مامور مخفی دو سه امتیاز هم دارد؛ بازی‌های خوب دایان کروگر و مارتین فریمن در نقش‌های اصلی، به ویژه اولی که باوجود همه ضعف‌های فیلم شخصیت ترحم‌برانگیزی پیدا می کند. بازی کاس انور، بازیگر ایرانی تبار کانادایی در نقش فرهاد رضوی هم قابل اشاره است، هرچند لهجه او که فارسی را چندان ایرونی و اینجایی حرف نمی‌زند، کمی از باورپذیری نقش کم می کند. همچنین باید به ایجاد حال و هوای ایران و تهران در فیلم اشاره کرد که اوضاعش کمی بهتر از فیلم‌های ضدایرانی است که در این سال‌ها عمدتا در کشورهای حاشیه خلیج فارس و با هنروران عربی ساخته می شد. بخش‌های ایران در بلغارستان فیلمبرداری شده است و بخش‌های بسیار کوتاهی نیز با کلک و ترفند و بازیگر بدل ریچل در ایران فیلمبرداری و بعد با جلوه‌های ویژه بصری تکمیل شده است.   
با این حال اگرچه اسرائیلی‌ها با تمهیداتی به نوعی در قالب یک فیلم سینمایی و برای فیلمبرداری نماهایی به تهران نفوذ کردند و فیلمی با نیت ضدایرانی ساختند، اما نتیجه نهایی که به طرز عجیبی برعکس بود و حالا با اثری طرفیم که بیشتر نفوذ در تل آویو به نظر می رسد. اگر سریال تهران هم با همین دست فرمان ساخته شود، نفوذ ایران ادامه‌دار خواهد بود.