حكایت مردم این نقطه استراتژیك روی نقشه كشورمان، حكایت همان ضرب‌المثل قدیمی تا لب چشمه رفتن و تشنه برگشتن است؛ آن هم در استانی كه حدود 300 كیلومتر، مرز آبی دارد و از این آب نصیبی نبرده است؛ حكایتی كه سر یك بحث قدیمی را دوباره باز می‌كند؛ شیرین كردن آب دریای عمان. پدیده‌ای كه سال‌هاست در دنیا اتفاق می‌افتد و شیرین‌سازی بیش از 90 میلیون متر مكعب آب دریا در جهان در هر روز شاهدی است بر این ادعا.
نماینده استان سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان‌ها با اشاره به همین موضوع هم به ما می‌گوید: شیرین‌سازی آب دریا در این منطقه دغدغه اصلی ماست، چابهار یك منطقه بی‌آب نیست و اصلا قابل قبول نیست كه جایی كه این سطح دسترسی به دریا دارد با بی‌آبی درگیر باشد، اما متاسفانه فقط در اسناد بالادستی به این موضوع اشاره می‌شود.
گرگیج با گلایه از همین موضوع می‌گوید: مثلا در سند پنج ساله ششم توسعه بر این شیرین‌سازی تاكید شده و آمده بود كه باید آب 70 درصد روستاهای حاشیه عمان به سمت شیرین‌سازی برود، اما در عمل این اتفاق نیفتاد. چرایش را كه می‌پرسیم، او پای كمبود اعتبارات را وسط می‌كشد، یعنی همان مشكل همیشگی كه وقتی به استان سیستان و بلوچستان و شهرستان چابهار می‌رسد، بیشتر از همیشه خودش را نشان می‌دهد و نتیجه‌ای جز پایین بودن سرانه‌ها و شاخص‌های توسعه انسانی در این منطقه از كشور ندارد.