آمریكا و اروپا نمی‌خواهند هیچ كشور اسلامی به لحاظ جغرافیایی و دیگر مولفه‌ها، بزرگ و قدرتمند باشد به همین دلیل مشاهده می‌كنیم به جان هر كشور ضعیف اسلامی افتاده و حتی كشورهایی كه اساسا در برابر غرب مقاومتی هم نمی‌كنند، در معرض آسیب هستند. بنابراین باید به این نتیجه برسیم اگر در طول سال‌های پس از انقلاب قدرت نداشته و مقاومت نمی‌كردیم، امروز سرنوشتی بسیار دردناك‌تر از برخی كشورهای اسلامی منطقه داشتیم كه مورد تجاوز آمریكا و متحدانش قرار گرفته‌اند. مقاومت ما استقلال‌مان را حفظ كرده و باعث شده زندگی نسبتا آرامی در مرزهای جغرافیایی ما وجود داشته باشد. آزادی نفتكش گریس1 نیز درست در مقطعی انجام شد كه اگر عمل متقابلی در برابر تجاوز آنها انجام نمی‌دادیم نه‌تنها این نفتكش همچنان در توقیف انگلیس بود، بلكه ده‌ها نفتكش و كشتی تجاری ما را نیز توقیف می‌كردند. بنابراین مقاومت ما باعث شد آنها به‌رغم توجیهات عجیبی كه مطرح می‌كردند و در حالی كه همچنان نفتكش آنها از سوی ایران توقیف شده است، گریس1 را آزاد كنند.
بنابراین مسیر مقاومت مسیر دقیق و درستی است و ما از طریق این مسیر می‌توانیم مقابل زیاده‌خواهی‌های غربی را بگیریم. اگر غیر از این بود انگلیسی‌ها كه به خوار كردن و تحقیر ملت‌ها عادت و اعتیاد دارند، به ادامه توقیف نفتكش ادامه می‌دادند. اگر قدرت‌نمایی جمهوری اسلامی ایران نبود همچنان نفتكش در اختیار آنها قرار داشت.