اگر به جزیره آشوراده سفر كرده باشید در بخش روستای سابق
 به جز یك بقالی، مسجدی خالی از نمازگزار و چند خانه روستایی كه بازسازی شده و پذیرای گردشگرانی است كه قصد شب مانی در جزیره را دارند، خانه‌های متروكه و نیمه‌مخروبه دیگری را هم خواهید دید. البته در بخش شیلات و اسكله هم تاسیساتی وجود دارد كه آنها نیز به دلیل رو به انقراض بودن ماهیان خاویاری تقریبا نیمه‌تعطیل هستند. چند كارمند باقی‌مانده شیلات هم هر روز با قایق به جزیره می‌آیند و برمی‌گردند.
دو دهه پیش به دلیل بالا آمدن آب و جاری شدن سیلاب، ساكنان روستای آشوراده به محله‌ای در بندر تركمن مهاجرت كردند و هم‌اكنون نیز در آنجا ساكن هستند.
آموزش و پرورش هم در جزیره تاسیساتی دارد، از جمله یك اردوگاه دانش‌آموزی و چند بنای نیمه‌ساز در محدوده 22 هكتاری طرح گردشگری آشوراده كه دور از ذهن نیست با آغاز طرح در جزیره، آموزش و پرورش هم به ساخت و سازش ادامه دهد و بناهایش را تكمیل كند.
براساس طرح ارزیابی منتشر شده توسط سازمان حفاظت محیط‌زیست قرار است با اجرای طرح گردشگری دور محدوده مستثنیات كه شامل روستا، شیلات، اردوگاه آموزش و پرورش و باقی بناهای شرقی جزیره می‌شود، حصاركشی شود، كه در این صورت عملا ارتباط گردشگران با بخشی از جزیره كه هم اكنون خانه‌های روستایی جهت اقامت شبانه (اقامتگاه‌های بومگردی) و تنها فروشگاه جزیره در آن واقع شده، قطع خواهد شد. حال آن‌كه یكی از توجیهات این طرح گردشگری ضدمحیط‌زیستی، رسیدگی به جوامع محلی است، اما می‌بینیم كه در عمل چنین نیست.