خودم را از خانواده تلویزیون می‌دانم و همچنان مخاطب تلویزیون و شخصا بیننده پروپاقرص اخبار و برنامه‌های پزشكی و حوزه سلامت هستم ولی چون به تلویزیون تعصب دارم می‌گویم مردم ‌مانند گذشته هوای تلویزیون را ندارند. این امر باید مورد بررسی قرار گیرد و تلاش شود رضایت مردم جلب شود.
متأسفانه برخی از سریال‌های تلویزیون آنقدر آبكی است كه انگار سازندگانش نمی‌دانند كه مردم، سطح فكری بالاتری دارند و می‌توانند از طریق شبكه‌های مجازی و اینترنت به كل دنیا وصل شوند و محصولات برگزیده را رصد كنند.  نباید سریال‌هایی ساخت كه مخاطب گمان كند به او توهین شده است. كاری به اسكلت كار سریال كه دست نویسنده است، نداریم. مسأله اینجاست كه گاهی حتی در نوع گریم سریال‌ها هم گاف‌هایی آشكار می‌بینیم. به‌جز این نوعی دوگانگی ممیزی در سریال‌ها وجود دارد مثلا در سریالی كمی از موهای بازیگر زن معلوم است ولی در سریال دیگر مطلقا موی بازیگر معلوم نیست یعنی یك سری سختگیری‌های سلیقه‌ای باعث شده كه كارها طبیعی جلوه نكند و مصنوعی به نظر برسد.
اگر دقت كنید هنوز هم سریال‌های دهه‌های پیش كه پخش می‌شود، مردم آنها را دوست دارند و تماشا می‌كنند. چون به‌جز داستان‌پردازی جذاب همه چیز به صورت كاملا حرفه‌ای و استاندارد پیش می‌رفت.
ما بهترین بازیگران و كارگردان‌ها را داریم كه خیلی بهتر از نمونه‌های خارجی هستند و جای تاسف است كه بهره‌برداری‌مان از این نیروها به حداكثر نمی‌رسد.
به اینها بیفزایید بدعهدی مالی برخی طرح‌ها را كه موجب بی‌تفاوتی دست‌اندركاران به كیفیت كارشان می‌شود. باید تهیه‌كنندگانی در تلویزیون كار تولید كنند كه خوش‌حسابند، از استانداردهای خود عدول نمی‌كنند و به فكر ایجاد سرگرمی برای مخاطبند. مدیران تلویزیون باید استفاده از چنین تهیه‌كنندگانی را در اولویت
قرار دهند.