید: آن چیست كه خوراكش آب است و دستش را بر‌سر‌گرفته است و انگار دارد قسم می‌خورد؟ یكی از مریدان گفت: شیر سماور. یكی دیگر از مریدان گفت: اتحادیه اروپا. یكی دیگر از مریدان گفت: آفتابه و خاموش شدند. حكیم پرسید: آن چیست كه گرد است و دست و پا ندارد و در شكمش مشتی ستاره است و زرد است و نام دو جانور در آن است. یكی از مریدان گفت: سگ و گربه. یكی دیگر از مریدان گفت: دونالد ترامپ. یكی دیگر از مریدان گفت: خربزه و خاموش شدند.
حكیم پرسید: آن چیست كه پارسال نرسید، امسال نرسید، سال دیگر هم نخواهد رسید؟ یكی از مریدان گفت: شفتالو. یكی دیگر از مریدان گفت: حقوق كارگران واحدهای تولیدی تعطیل‌شده. یكی دیگر از مریدان گفت: گلابی برجام و خاموش شدند. در این لحظه پیامی از طریق یكی از پیام‌رسان‌های داخلی (ترجیحا سروش) به گوشی موبایل حكیم رسید. حكیم نرم‌افزار همراهش را باز كرد و به محض رویت پیام از جا برخاست و سراسیمه از اتاق بیرون رفت. به این‌ترتیب همان‌طور كه هیچ‌كس نفهمید پیامی كه برای حكیم فرستاده شده بود چه بود و از طرف كه بود، هیچ‌كس نیز نفهمید پاسخ صحیح سه معمای مطرح‌شده توسط حكیم چه بود. آگاهان بر این باورند كه هیچ‌كس هیچ‌چیز نفهمید.