میلاد عبادی‌پور یکـــــــی از بـــــــــــــهترین بازیکنان تیم ملی ایران تا اینجای لیگ والیبال ملت‌ها بود. بازیکنی که خسته از لیگ 8 ماهه و طاقت‌فرسای لهستان (پلاس لیگا) به اردوی تیم ملی و لیگ والیبال ملت‌ها رسید و در یکی دو بازی اول آمار اشتباهات او به چشم منتقدان آمد؛ اما آرام آرام همان بازیکن همیشگی و تاثیرگذار تیم ملی شد و امتیازهای حساسی به حساب ما واریز کرد. میلاد را بعد از بازی با بلغارستان به گفت‌وگو راضی کردیم و درباره لیگ برتر لهستان، تیم ملی، لیگ ملت‌ها، دور نهایی این بازی‌ها و رقابت‌های حساس انتخابی المپیک با او حرف زدیم:  
 حضور در پلاس لیگا چطور بود؟
بسیار متفاوت. امیدوارم راه حضور در لیگ‌های معتبر دنیا برای بازیکنان جوان ما هم باز شود چون تجربیاتی گرانبها به بازیکنان ما می‌دهد. حضور در لیگ برتر لهستان، نگاه من را به زندگی و ورزش تغییر داد. حضور بازیکنان در لیگ‌های بزرگ و معتبر، سطح فنی آنها را ارتقا می‌دهد و قدرت ریسک‌پذیری‌شان را هم به شکل عجیبی بالا می‌برد تا در لحظات خاص و حساس بازی به کمک تیم بیایند.
 از حضور در  اسکرا بلچاتوف راضی بودید؟
بله. قبل از آن‌که من به این تیم بروم 3 سال نایب قهرمان شده بود ولی با هم توانستیم قهرمانی لیگ لهستان را جشن بگیریم.       
 زبان لهستانی را تا چه اندازه یاد گرفته‌اید؟‌
زبان بسیار سختی دارند که هنوز یاد نگرفته‌ام. خیلی جزیی و در حد چند واژه یاد گرفته‌ام.  
 بعد از لهستان دوست دارید کجا بازی کنید؟
پیش‌بینی آینده در مسیر حرفه‌ای، سخت است. بعضی مواقع زندگی شخصی، مسیر زندگی حرفه‌ای شما را تغییر می‌دهد.    
 بپردازیم به لیگ ملت‌ها. از آغاز اردوی تیم ملی شروع کنیم. شاید خسته‌ترین بازیکن تیم ملی شما بودید. بلافاصله بعد از لیگ برتر لهستان وارد اردو و به تیم ملی اضافه شدید و اتفاقا در همه بازی‌ها هم به میدان رفتید.
پلاس لیگا از دیگر لیگ‌ها دیرتر تمام شد و به همین دلیل من بدون استراحت به اردو رسیدم. من استراحت فعال داشتم و استراحتم همراه با تمرین بود؛ اما ناراضی نیستم. زمانی که به این جایگاه می‌رسی باید خودت را برای هرگونه مبارزه‌ای آماده کنی. وقتی بازیکن تیم ملی می‌شوی، یک ملت چشم امیدش متوجه تو می‌شود. برای همین مسؤولیت بزرگ، باید میزان مقاومتت را بالا ببری و به شکلی غیرطبیعی مبارزه کنی. فکر می‌‌کنم نقطه‌ای است که نمی‌توانی کم بیاوری. خودت را باید فراموش کنی. البته اینها ارزش کار تو را هم بالا می‌برد.
 لیگ ملت‌ها تا اینجا چطور بود؟
لیگ ملت‌ها را کاملا متفاوت آغاز کردیم. هر سال تلاش می‌کردیم در بین برترین‌های مرحله نهایی باشیم؛ اما در هفته‌های پایانی به مشکل برمی‌خوردیم و صعودمان غیرممکن می‌شد. کارمان به اما و اگر کشیده می‌شد. هیچ وقت از جایگاهمان مطمئن نبودیم و به‌جز سال قبل که کاملا مایوس بودیم و می‌دانستیم صعود نمی‌کنیم، در دیگر سالها نه صعودمان قطعی بود و نه عدم صعودمان. اما امسال کاملا متفاوت بود. ما تا اینجا تنها دو باخت داشتیم که برای هر تیمی اتفاق می‌افتد. ما در برابر همه تیم‌ها خوب بازی کردیم. در برابر فرانسه و برزیل هم خوب بودیم و باختیم. در دیگر دیدارها هم که پیروز بودیم، باز خوب بودیم. نمایش‌های امسال ما کاملا متفاوت بود.
