در برابر شهادت سردار سلیمانی همه ما متعجب شدیم و مقابل یك علامت سوال، مانده‌ایم كه چرا سردار را تا زنده بود بیشتر نشناختیم. وقتی دست این شهید را همراه انگشترش دیدم پیش خود گفتم چقدر حیات و ممات یك آدمی می‌تواند زیبا باشد و چه خوب می‌شود اگر این زندگی دستمایه تولید یك سریال غنی شود.
وقتی مردم در تشییع سردار می‌گفتند، علمدار نیامد زیبایی شهادت سردار برایم دوچندان شد. حضرت ابوالفضل(ع) دستانش را داد تا جانش را فدای حسین(ع) كند و درگیر عالمی پس از خود شود، تا باب الحوائج باشد و سردار هم به تاسی از ابوالفضل جانش را فدای اسلام و میهن و مردمان كرد.
الان وظیفه بزرگی بر دوش تولیدكنندگان تلویزیون است كه با كارهای بزرگ به تصویرسازی زندگی سردار بپردازند. سردار ما بزرگ بود و فقط با تولیدات بزرگ است كه حق مطلب درباره ایشان ادا می‌شود.
 خواهش می‌كنم كه همكاران با دلشان برای حضور در چنین تولیداتی پیشقدم شوند و این طور نباشد كه خدای نكرده به خاطر منفعت مالی و سوار شدن بر موج احساسات مخاطبان دست به تولید بزنند.
 سردار سلیمانی هیچ‌گاه ادعایی نداشت و همین بی‌ادعایی و پرهیز از شعار دادن بود كه او را دوست داشتنی كرد. سردار هیچ‌گاه نه به مردم دستور داد و نه از مردم گله كرد و نه به مردم دروغ گفت و تا لحظه آخر به دنبال حفظ تمامیت ارضی میهنش بود و همین خصیصه‌هاست كه باید بشود منبع نگارش سریال‌های دیدنی.
باید نه یك سریال بلكه چندین سریال درجه یك درباره سردار بسازیم و از طریق این سریال‌ها، هنر سردار را به‌درستی به مخاطبان عرضه کرده و شرایطی را فراهم كنیم كه تا ایران و ایرانی زنده است یاد و نام سردار جاودانه بماند.