احتمالا شما هم مانند ما كلیپ آن خانم بازیگر را دیده‌اید كه پشت تریبون مشغول شعرخوانی هستند و ابواب جدیدی از دنیای شعر و ادبیات را روی ما و شما باز كرده‌اند. حالا یك خبرنگار خوش‌ذوق پیدا شده و رفته سراغ استاد محمدعلی بهمنی كه در كلیپ مزبور حضور دارند. همكار خوش ذوق ما در خبرگزاری تسنیم رفته سراغ استاد و درباره حماسه ادبی اندیشه فولادوند با ایشان گپ زده.
 حالا از ما كه گذشت ولی در جریان باشید كه طبق گفته استاد بهمنی، آنچه ما و شما دیده‌ایم فقط بخش‌های كوچكی از شعرخوانی فولادوند بوده و شعرخوانی ایشان حدود 20 دقیقه طول كشیده!
این وسط كسانی هم بودند كه گفتند شعری كه خانم فولادوند در آن جلسه خوانده،‌ شعر پست مدرن بوده و «بَ بَ بَ بَ» كردن در شعر پست مدرن اشكالی ندارند و این حرف‌ها.
 حالا می‌خواهیم این دسته از افراد را از جهالت بیرون بیاوریم و بگوییم پست مدرن كجا بود بابا؟! شعر مورد اشاره مثنوی بوده.
 به این بخش از توضیحات استاد دقت كنید: «وی همچنین درباره نظر برخی مخاطبان نسبت به این كه شعر فولادوند در دایره شعر پست‌مدرن می‌گنجد، می‌گوید: این شعر پست‌مدرن نبود، این شعر در قالب مثنوی بود و وزن و قالب آن نیز مشخص است. كار فولادوند گستره‌های جامعه‌ای و جهانی دارد؛ بدون این كه بخواهد به كسی توهین مستقیم كرده یا ایراد مستقیم گرفته باشد. جهان لبریز از این دست كارهاست. اگر بخواهیم از این دست كارها ایراد بگیریم، باید اثر را به صورت كامل بخوانیم. من به ایراد گرفتن و انتقاد كردن از این كار، اشكالی وارد نمی‌كنم، اما می‌گویم اگر اثر را به صورت كامل نخوانیم، قضاوت زودهنگام كرده‌ایم.»
ادامه توضیحات استاد هم بامزه‌تر است: ‌«ما شعر نمی‌گوییم بلكه این شعر است كه شاعر را می‌گوید. این را بسیاری از ما نمی‌توانیم درك كنیم. گاهی شعر دوست دارد از این زاویه ما را نویسنده خود كند، ما كاتبان شعریم نه شاعر. همین‌قدر هم كه به خود می‌گوییم شاعر یا دروغ می‌گوییم یا چون از گذشته به ما عنوان «شاعر» اطلاق كرده‌اند، دوست داریم به خودمان بگوییم شاعر.»