رونمایی از بازی‌های تازه
بخواهیم و نخواهیم، با حوصله برویم یا بی حوصله فرقی ندارد. همین كه برسیم پر از شور و هیجانی می‌شویم كه با حضور افراد مختلف در محوطه ایجاد شده و بازیگوشی شیرینی را در آدم زنده می‌كند. آن‌قدر كه آدم مردد می‌ماند اول برود كدام طرف. پله‌ها را برود به سمت بالا یا پایین، هر چند فرق چندانی هم ندارد، هر جا برویم غرق می‌شویم در حس‌های خوب و بازی و نشاط. طبقه بالا به رونمایی از بازی‌هایی اختصاص دارد كه در این جشنواره رونمایی می‌شوند و از چند هفته دیگر توزیع خواهند شد. در این طبقه می‌توانید هر نوع بازی‌ای كه دلتان بخواهد را پیدا كنید. از ابزار گلكاری در قالب یك بازی گرفته تا بازی تازه‌ای كه قرار است كمكمان كند دیوار و خانه بسازیم، بازی‌ای كه آجرهای كوچكش حسابی از همه دلبری كرده و جمع‌شان می‌كند دور خودش.  سایر بازی‌های فكری هم جای خود دارند و چند راهرویی كه بازی‌های تازه رونمایی شده‌اند، مردم در حال پرس و جو و صحبت با مسؤولان غرفه‌ها هستند و سعی می‌كنند بازی‌های در راه را بهتر بشناسند. خانم و آقایی مشغول بررسی قیمت احتمالی همین بازی آجرها هستند. از آنها می‌پرسم جذابیت بازی برایشان چیست؟ خانم می‌گوید این بازی برای پسرمان خیلی خوب است. می‌خواهیم یاد بگیرد همه چیز مثل آجرهای خانه‌سازی قدیمی نیست كه بشود مدام ساخت و خراب كرد. با این آجرها كه دیوار بسازد، متوجه می‌شود وقتی می‌سازی باید حواست را جمع كنی، نمی‌شود همیشه ساخته‌ها را خراب و از صفر شروع كرد. از نگاهی كه در انتخاب بازی دارند خوشم می‌آید. لبخند می‌زنم و شروع می‌كنم به گشت زدن میان غرفه‌ها.


 همه چیز با زحمت
 كارگر و كارمند ایرانی
یكی از شركت‌های فعال حاضر در نمایشگاه، موسسه فرهنگی هنری آوای باران است. فاطمه محمدی، مدیر فروش این شركت درباره حضورشان در نمایشگاه این‌طور توضیح می‌دهد: آوای باران حدود 30 سال است در حوزه تولید اسباب‌بازی فعالیت می‌كند و برندهای دیگری را هم زیر مجموعه خود دارد؛ بنابراین مستقیم و غیرمستقیم تولیدكنندگانی را زیر‌مجموعه خود دارد.
او درباره استقبال مردم از اسباب‌بازی‌های ایرانی می‌گوید: ما در دوره‌های قبلی جشنواره هم حضور داشتیم و می‌توانم بگویم به مرحله‌ای می‌رسیم كه می‌توان گفت منتظر اتفاقات خوبی هستیم. فرهنگ‌سازی‌هایی كه طی سال‌های گذشته انجام شده كم كم به نتیجه می‌رسد.
محمدی می‌افزاید: علی مهری، مدیر آوای باران معلم بوده و تاثیر بازی را بر بچه‌ها در آموزش هم مشاهده كرده است. به همین علت هم بخش عمده‌ای از تولیدات ما به این سمت می‌رود كه جنبه‌های آموزشی هم داشته باشد.
مدیر فروش موسسه فرهنگی هنری آوای باران، جشنواره اسباب‌بازی را ابزاری برای رونق تولید ملی می‌داند. این روزها شاهدیم مدارس و مهدهای كودك، كلینیك‌ها و نهادها همه چه برای ساخت و تجهیز اتاق بازی و چه هدیه دادن، بازی‌های ایرانی را انتخاب می‌كنند. مسلما در این شرایط كسب و كار ما گسترش پیدا می‌كند و كارگر و كارمند ایرانی از پایه مشغول تولید اسباب‌بازی‌هایی می‌شوند كه هم ایجاد اشتغال می‌كند و هم ابزارهای بازی مناسبی را در اختیار جامعه قرار می‌دهد.



