چند وقتی است كه زمزمه فسخ قرارداد مارك ویلموتس به گوش می‌رسد. روزنامه جام‌جم یكی از پیشروترین رسانه‌ها در مقوله فسخ قرارداد ویلموتس بود و در همان زمان درباره سرمربیگری احتمالی برانكو نوشت. در این باره نوشتیم كه برانكو كه عامل اصلی تفرقه بود و در زمان كی‌روش نیمی از هواداران فوتبال را از تیم ملی ایران متنفر كرده بود، حالا گزینه مناسبی برای تیم ملی نیست چون نگاه منفی نیمی از هواداران فوتبال ایران را متوجه خود می‌بیند. در این باره نوشتیم كه برانكو چه در پرسپولیس و چه در الاهلی نشان داد كه قبل از هر چیز، پول را دوست دارد. همه اینها را نوشتیم؛ اما متاسفانه اوضاع دقیقا همان طور كه پیش‌بینی كرده بودیم پیش رفت. دیروز رسانه‌ها به شكلی بسیار پررنگ به موضوع برانكو پرداخته بودند و متاسفانه فدراسیون هم بر فضای خاكستری حاكم بر فوتبال ما اضافه كرد. فدراسیون به گونه‌ای برخورد می‌كند كه همه گمان كنند از ابهام موجود استقبال می‌كند. بیانیه دیروز، اوج شاهكار فدراسیون بود. فدراسیون فوتبال ما در حالی كه ویلموتس هنوز روی كاغذ سرمربی تیم ملی است، اجازه می‌دهد همه درباره سرمربی بعدی حرف بزنند و در بیانیه‌اش می‌نویسد ما نه تكذیب می‌كنیم و نه تایید! در این بیانیه آمده است با همگرایی ایجاد شده به دنبال موفقیت تیم ملی هستیم. فارغ از آن‌كه همین تصمیم (استخدام برانكو) آغاز فاز تازه تشنج و دو قطبی شدن اتمسفر فوتبال ماست.
اگر فدراسیون به دنبال فسخ قرارداد ویلموتس است باید 1ـ این موضوع را خیلی شفاف به ویلموتس اطلاع دهد 2ـ باید روشن كند كه پول فسخ قرارداد از چه منبعی تامین می‌شود و آیا باید مردم خسارت سوء‌مدیریت و انتخاب اشتباه فدراسیون را بدهند؟‌ 3ـ باید مشخص شود كه با چه منطقی برانكو را انتخاب كرده‌اند.
فدراسیون هنرمند فوتبال كه استاد فراموش كردن وعده‌هاست و قرار خود برای شفافیت درباره موضوع قرارداد ویلموتس را به بایگانی سپرده، باید با پایان پنهانكاری بی‌دلیل خود به مردم بگوید كه چه برنامه‌ای دارد و چه خوابی برای آینده فوتبال مظلوم ما دیده است.