یک موضوع مهم در بودجه وجود دارد که همه کارشناسان داخلی و خارجی آن را تایید می‌کنند و کشورهایی هم که آن را اجرا کردند نتایج مطلوبی عایدشان شده، جداسازی نفت از بودجه است.  
اگر درآمدهای نفتی را محاسبه و هزینه‌های کشور را در نظر بگیریم عددی به‌دست می آید که اگر این عدد منفی باشد به این معناست که کسری بودجه وجود دارد که به کسری بودجه بدون نفت معروف است. در این شرایط برخی افراد افزایش مالیات، کاهش هزینه‌ها، استفاده از درآمدهای نفتی یا استقراض از بانک‌های داخلی و بانک‌های خارجی را پیشنهاد می‌دهند که در این صورت باید کارشناسان به این اجماع برسند که کدام راه برای اقتصاد بهتر است.   اکنون اینطور است که با استفاده از پول نفت چاله‌هایی که در اقتصاد کشور ایجاد می شود را می‌پوشانیم و تا جایی که می‌توانیم نقش نفت در بودجه را پر رنگ می‌کنیم. میزان صادرات نفت و قیمت آن را در هم ضرب می‌کنیم و اگر هم قیمت تغییراتی داشت با افزایش نرخ ارز درآمد بیشتری نصیب دولت می‌شود.
جداسازی نفت از بودجه مورد تایید همه مقامات و اقتصاددانان دولتی است. همه کارشناسان به این موضوع واقف هستند که نفت باید از بودجه جدا شود اما به دلیل اینکه ذی‌نفع هایی در این بخش حضور دارند مانع اجرای اینگونه قوانین می‌شوند.  
رهبر معظم انقلاب در طول سال‌های گذشته همواره در مورد کاهش سهم نفت در بودجه سالانه کشور تاکید کردند اما دولت‌ها به مرحله اجرای قوانین که می‌رسند طور دیگری عمل می کنند.
هدف دولت از افزایش سهم نفت در بودجه برنامه‌ریزی‌های کوتاه مدت است. افق تصمیم گیری سیاست‌مدارهای کشور برای انتخابات کوتاه شده است در حالی که برنامه ها باید بلند مدت شوند.