 گلایه از حضور پررنگ كپی كارها
«زار» مراسم دفع اهریمن است كه در قالب یك بازی گروهی با همین نام ارائه شده است. بازی جذابی كه شما را به یكی از اعضای انجمن زار بدل می‌كند تا بروید به جنگ اهریمنی كه در یكی از گوشه‌های خانه پنهان است. درباره این بازی جذاب حتما یك روز مفصل تر می‌نویسیم اما رضا آقارحیمی یكی از اعضای تیم تولید كننده این بازی حرف‌ها و گلایه‌هایی درباره جشنواره اسباب‌بازی دارد، اولش هم تصور می‌كند ممكن است حرف‌هایش منتشر نشود، اما برایش توضیح می‌دهم نیامده‌ام تعریف و قدردانی از نمایشگاه بشنوم و بروم. می‌خواهم هر نكته‌ای را كه مد نظرش است، بیان كند. گلایه اصلی آقا رحیمی درباره حضور پررنگ بازی‌های كپی جهانی در جشنواره است.
او می‌گوید: در جشنواره برخی بازی‌ها تیم تولید كننده دارند و بسیاری دیگر از روی بازی‌های جهانی و بدون كسب اجازه از تولید كننده اصلی تكثیر و در ایران پخش شده‌اند. چرا نباید تفاوتی باشد میان تیمی كه تلاش بسیاری می‌كند برای ارائه بازی‌هایی منطبق بر فرهنگ ایرانی با گروه دیگری كه یك بازی خارجی را بدون در نظر گرفتن ماهیت فرهنگی آن كپی و منتشر كرده اند؟ ما و كپی كاران هر دو مالیات می‌دهیم، اما آنها چقدر زحمت می‌كشند و ما چقدر؟
آقارحیمی تاكید می‌كند: شورای نظارت و برگزار كنندگان جشنواره چرا نباید حواسشان به این نكات باشد؟ چرا باید ما كه ایده داریم كنار شركتی باشیم كه 50 بازی كپی را با خودش آورده است؟ مدام به ایده‌های داخلی ایراد می‌گیرند كه چرا فلان بازی شاه دارد یا رد خون روی صفحه بازی است اما كپی كاران راحت جولان می‌دهند و آخرش هم بازی آنها 60هزارتومان و بازی ما با این همه دردسر 70 هزار تومان عرضه می‌شود.
این طراح بازی اظهار می‌كند: بازی زار در كشور آلمان هم ارائه شده و تعدادی كه برای فروش در چهار روز با خودمان برده بودیم، همان روز اول به فروش رسید. در حالی كه بسیاری از تولید‌كنندگان ایرانی به‌علت كپی كار بودن نمی‌توانند در این رویدادها شركت كنند.