 همیشه لیگ را بد شروع می‌کردیم و بهتر می‌شدیم؛ اما امسال از ابتدا عالی بودیم. این خوب بودن ثمره چه بود؟ دید متفاوت بازیکنان داخلی، تعداد بالای لژیونرها یا عملکرد متفاوت کادر فنی؟
گرچه دید متفاوت بازیکنان و عملکرد موثر کادر فنی هم بود؛ اما  من فکر می‌کنم تعداد بالای لژیونرها.  هر چه دیدار تدارکاتی داشته باشیم، به اندازه دیدارهای حساس نمی‌شود. در دیدارهای حساس باشگاهی، بازیکنان برای برد بازی می‌کنند و این موجب می‌شود بهترین عملکرد را داشته باشند. لیگ ملتها همیشه خرداد آغاز می‌شود؛ اما لیگ ما اواخر اسفند تمام می‌شود. این مدت برای بازیکنان لیگ برتر ایران چگونه می‌گذرد؟ یک ماه استراحت می‌‌کنند و بعد باید با وزنه و تمرینات سخت خودشان را به فرم مسابقه برسانند. این موجب می‌شود بازیکنان، فشار بالایی را تحمل کنند در حالی که لیگ‌های لهستان و ایتالیا کمتر از یک ماه مانده به آغاز لیگ ملتها تمام می‌شوند و بازیکنان از فرم مسابقات باشگاهی و بدون وقفه وارد فرم مسابقات ملی می‌شوند. یعنی بدون مشکل و با بهترین کیفیت به خدمت تیم ملی در می‌آیند.
تیم ملی در چند هفته صدرنشین جدول کلی بازی‌ها بود. این صدرنشینی چه حسی داشت؟
ما در شرایط کنونی می‌جنگیم تا به ثبات برسیم. تیم ملی باید در این سطح ثبات داشته باشد تا شخصیت جهانی پیدا کند و صدرنشینی‌اش حادثه تلقی نشود. باید بزرگان دنیا بپذیرند که ایران هم باید در کنار برزیل، آمریکا، روسیه، لهستان، فرانسه و ایتالیا دسته‌بندی شود. برای رسیدن به این ثبات نیاز داریم مجموعه‌ای از بازیکنان همسطح پیدا کنیم. در مرحله نهایی تیم‌هایی حضور دارند با سابقه قهرمان جهان و قهرمانی المپیک و قهرمانی جام جهانی و قهرمانی لیگ جهانی. این تیم‌ها چند بازیکن همسطح و باتجربه دارند که در تورنمنت‌های مختلف به همه آنها بازی می‌رسد و فشار روی یک یا چند بازیکن خاص نیست. در حقیقت، کثرت بازیکنان حرفه‌ای به تیم‌ها اجازه می‌دهد به مرور، به بازیکنان‌ خود استراحت بدهند. ما فعلا به چنین سطحی نرسیده‌ایم و باید تلاش کنیم سطح خود را این گونه بالا ببریم.
بازی با بلغارستان که تیم ذخیره‌های ما بازی کرد، چنین تجربه‌ای بود؟
نمایش آنها عالی بود. همه ما لذت بردیم. البته آنها جوان و ذخیره نبودند. همه ما یک تیم هستیم و همه آنها عناصر اصلی تیم ما هستند.  فرهاد قائمی که در مسابقات قهرمانان قاره‌ها بهترین دریافت‌کننده دنیا شد و جواد معنوی‌نژاد که دو سال در ایتالیا در بالاترین سطح بازی کرد را هم در زمین داشتیم. تلفیقی از جوانان و با تجربه‌ها را داشتیم که همه آنها عالی بازی کردند. این فقط یک بازی بود. چنین نمایش‌هایی باید زیاد شود. من فکر می‌کنم جریان ورود بازیکنان جوان به تیم ملی باید با همین شدت و همین وضعیت ادامه داشته باشد تا به آینده امیدوار بمانیم. در آن صورت کادر فنی ما هم مشکلی برای استفاده از جوانان در برخی هفته‌های لیگ ملتها و تورنمنت‌های دیگر نخواهد داشت و به راحتی از جوانان استفاده می‌کند چون آنها هم به اندازه بازیکنان اصلی تجربه کسب کرده‌اند.
بعد از بازی‌های دور نهایی باید بلافاصله آماده انتخابی المپیک در روسیه شویم. درباره آن بازی‌ها نظری دارید؟‌
بعد از بازی‌های مرحله نهایی (19 تا 23 تیر) باید خود را برای انتخابی المپیک در روسیه (نیمه مرداد با حضور روسیه، کویا و مکزیک) آماده کنیم. اجازه بدهید اول به دور نهایی لیگ ملت‌ها فکر کنیم و بعد به انتخابی المپیک بپردازیم.
