پس از دستگیری اول حضرت امام و آزادی ایشان، مراجعات به بیت ایشان فوق‌العاده زیاد شد، طوری كه ایشان نمی‌توانستند به تنهایی امور بیت را اداره كنند. آیت‌ا... رسولی‌محلاتی توضیح می‌دهد تا آن زمان اعلامیه‌ها را خود امام می‌نوشتند، پاسخ استفتائات را خودشان می‌دادند و حتی رسید وجوه را هم خودشان صادر می‌كردند. دلیلش هم این بود كه اولا: امام خیلی پر كار بودند و ثانیا: نمی‌خواستند باعث زحمت كسی بشوند. در مورد حاج‌آقا مصطفی هم با این‌كه بسیار جوان كارآمد و توانایی بود، اما ترجیح می‌دادند او مشغول درس و بحث باشد و وقتش صرف امور بیت نشود. اما بعد از آزادی، مراجعات فوق‌العاده زیاد شد. ابتدا پاسخ به نامه‌ها را به عهده فردی گذاشتند كه از تعابیری چون «قربانت گردم» و امثالهم استفاده می‌كرد كه ابدا با روحیه امام تناسب نداشت و ایشان را ناراحت می‌كرد!
در نهایت عده‌ای در منزل امام دور هم جمع می‌شوند تا در این باره تصمیم بگیرند و آقای رسولی‌محلاتی تعریف كرده كه یكی از آنها فردای آن روز به سراغش آمد و گفت: ما برای این كار شما را پیشنهاد داده‌ایم، چون هم با ادبیات امام آشنا هستید، هم خط شما شبیه امام است و هم امام به شما علاقه و اعتماد دارند. آنها موضوع را با امام در میان گذاشتند و ایشان مرا خواستند و گفتند كارتان را شروع كنید... و من از آن زمان در بیت امام مشغول كار شدم.