امان از پدر و مادرها!
همان اول كار گفتم آدم ذوق زده می‌ماند پله‌ها برود بالا یا پایین، بالا را كه دیدم، راه پله‌های زیرزمین را گرفتم و رفتم پایین. فضای بازی و پر نشاط كه هم بخش پررنگ و پرطرفدار عروسك‌ها را در خود دارد و هم بخشی برای فروش اسباب‌بازی‌ها. سری زدیم به عروسك‌ها كه بخش پرطرفدار و جذاب جشنواره‌اند. یكی از عروسك سازها نیكو ناصرزاده است، دختری جوان كه با برند نیكوك مشغول فعالیت است. عروسك‌های او شكل‌های عجیب و سوررئال اما جذابی دارند. او درباره شروع فعالیتش در این زمینه می‌گوید: از ترم دوم دانشگاه كه تصویرسازی داشتیم برای شخصیت‌هایی كه می‌كشیدم عروسك می‌ساختم، استادهایم همیشه تشویقم می‌كردند و همین باعث شد كارم را ادامه دهم.
او كه اولین دوره از حضورش در جشنواره اسباب‌بازی را پشت سر می‌گذارد، از شركت در این رویداد راضی است، هر چند می‌گوید شكل خاص عروسك‌هایش مخاطبان او را محدود كرده است. وقتی با تعجب می‌گویم بچه‌ها كه عروسك‌های عجیب را دوست دارند، حرف‌های جالبی را بیان می‌كند و می‌گوید: بچه‌ها دوست دارند اما پدر و مادرها نمی‌خواهند. پدر و مادرها اسباب‌بازی‌هایی را ترجیح می‌دهند كه بچه‌ها را سرگرم كنند نه این كه آنها را به سوال كردن وادارند. به همین خاطر هم عروسك‌هایی را كه حرف می‌زنند یا شكل طبیعی تری دارند،ترجیح می‌دهند.
این طراح می‌افزاید: ما یك بسته برای دوخت رختخواب عروسك داشتیم كه مناسب بچه‌های بالای 9 سال بود. بچه‌ای آن را می‌خواست و مادرش می‌گفت نه، چون باید می‌نشست كنار او تا با هم درستش كنند و حوصله نداشت! متاسفانه پدر و مادرها بچه را از فضای خیال انگیز دور می‌كنند، وگرنه یك كودك می‌تواند مدادی را كه دستش است قطار ببیند و ساعت‌ها با آن بازی كند.



ما هستیم، باربی هم باشد
یك غرفه دیگر اختصاص دارد به عروسك‌هایی كه به شیوه باربی بسته بندی شده اند و یك دست لباس دیگر هم كنار خود داشتند، عروسك‌هایی كه هر كدام شغل خاصی هم دارند كه برای آینده شان انتخاب كرده‌اند، بدنی كاموایی و قابل شست و شو دارند و بازی كردن با آنها هم راحت تر است.
فرشته افتخار پذیرایی، طراح و تولید كننده این عروسك‌هاست و وقتی با او درباره شباهت بسته‌بندی عروسك‌هایش با باربی حرف می‌زنم و می‌پرسم ممنوعیت باربی برایش خوشحال كننده است یا خیر، پاسخ جالبی
 می‌دهد.
 او می‌گوید: نه. باربی باشد و ما هم باشیم. بازار بی رقیب كه رشد نمی‌كند. ما باید بتوانیم عروسك‌هایی متناسب با فرهنگ خودمان ارائه كرده و آنها را به حدی برسانیم كه برای بچه‌ها هم جذاب باشند، اما ممنوعیت نتیجه‌ای نخواهد داشت و خودمان هم بازنده آن خواهیم بود.
 او عنوان می‌كند: به نظرم به جای ممنوعیت‌ها حمایت از ما را بیشتر كنند، همین حالا بسیاری برای دوخت لباس و تولید عروسك‌هایی كه می‌بینید مشغول كار و فعالیت شده‌اند. این یعنی اشتغال و پیشرفت، ما فقط با فعالیت بیشتر، تولید مناسب و ایجاد چرخه اقتصادی می‌توانیم موفق شویم وگرنه همیشه هستند كسانی كه راه دور زدن ممنوعیت‌ها را پنهانی جلوی پای جامعه بگذارند.

جشنواره اسباب‌بازی‌ها را از دست ندهید، جایی كه همه چیز چه اصل و چه كپی ایرانی است. جایی كه تولید‌كننده‌ها با لبخند ایستاده اند تا كالایی ملی را به شما ارائه كنند، كالایی كه با كمك همه ما می‌تواند روی پایش بایستد، شغل و چرخه اقتصادی بالایی ایجاد كرده و نتایج فرهنگی مثبت و شیرینی هم داشته باشد.