به گفته دكتر میرشفیعی این دارو بر اساس مطالعاتی كه تاكنون صورت گرفته، نه‌تنها بدون عوارض‌جانبی منفی یا با عوارض جانبی بسیار كم است، بلكه برخی اثرات جانبی مثبت را نیز در بیماران نشان داده است.
به گفته این محقق ایرانی یكی از ویژگی‌های جالبی كه در كارآزمایی بالینی با آن روبه‌رو شدند، این بود كه برخلاف سایر داروهای ضدالتهابی مانند خانواده كورتون‌ها كه معمولا عوارض جانبی متعددی مانند كاهش سلول‌های خونی دارد، عوارض جانبی مورد انتظار مشاهده نمی‌شد و در برخی از موارد عوارض ایجاد شده براثر استفاده از این داروها را در بیماران كاهش می‌داد و فعالیت مغز استخوان را به شرایط عادی بازمی‌گرداند. این موضوع باعث شكل‌گیری بررسی بالینی جدیدی برای این دارو در بیماران مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیك(Myelodysplastic Syndromes) شد كه نوعی ناهنجاری در تقسیم سلول‌بنیادی خون است. این بیماران كه نیاز به دریافت واحدهای خونی به صورت مداوم دارند، با مصرف این دارو میزان دریافت خون در آنها كاهش یافت.
سیدشهاب‌الدین مرتضوی‌جهرمی، كارشناس ارشد زیست‌شناسی سلولی و مولكولی و از اعضای اصلی این تیم تحقیقاتی درخصوص اثرگذاری‌های دیگر این مولكول دارویی توضیح می‌دهد: در بررسی‌های بالینی مشخص شد استفاده از این دارو موجب كاهش سطح گلوكز خون و افزایش تولید انسولین در پانكراس شد. همچنین در مرحله مطالعات مدل حیوانی این دارو، اثراتی در مورد بهبود آریتمی‌های قلبی مشاهده شده بود كه در یكی از بیماران در مرحله سوم بالینی نیز گزارش شد.
آقازاده كه در بررسی‌های بالینی نیز هدایت دانشجویان را برعهده داشته است، اضافه می‌كند: یكی از بیماران رماتیسم مفصلی نیز در مرحله كارآزمایی بالینی اظهار كرده بود مصرف این دارو سردردهای میگرنی‌اش را كاهش داده است. از موارد دیگری نیز كه در این كارآزمایی‌ها با آن مواجه شدیم، فردی مبتلا به رماتیسم مفصلی بود. در برخی موارد نادر این بیماری، افراد در نواحی نزدیك به مفاصل مانند مفصل‌های انگشت، نودول‌ها یا ضایعات ریز دانه مانند پوستی پیدا می‌كنند كه در این فرد پس از دوره درمانی ام2000، این دانه‌ها نیز كاملا برطرف شده بودند. دكتر میرشفیعی در مورد بررسی‌های بیشتر در مورد اثرات این دارو بر این بیماری‌ها می‌گوید: این ویژگی‌ها به صورت گزارش‌های موردی است و هنوز مطالعات بالینی مجزایی برای آنها انجام نشده است. زیرا انجام هر كارآزمایی بالینی علاوه بر هزینه‌های بسیار بالایی كه دارد، نیاز به اخذ مجوزهایی از دانشگاه، وزارت بهداشت و درمان و سازمان غذا و دارو دارد. بنابراین به آسانی نمی‌توان بیماری‌های متعددی را مورد كارآزمایی بالینی قرار داد.