اگر قرار باشد شما سطح والیبال ایران را تعیین کنید چه می‌‌گویید؟
ما باید دو هدف موازی را در دستور داشته باشیم. اکنون با فاصله بهترین تیم آسیا هستیم. هدف اول این است که این وضعیت حفظ شود. حالا ما در میان بهترین تیم‌های والیبال دنیا در دور نهایی لیگ ملتها هستیم. هدف دوم باید این باشد که هر سال به این مرحله برسیم و به رده اول تیم‌های برتر دنیا برسیم و قدرتها هم ما را بپذیرند.
خیلی‌ها فکر می‌کردند در اردبیل کار صعود تمام شود. اما کار به بلغارستان کشیده شد. بهتر شد که کار به بیرون از ایران کشیده شد؟‌
از اول که بازی‌ها شروع شد هیج کس باور نداشت که ایران بلیت شیکاگو را بگیرد. بازی‌های چین که تمام شد همه در داخل و خارج، درباره شگفتی‌سازی ایران می‌گفتند. بعد نوبت به ژاپن رسید و تعداد بردهای ما شد 5 بازی. بعد هم که 3 بازی سخت ارومیه را بردیم و دو بازی هم در اردبیل که جا دارد از همه مردم این دو شهر و تماشاگران خونگرمشان تشکر کنم به‌خصوص در ارومیه که کمک کردند تا نبود بازیکنان مصدوم به چشم نیاید. اما در کنار این تماشاگران پرشور و مردم نازنین ایران که از تیم ملی حمایت می‌‌کنند و دلشان برای تیم می‌تپد، عده‌ای هم هستند که شکست و ضعف تیم را می‌‌خواهند. آنها آرزو می‌‌کنند که سعید معروف و امیر غفور و محمد موسوی یا نباشند یا بد بازی کنند. این چند نفر در برابر دهها میلیون ایرانی عاشق اصلا به چشم نمی‌آیند؛ اما متاسفانه وجود دارند.
چه کسانی؟
اینها در حین بازی‌های تیم ملی، همه را تخریب می‌کنند. اینها اولین دشمنان ایران و ورزش هستند. یک سری جیره‌‌خوار منفعت طلب. در کنار اینها هم رقبای ما در بیرون هستند که قدرت تیم ملی را نمی‌خواهند. تیم ملی با وجود چنین وضعیتی و با داشتن این دشمنان،  نمایش‌هایی یکدست و خوب داشتیم. ما در همه بازی‌ها خوب بودیم حتی در آن دو بازی که شکست خوردیم. من برای این نمایش‌های خوب باید از دشمنان تیم عذرخواهی کنم. می‌دانم که اینها ناراحت هستند و شب و روز و خواب و خوراک ندارند؛ ولی مطمئن باشند ما به همین راه ادامه می‌دهیم.
مثل این‌که خیلی دلتان از این عده پر است
بله
اسمشان را می‌شود گفت؟‌
نه همین قدر که گفتم کافی است. خودشان متوجه منظور من می‌شوند.
پس اجازه بدهید در مورد دور نهایی صحبت کنیم. همسایگان ما در جدول کلی بازی‌ها  برزیل و روسیه هستند و آمریکا و لهستان و فرانسه هم به دور نهایی صعود کرده‌اند. درباره این تیم‌ها حرف بزنیم و این‌که  ترجیح می‌دادید دو تیم دیگر گروه ما کدام تیم‌ها باشند؟
اجازه بدهید درباره کیفیت تیم‌های این مرحله حرف بزنم. شش تیم سطح اول دنیا در این مرحله هستند و خوشبختانه یکی از این تیم‌ها تیم ملی والیبال ایران است که این جای خوشحالی دارد. نمی‌شود پیش‌بینی کرد چه دیدارهایی در انتظار تیم ملی است. شاید آن روزها ما در بهترین شرایط باشیم و حریفان در بدترین شرایط. شاید هم شرایط معکوس شود. اما در بازی‌های این مرحله یک یا دو اشتباه جزئی، سرنوشت یک مسابقه را عوض کند. آن دیدارها در چنین سطحی برگزار خواهد شد. فقط یک قول به مردم ایران می‌دهم. ما در شیکاگو بهترین نمایش خودمان را ارائه می‌کنیم و با تمام وجود برای دل مردم ایران بازی خواهیم کرد. این را مطمئن باشند.
بازی‌های دور نهایی به مسابقات انتخابی المپیک کمک می‌‌کند یا به آن ضربه می‌زند؟
اعتماد به نفس تیم ما در بالاترین حد خود قرار دارد و در مسابقات انتخابی المپیک هم با بهترین روحیه بازی خواهیم کرد. امیدوارم خدا کمک کند و ما در صدر جدول آن بازی‌ها قرار بگیریم و سهمیه المپیک را بگیریم.