جز نمازخانه جایی برای خواب نیست

جز نمازخانه جایی برای خواب نیست


 بسیاری از خانواده‌های شهرستانی برای درمان قلب بیماران خود، هیچ راهی جز سفر به تهران و بستری كردن عزیزانشان در بیمارستان شهید رجایی ندارند. این در حالی است كه هیچ جای مناسبی برای اقامت این خانواده‌ها در این بیمارستان در نظر گرفته نشده. البته در نزدیكی بیمارستان هتلی با عنوان «هتل قلب تهران» وجود دارد كه به گفته خانواده‌های بیماران، این
هتل بابت اقامت هر شب حداقل
مبلغ 120 هزار تومان از آنها دریافت
می‌كند.
اما كسانی كه از عهده پرداخت این مبلغ برنمی‌آیند، چاره‌ای ندارند جز این كه هر طور شده در گوشه‌ای از بیمارستان شهید رجایی برای خود محلی را برای اسكان موقت دست‌وپا كنند. در این میان تعداد زیادی از همراهان بیماران، به نمازخانه این بیمارستان پناه برده‌اند. آن‌طور كه افراد بسیاری در این نمازخانه دیده می‌شوند كه در گوشه و كنار آن، پتوی مسافرتی پهن كرده و مشغول استراحت
هستند.
در جلوی نمازخانه نیز حیاط خلوت كوچكی قرار دارد كه در مركز آن حوضی قرار گرفته با چند شیر آب كه با استفاده از آن آدم‌ها سر و رو و لباسشان را می‌شویند و آن را روی طناب‌هایی كه به ستون‌های اطراف این حوض بسته شده است، پهن می‌كنند. در دو گوشه این حیاط خلوت نیز سرویس‌های بهداشتی زنانه و مردانه است كه در داخل هر كدام آنها یك  حمام نیز
وجود دارد.
همه اینها روی هم تمام امكاناتی است كه مسؤولان این بیمارستان برای رفع احتیاجات اولیه همراهان بیماران فراهم كرده‌اند. این در حالی است كه بیشتر بیماران این بیمارستان، از شهرستان‌های دور به اینجا آمده‌اند و خانواده‌هایشان نه كس و كاری در تهران دارند و نه پولی برای رفتن به هتل یا
مهمانسرا.
نكته جالب دیگر این كه به گفته كسانی كه در نمازخانه بیمارستان شهید رجایی اقامت دارند، حراست این بیمارستان شبی هزار تومان به عنوان تامین حفاظت از آنها پول می‌گیرد.
البته بیشتر آنها از پرداخت این مبلغ گلایه ندارند، اما مشكل اصلی‌شان ازدحام بسیاری است كه شب‌ها در فضای محدود این نمازخانه ایجاد می‌شود. به گفته این افراد، هر شب بین 70 تا صد نفر در قسمت مردانه این نمازخانه كه وسعتش به زور به 150 متر مربع می‌رسد،
می‌خوابند.
همچنین آن‌طور كه همراهان بیماران توضیح می‌دهند، اقامت در طول شب در نمازخانه بیمارستان شهید رجایی فقط مخصوص آقایان است، چراكه شب‌ها قسمت زنانه این نمازخانه بسته می‌شود و خانم‌هایی كه نمی‌توانند شب را در داخل بخش به عنوان همراه بیمار اقامت كنند، ناچارند شب را در سالنی كوچك‌تر از این نمازخانه در گوشه‌ای از پاركینگ مخصوص كارمندان این بیمارستان به صبح برسانند.