افغانستان، جنگ و قاچاق نیست
اولین روز بهار 1340 در چنداول كابل به دنیا آمده است.
سال 60 در دانشكده هنرهای زیبای كابل نقاشی خوانده و بعد كولهبار مهاجرت بسته و راهی ایران شده است. مهاجرت هم محمدموسی اكبری را عوض نمیكند و او در كشور میزبان هم پی هنر را میگیرد. سال 65 وارد دانشكده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شده و گرافیك میخواند. در كنار آن دوربین به دست میگیرد و عكاسی را هم بهعنوان موضوعی جدی در زندگیاش انتخاب كرده
و پی میگیرد.
اكبری با هدف معرفی افغانستان بهعنوان كشوری دارای پیشینه تاریخی و فرهنگی نمایشگاههای متعدد عكس را در ایران و كشورهای دیگر جهان برگزار میكند.
یكی از نمایشگاههای به یاد ماندنی او مربوط به عكسهایی است كه او از ماه محرم در افغانستان ثبت كرده است.
او تمام این فعالیتها را ادای دین به كشورش میداند؛ كشوری كه به گفته اكبری حالا تبلیغات منفی و نامناسب رسانههای جهان از آن تصویری محو و گنگ و غبارگرفته ساخته كه نمیگذارد افغانستان و مردمش را آنطور كه باید ببینند. او با زبان هنر سعی دارد این تصویر نادرست را اصلاح كرده و گرد و غبارهایی را كه جلوی دید واقعی و درست جهان را
گرفته بزداید.
اكبری، عكاس پیشكسوت افغانستان است كه تجربه نقاشی هم دارد و حالا بیشتر مشغول عكاسی است تا به گفته خودش بتواند چهره واقعی افغانستان را نشان بدهد. او میگوید: از بدیهای افغانستان حرف زیاد است و درباره این دست موضوعات بسیار سخن میگویند. مثلا جنگ، قاچاق و ... مواردی است كه همه دربارهاش حرف میزنند اما كسی از فضای اجتماعی و فرهنگی این كشور چندان چیزی نمیداند.
او ادامه میدهد: افغانستان نیازمند معرفی بیشتر آثار تاریخی این كشور است. فضای اجتماعی افغانستان باید به نمایش گذاشته شود به شكلی كه مردم فضای زندگی آن جامعه را لمس كنند و بیننده احساس كند در آن جامعه زندگی وجود دارد.
اكبری میافزاید: اگر دقت كرده باشید خارجیها اكثرا از وضعیت خراب افغانستان كار میكنند و بدیهای افغانستان را به نمایش میگذارند. این وظیفه هنرمندان افغانستانی است تا زیباییهای افغانستان را به جهانیان نشان دهند.
او تاكید میكند: گرچه ما در همسایگی ایران هستیم ولی ایرانیها هیچ شناختی نسبت به افغانستانیها ندارند. حتی مهاجرانی كه اینجا متولد شده اند آنها نیز از افغانستان یك فضای دیگری حس میكنند و با افغانستان آشنایی ندارند. به نظر من ما باید بیشتر روی این فضاها كار كنیم و چهره واقعی افغانستان را
به نمایش بگذاریم.
سال 60 در دانشكده هنرهای زیبای كابل نقاشی خوانده و بعد كولهبار مهاجرت بسته و راهی ایران شده است. مهاجرت هم محمدموسی اكبری را عوض نمیكند و او در كشور میزبان هم پی هنر را میگیرد. سال 65 وارد دانشكده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شده و گرافیك میخواند. در كنار آن دوربین به دست میگیرد و عكاسی را هم بهعنوان موضوعی جدی در زندگیاش انتخاب كرده
و پی میگیرد.
اكبری با هدف معرفی افغانستان بهعنوان كشوری دارای پیشینه تاریخی و فرهنگی نمایشگاههای متعدد عكس را در ایران و كشورهای دیگر جهان برگزار میكند.
یكی از نمایشگاههای به یاد ماندنی او مربوط به عكسهایی است كه او از ماه محرم در افغانستان ثبت كرده است.
او تمام این فعالیتها را ادای دین به كشورش میداند؛ كشوری كه به گفته اكبری حالا تبلیغات منفی و نامناسب رسانههای جهان از آن تصویری محو و گنگ و غبارگرفته ساخته كه نمیگذارد افغانستان و مردمش را آنطور كه باید ببینند. او با زبان هنر سعی دارد این تصویر نادرست را اصلاح كرده و گرد و غبارهایی را كه جلوی دید واقعی و درست جهان را
گرفته بزداید.
اكبری، عكاس پیشكسوت افغانستان است كه تجربه نقاشی هم دارد و حالا بیشتر مشغول عكاسی است تا به گفته خودش بتواند چهره واقعی افغانستان را نشان بدهد. او میگوید: از بدیهای افغانستان حرف زیاد است و درباره این دست موضوعات بسیار سخن میگویند. مثلا جنگ، قاچاق و ... مواردی است كه همه دربارهاش حرف میزنند اما كسی از فضای اجتماعی و فرهنگی این كشور چندان چیزی نمیداند.
او ادامه میدهد: افغانستان نیازمند معرفی بیشتر آثار تاریخی این كشور است. فضای اجتماعی افغانستان باید به نمایش گذاشته شود به شكلی كه مردم فضای زندگی آن جامعه را لمس كنند و بیننده احساس كند در آن جامعه زندگی وجود دارد.
اكبری میافزاید: اگر دقت كرده باشید خارجیها اكثرا از وضعیت خراب افغانستان كار میكنند و بدیهای افغانستان را به نمایش میگذارند. این وظیفه هنرمندان افغانستانی است تا زیباییهای افغانستان را به جهانیان نشان دهند.
او تاكید میكند: گرچه ما در همسایگی ایران هستیم ولی ایرانیها هیچ شناختی نسبت به افغانستانیها ندارند. حتی مهاجرانی كه اینجا متولد شده اند آنها نیز از افغانستان یك فضای دیگری حس میكنند و با افغانستان آشنایی ندارند. به نظر من ما باید بیشتر روی این فضاها كار كنیم و چهره واقعی افغانستان را
به نمایش بگذاریم.
تیتر خبرها